Ciasto lepsze niż seks - o aseksualności słów kilka

Dymensja o której wspomniałam to hiperseksualność - hiposeksualność. Wyjściowy punkt odniesienia stanowi tutaj częstośc podejmowanych aktywności seksualność. W przypadku obu skrajności tej dymensji mogą wystrąpić problemy w funkcjonowaniu jednostki oraz w każdym z przypadków może być tak, że osoby będą się czuły komfortowo z niskim czy wysokim poziomem swojej seksualności, co istotne, poziom ten jest jednym z elementów składajacych się na indywidualną tożsamość seksualną.
Aseksualnośc można także postrzegać jako czwartą orientację seksualną. Trwały emocjonalny, seksualny i uczuciowy pociąg wobec osób określonej płci może być porównany z całkowitym brakiem pociągu wobec jakichkolwiek osób. O aseksualności można także myśleć jako sposób realizacji seksualnej, a właściwie jej braku, jednak wiązałoby się to z założeniem, że osoby aseksualne nie mają żadnej orientacji. Osobiście staram się myśleć o aseksualności jak o cesze, która determinuje sposób wyrażania swojej sekualnośći w oparciu o brak podejmowania aktywności seksualnej. Uważam, że brak podejmowania aktywności jest pewnego rodzaju manifestacją, sposobem realizacji seksualnej. Jest to jednak moje zdanie, które nie znajduje swojego odzwierciedlenia w podanej przeze mnie literaturze. Śmiem jednak na podstawie swojej wiedzy twierdzić, iż takie podejście staje się coraz mniej niszowe i wejdzie niebawem do ogólnego kanonu myślenia o ludzkiej seksualności.

To, jak częstotliwość podejmowanych aktywności seksualnych pośrednio wpływa na budowanie tożsamości seksualnej człowieka, rozpatrywać należy w kontekście historycznym.
Z pewną dozą ostrożności można uznać iż istnieje pewien pożądany model seksualności człowieka, zmienny w zależności od szerokości geograficznej, nastrojów społecznych czy wydarzeń historycznych. W XX wieku zakończył się okres, w którym wyrażanie własnej seksualności należało tłumić. Było to spowodowane ograniczeniami narzuconymi ze strony społeczeństwa, lub ograniczeniami wynikającymi z wyznawanej religii. W tym kontekście osoba, która była aseksualna, bardzo dobrze pasowała do społeczeństwa, będąc jednocześnie wyrazem porządanej wartości.
Od jakiegoś czasu obserwować możemy kształtowanie się innego modelu (w społeczeństwach "zachodnich"). To, co aktualnie jest pożądane można określić jako wysoką aktywnośc i sprawność seksualną, manifestowaną wieloma sposobami, w które włącza się, zarówno ubiór, zachowanie, jak i narracja na temat własnego życia tworzona w kontekście społecznym. W takich okolicznościach osoba aseksualna nie reprezentuje domyślnej wartości, docenianej społecznie, a nawet reprezentuje pewne niedoskonałości. Jej brak pełnej sprawności w zakresie seksualności jest nawet postrzegany w kategoriach klinicznych.