Satyra w studenckich spodenkach!

Żart, kpina, dowcip, kawał, szyderstwo, drwina, witz, psota, wygłup, greps, farsa, skecz, opera, satyra, komizm, anegdota... i tak dalej, i tak dalej...

---

Początek roku akademickiego na jednej z polskich uczelni. Pierwsze zajęcia w semestrze. Wykładowca, zgodnie ze obowiązującym zwyczajem i kulturą, postanawia się przedstawić:
-Dzień dobry! Nazywam się Jerzy Kotas, i jestem profesorem. Powtarzam: K-O-T-A-S.
Po sali wykładowej przeszedł cichy śmiech.
-Uprzejmie proszę bez kpin! Ja wiem, że moje nazwisko może się kojarzyć, ale stanowczo ostrzegam przed głupimi żartami. Może to mieć swoje konsekwencje pod koniec semestru, więc... rozumiecie!

Studenci przycichli natychmiast, nikt bowiem nie chciał podpaść już na samym początku. Wykład się zaczął, ale z uwagi na piekielnie nudną tematykę, nie wzbudzał zainteresowania. Jedni spoglądali w okna, wspominając wakacje, inni czytali ciekawe czasopisma. Reszta szeptała między sobą bądź patrzyła na zegarki, zastanawiając się, za jakie grzechy musi tu siedzieć. Jeden ze studentów zaś, niewykluczone, że na będąc kacu, zasnął był snem kamiennym.

Pech chciał, że profesor to zauważył. Zmarszczywszy czoło monolog przerwał, i na palcach podszedł do śpiocha.
-Co to ma być!? - wrzasnął nad głową kimającego.
Obudzony poderwał się, próbując otworzyć zaklejone oczy.
-Pan tu śpi! - parsknął wykładowca.
-Nie. - odrzekł student.
-Oczywiście, że śpi!
-Nie.
Ta wymiana krótkich zdań mogłaby trwać w nieskończoność, gdyby nie sprytny pomysł profesora na definitywne ucięcie dialogu, i udowodnienie studentowi nieprzytomności umysłu.
-W takim razie, skoro Pan uważa, że nie śpi, to... Proszę powiedzieć: Jak brzmi moje nazwisko?
Zapytany przygryzł wargi, obficie się spocił, po czym palnął:
-CHOJ!

Na podstawie anegdoty usłyszanej dawno, dawno temu...
Kto wie, czy nie prawdziwej!
Obrazek z pixabay
Tymczasem!

Artykuł napisany w ramach tematu pierwszego 33. edycji Tematów Tygodnia.