Dzienna dawka Japońskiego #11

Dziś, idąc na radą @fervi pójdziemy w stronę zaimków osobowych ( dziękuję, nie wiem jak to się stało że przez tyle czasu to pomijałam.)

ja - watashi

ty - anata

ona - kanojo

on - kare

ono - kore/ sore/are ( w japońskim ogólnie nie ma czegoś takiego jak ''ono'')

A jutro lecimy z liczbą mnogą.

Ale weźcie, aż mnie takie zniechęcenie bierze, jak sobie pomyślę, że za godzinę już poniedziałek ;-;.

Obiecuję jeszcze na tygodniu wrzucić coś sensownego prócz japońskiego ;)

No, a zdjęcie z góry pochodzi oczywiście z ''Death note'', absolutnego klasyczka.
Nie podoba mi się jego format, ale z drugiej strony nie mogłam koło tego przejść obojętnie, zakochałam się w tym obrazie jak tylko obejrzałam pierwszy raz opening, to ślicznie ilustruje tą serię.

''Death note'' jest o licealiście, który po znalezieniu dziennika śmierci, postanowił ''zgładzić grzechy świata''.
Wpisując imię i nazwisko człowieka, którego twarz była mu znana, skazywał go na śmierć w ciągu 40 sekund, chyba, że określił dokładniejsze okoliczności śmierci.
Skazywał więźniów, których wizerunki były ujawniane w telewizji. W końcu zauważono, że liczba zawałów podniosła się o tyle, że to nie może być przypadek.

I tu, moi drodzy, wkracza L, czyli najlepszy detektyw na świecie, i od tej pory oglądamy potyczki L'a i Lighta, bitwy na strategie, rozważania, jaki będzie następny krok przeciwnika, a uwierzcie mi, tu było co podziwiać.

Wiadomo było, że wygra ten, który jako pierwszy zabije drugiego.

Obydwaj wierzyli, że to co robią, jest dla dobra świata. Light chciał oczyścić go z przestępców, uczynić idealnym, i stać się jego bogiem.

A L po prostu widział, jak bardzo to jest szalone.

Jeśli ktoś nie oglądał, bo uważa, że ''Death note'' jest przereklamowany, z czystym sumieniem mogę mu powiedzieć, że bardzo dużo stracił, ale oczywiście, zawsze można to nadrobić ;)

10/10.

Dobranoc!