Przegląd polskiego kina #5 - Fotograf, czyli jak zakończenie może wszystko popsuć

Witam.
Kryminał to gatunek, którego niemal nie da się kompletnie spierniczyć - dotychczas udało się to jednak twórcom potworka, jakim jest "M jak Morderca", więc na pewno jest to możliwe, jeśli da się zadanie napisania scenariusza pięciolatkowi. Ale mnie bardzo ciekawiło jak sobie radzą w tym gatunku Polacy - obejrzałem więc bardzo średniego "Jezioraka", niejasne i poplątane "Ziarno prawdy" i znakomitego "Sępa". Jak więc wygląda sytuacja z polsko-rosyjskim "Fotografem" Waldemara Krzystka?

W Moskwie grasuje seryjny morderca - na miejscu zbrodni zostawia dziwne kartoniki z numerami. W śledztwo w jego sprawie zostaje wplątana przez Majora Lebiadkina (Alexandr Baluev) młoda policjantka Natasza (Tatyana Arntgolts). Tożsamość mordercy odkrywana jest bardzo szybko, lecz sam nie daje się łatwo złapać.

Bohaterowie powoli również odkrywają historię sprawcy, która nie była owiana różami - urodził się on z okropną, a zarazem bardzo dziwną "mocą" - nie potrafił mówić swoim głosem, lecz potrafi jedynie przytaczać słowa innych ich głosami (taki człowiek dubbing, jak to jeden z recenzentów kiedyś określił). Tak, ten pomysł jest głupi, film jest przepełniony flashbackami z dzieciństwa mordercy, w których pokazywana jest ta "umiejętność" i bardzo często wygląda to dosyć komicznie, choć sam film traktuje tą sprawę cały czas śmiertelnie poważnie.

Nasi herosi jednak są postaciami dosyć... "sztywnymi". Twórcy zbytnio się nie postarali przy ich kreacji - brakuje im nieco charakteru, a dialogi między nimi są średniawe, choć próbowaniu zbudować w nich odrobinę chemii.

Całe szczęście jednak cały kryminalny trzon trzyma się naprawdę solidnie - śledztwo ładnie nabiera rozpędu, a twórcy umiejętnie potęgują napięcie. Wszelkie gonitwy, przesłuchania zrealizowano na poziomie solidnym i pod tym względem film nie rozczarowuje.

Zawiodą się ci, którzy liczyli na występy rodzimych aktorów - na plakatach są rozpisane ich nazwiska, lecz każdy z nich, poza Adamem Woronowiczem gra tutaj jedynie przez jakąś minutę. Główne skrzypce grają tutaj aktorzy rosyjscy i wszystko jest ok, dopóki w filmie ci Rosjanie nie spotykają się z Polakami. Nie łapię dlaczego według "logiki tego filmu", w czasie rozmowy między przedstawicielami obu tych krajów, każdy mówi w swoim języku i każdy przy tym każdego doskonale rozumie. Takie coś jest nierealne i kretyńskie. Nie wiem, twórcy nie wpadli na to, żeby w takich momentach wszyscy przerzucali się na np. język rosyjski? Przynajmniej miałoby to wtedy odrobinę wiarygodności.

Niestety całkiem sprawnie zrobioną intrygę psuje koszmarne zakończenie - wyraźne inspirowane filmem "To nie jest kraj dla starych ludzi " braci Coen, w którym według mojej opinii twórcy kompletnie olali widza, który oczekiwał solidnego rozwiązania całej fabuły, a zamiast tego otrzymał środkowego palca. Fakt, kryminał to gatunek dosyć "sztywny" w swoich założeniach i myślę, że jakbym ja miał w nim grzebać, to też chciałbym na siłę zrobić coś w nim oryginalnego, ale "oryginalne" nie koniecznie musi oznaczać "dobre".

"Fotograf" to spory niewypał, choć ze względu na solidnie wykonany przez większość czasu wątek kryminalny nie mogę go nazwać filmem w pełni złym. Myślę, że bardzo duży wpływ na końcowy odbiór miało fatalne zakończenie i gdyby jednak postawiono tam nawet na typowe, kryminalne klisze, film byłby ostatecznie zwyczajnie "niezły". A tak nie mogę go zbytnio nikomu polecić, chyba że fanatykom wyżej wspomnianego dzieła braci Coen, którego fenomenu chyba nigdy nie zrozumiem.