Rok na Steemit. Co się u mnie zmieniło?

Minął rok odkąd zarejestrowałem się na Steemit. Czas na podsumowania i rozmyślenia. Dziś trudno mi uwierzyć, że w ciągu 365 dni wydarzyło się aż tak wiele.

Wszystko zaczęło się od standardowego przeglądu internetu, który odbywał się codziennie w przerwie pomiędzy pracą, a graniem na PlayStation. Wśród całej masy głupot, jakie każdego dnia wypluwa internet natrafiłem na film Carrionera, który rozwodził się nad możliwościami blockchaina Steem. Pisać zawsze lubiłem i kiedyś miałem blog, więc postanowiłem spróbować. Po długim czasie oczekiwania na hasło wreszcie je otrzymałem i napisałem pierwszy artykuł.

Nie sądziłem, że zostanie wsparty tak dużą liczbą upvote'ów, a jeden z głosów będzie oznaczał dobrych kilka złotych. Właściwie każdy dłuższy blog spotykał się z podobną reakcją, co bardzo mnie cieszyło. Na początku niewiele wiedziałem o mechanizmach, jakie rządzą na tej platformie. Z czasem jednak poznawałem całą społeczność. Okazało się, że wśród ludzi, którzy tu się pojawili, istnieją również tacy jak ja – poszukiwacze wolności w internecie.

Pisałem zatem więcej i chętniej. Wymyśliłem sobie magazyn @gameeit, który na początku miał formę e-czasopisma. Następnie dzięki pomocy świetnych redaktorów stworzyliśmy redakcję, która do dziś posiada witrynę internetową i zespół pasjonatów. Z tego miejsca chciałbym wszystkim Wam podziękować. Szczególnie za to, trzymacie to w ryzach, gdy ja stoję gdzieś obok. Dlaczego? O tym za chwilę. Tak czy inaczej, sukces tego projektu był tak wielki, że troszkę się wymknął spod kontroli. Moje teksty poza działalnością dla Gameeit dotyczyły także nauk przyrodniczych, zdrowia, sportu, a nawet kuchni czy podróży. Pojawiło się tu wiele dziedzin życia, lecz zawsze pisałem o rzeczach, które mnie interesowały. Po prostu realizowałem się tutaj, ciesząc decentralizacją, wsparciem całej naszej społeczności oraz niejednokrotnie dyskusjami w komentarzach. Był czas, w którym codziennie pojawiał się na moim profilu jakiś blog i pewnie byłoby tak dalej, ale...

Pomyślałem, że warto zacząć realizować się na tym polu zawodowo. Zrobiłem mały research rynku i dowiedziałem się, że istnieje zapotrzebowanie na osoby z lekkim piórem. Czy posiadałem tę lekkość? Nie wiedziałem, lecz chciałem spróbować. Teraz piszę dla jednego z największych sklepów RTV/AGD w Polsce oraz dla mniejszego biura podróży. Robię to poza etatem, stąd trudno jeszcze szukać czasu na hobbystyczne blogowanie. To jednak zmieni się, gdy zrealizuję jeden z celów. Pierwszym z nich jest życie wyłącznie z tekstów, a drugim odnalezienie etatowej pracy jako dobrze zarabiający redaktor. Mam nadzieję, że to się uda. Rozwój w tym kierunku idzie tak szybko, że czasem nie zauważam co się dzieje wokół mnie. Udaje się jednak samemu ogarniać faktury, pracować na etacie oraz na umowie o dzieło i jeszcze znaleźć czas na sen i odpoczynek.

A to wszystko dzięki Steemit. Wybrałem najlepsze artykuły, wrzuciłem je do portfolio i jakoś ludzie chcą, abym dla nich pisał. Bardzo możliwe, że już teraz mógłbym pozostawić etat i z powodzeniem zacząć żyć na własny rachunek, ale jednak nadal mam pewne obawy. Dałem sobie jeszcze trochę czasu i poczekam kilka miesięcy. Jeżeli nadal będę szedł w dobrą stronę to nie widzę powodu, aby siedzieć w pracy, w której jestem już trochę wypalony. Ale to temat na zupełnie inną historię. Tak czy inaczej, bardzo dużo się dzieje. Można powiedzieć, że Steemit znacznie zmienia moje życie zawodowe.

Jedyne pytanie, na które odpowiedzi nie znam to – Dlaczego społeczność #polish jest tak mała? Rozumiem, że już coraz trudniej zarobić tu jakieś większe pieniądze, ale mój przykład pokazuje, że tu zupełnie nie o to chodzi. Czas nauczyć się doceniać ten blockchain pod kątem rozwoju osobistego, a przede wszystkim decentralizacji. Ludzie nadal wolą Facebook, ale może to wkrótce się zmieni. Niektórych dobrych blogerów/vlogerów już z nami nie ma, bo widzieli w tym jedynie słupki na Coinmarketcap. Blockchain to nie słupki, blockchain to przyszłość. Oby do przodu!

Dziękuję całej aktywnej społeczności #polish, a szczególnie tym, którzy rzucają czasem okiem na moje teksty :)