no i gdzie tu równowaga?!
ja sie grzecznie pytam?
kiedy, roztrzepany od urodzenia człowiek, gotuje z pasją, z werwą,
na oko, na czuja, z rozmachem,
często zaczytany w jakiejś powieści, bezmyślnie mieszający w kotle drugą, wolną ręką; dosypujący hojnie tego i owego..
albo w panice gnający do kuchni z rozwianym włosem, by przykręcić gaz..

siwy dym sie z tej mąki unosi w powietrzu (i zapach klęski, oraz/czasem przypalenizny :)

a już wypiek chlebów to zawsze jakiś totalny cud przemienienia :D
(sama jestem często w szoku że te moje chleby i tak czasem wychodzą pyszne :)
bo na pewno nie zawdzięczają tego mnie:)
no bo jak?! z mąki i wody nagle powstaje ten bochenek chleba naszego powszedniego.?
to sie w głowie nie mieści.
cud.
byle mocno nie przeszkadzać (w tym cudzie :)

"-aa, bo trzeba mieć fantazje, dziadku
-trzeba mieć fantazje, wagę i odważniki, synku"
:)