Zauważyć to, czego nie widzimy. Zgadnij kim jestem!

Stary akrostych wykopany z czeluści szuflady. Napisany pod wpływem muzyki pięknych <<dupeczek>> "kobiet z czasów zapomnianych" [Zdzisława Sośnicka, Izabela Trojanowska, Halina Frąckowiak, Anna Jantar] oraz wewnętrznej walki z problemami 21 wieku. Takie randez vous z własnym Darth Vaderem/Voldemortem/Sauronem/Szatanem/czy innym ZUSem.

Twierdza
Ja widzę w końcu u pana postępy, 

a to wyłożony fundament, tam fosa wykopana 

czy drutem kolczastym mur owinięty. 

I Wiem gdzie to zmierza. Wpadnę jutro z rana.

Ejże! Skończył pan już instalować kamery

reagują, gdy ktoś nieproszony tu idzie,

przestroga „Zły Pies” już nie święci kariery.

I czuje co się zbliża. Ja przyjdę za tydzień

Efektywne szyby pancerne już zainstalowane

uporczywie oko czujnika podąża moje kroki śledząc

raczej nic tutaj nie czeka, co niespodziewane

Ale co mam z tym zrobić? Odwiedzę za miesiąc.

Tego to sam bym chyba lepiej nie zrobił

ukłony składam i z pokorą spuszczam wzrok

jestestwa ostatni element Pan dobił

muszę przyznać rację. Wrócę tu za rok

nie takie chyba jednak było założenie

i prawdę mówiąc pomyłka zaszła tu straszna, bo ja

ewidentnie dostrzegam, iż jest to więzienie

! A przecież budował Pan twierdze, nieprawdaż?

I mimo, iż Krystyna Prońko uważa, że jestem  "Lekiem na całe zło" to wcale tak nie jest ;) Chociaż kto wie...