Historia Łuku
Czołem! Opowiem wam teraz historię jednej z najbardziej rozpoznawalnych i jednocześnie jednej z najdłużej będącej w użytku broni, czyli łuku Miłej lektury!
Łuk jest znany człowiekowi od co najmniej 35000 lat i ułatwiał mu przetrwanie, gdyż łatwiej było ustrzelić zwierzę z łuku niż podejść do niego i zabić je np. włócznią czy zagonić je w pułapkę. Broń ta rozkwit przeżyła w okresie środkowego mezolitu i jest używana do dzisiaj przez niektóre plemiona zamieszkujące dżungle, czy afrykańskie pustynie. Wraz z powstaniem państw oraz rolnictwa zmniejszyło się znaczenie łuku w kwestii przetrwania i zaczął on być wykorzystywany przeciwko innym ludziom na wojnach. Broń ta była używana przez prymitywne plemiona, ten stan rzeczy utrzymuje się do dziś, jak już wspomniałem natomiast, jeśli chodzi o kraje cywilizowane ich historia wygląda nieco inaczej. Otóż do momentu wynalezienia kuszy łuk był najpopularniejszą bronią pól walk, potem zaś wraz z pojawieniem się kuszy stracił on trochę na popularności z dwóch powodów: wyszkolenie sprawnego łucznika trwało lata, zaś kusznika chwilę oraz w kuszy można było naciągnąć cięciwę np. dzień przed bitwą, w przypadku łuku nie było takiej wygody. Zmierzchem łuków w Europie było pojawienie się pierwszych broni palnych - arkebuzerów, które to przyciągnęły ludzi swymi olbrzymimi obrażeniami, choć były znacznie bardziej niecelne od łuków.
Arkebuz
Kusza
Przejście z broni miotanej na palną nie było złym pomysłem, dopóki jedno cywilizowane państwo wojowało z drugim cywilizowanym państwem, kiedy natomiast dochodziło do starć z prymitywnymi plemionami okazało się to najgorszą decyzją jaką można było podjąć, do momentu wynalezienia magazynku, gdyż kiedy np. 100 żołnierzy amerykańskich mogło oddać po jednym strzale do 50 Indian to ci właśnie Indianie mogli oddać po kilkanaście strzałów do każdego Amerykanina, kiedy ten przeładowywał broń, z czasem jednak, kiedy wynaleziono wspomniany przeze mnie mechanizm, który dawał broni palnej szybkostrzelność równą łukowi, a nawet większą plemiona wojujące z cywilizowanymi narodami również pozbyły się łuku i zaczęły używać broni najeźdźców, zaś łuk stał się bronią myśliwską. Oczywiście nie miało to miejsca w wypadku plemion, które nigdy nie miały styczności z rządnymi krwi kolonizatorami, tam do dziś używa się łuku we wszystkich aspektach. Jak sami widzicie historia łuku tak właściwie nigdy się nie skończyła w sensie użytkowym, a nie rekreacyjnym.
Budowa Łuku
Jest ona nieporównywalnie prostsza od kuszy, tutaj macie rysunek wraz z opisem.
- Majdan
- Ramię
- Cięciwa
Działanie Łuku
Działanie tej broni jest jeszcze prostsza otóż strzelec naciąga cięciwę, następnie przykłada strzała do majdanu oraz jej koniec do cięciwy, łapie za koniec strzały wraz z cięciwą i puszcza, uwalniając w ten sposób strzałę.
Rodzaje Łuku
1. Łuk Prosty
Jest to najstarszy łuk ze wszystkich. W Europie był wykonywany z gałęzi jesionowych lub cisowych zaś w Azji z bambusa.
2. Długi Łuk Angielski
Pierwowzorem tego łuku był łuk walijski posiadający znacznie dłuższe łęczysko, które miało od 1,8m do 2m, tak właściwie to łuk angielski jest kopią tego łuku, rozpowszechnił się w Anglii w XII wieku. Jego długość sprawiała, że łucznicy się nim posługujący byli lepsi od innych, gdyż ze zwykłego łuku człowiek, który nigdy nigdy w życiu z niego nie strzelał mógł to robić choć bardzo nieudolnie to jednak mógł, zaś w wypadku łuku angielskiego potrzeba było długich treningów, aby móc wystrzelić swą pierwszą strzałę.
3. Łuk Astrachański
Jest to łuk jeszcze dłuższy od angielskiego używany przez tatarów astrachańskich, był on dłuższy od człowieka średniego wzrostu, dolna część łuku była przytrzymywana nogą, zaś cięciwę naciągało się obiema rękami. Taka nieporęczność miała jednak jedną olbrzymią zaletę, otóż mógł on przebić żołnierza w najcięższej zbroi na wylot.
4. Łuk Refleksyjny
W porównaniu do innych łuków jest on dość skomplikowany. Jego łęczysko składało się ze sklejonych ze sobą kawałków drewna i ścięgien zwierzęcych. Zaczepy na cięciwę i majdan wzmacniano płytkami rogu bądź kości. Łuk ten miał największy zasięg ze wszystkich jednak posiadał również jedną dużą wadę, otóż ze względu na swoją skomplikowaną budowę po złamaniu nie można było go naprawić.
5. Łuk Janczarski
Używany był w doborowych jednostkach janczarów, długość jego łęczyska była równa maksymalnym wymiarom strzelca. Wymagał perfekcyjnego treningu od wczesnego dzieciństwa, aby można było nim skutecznie strzelać, z uwagi na drgania strzały mające miejsce po naciągnięciu cięciwy był on niezbyt celny lecz nadrabiał to szybkostrzelnością oraz zasięgiem.
6. Łuk Japoński
Jego wymiary dochodziły do 2,5 metra, był to łuk kompozytowy klejony z kilku warstw bambusa. Bardzo charakterystyczną cechą tej broni jest asymetryczność - górne ramie jest dłuższe niż dolne i mniejsze od dołu przez co majdan jest na wysokości ⅓ długości łuku. Stosowany był zarówno przez piechotę jak i jazdę.
7. Łuk Sportowy
Jak sama nazwa wskazuje wykorzystuje się go w sporcie. Jest to łuk refleksyjny wykonany według nowych technologi i nowoczesnych materiałów m.in. włókna węglowego, włókna szklanego, lekkich i wytrzymałych stopów metali, dawniej broń ta wykonywana była ze specjalnie konserwowanego drewna. Oprócz podstawowych elementów łuku posiada również sprzęt pomocniczy taki jak celownik czy stabilizatory pomocnicze. Przeciętnie waży od 1,5kg do 3kg i jest przystosowany do celnych strzałów na duże odległości, charakteryzuje się mniejszą siłą naciągu niż łuki historyczne.
8. Łuk Bloczkowy
Jest to najmłodszy ze wszystkich łuków, w którym zastosowano wielokrążek (koła i krzywki) pomagający korzystnie rozłożyć siłę w trakcie naciągania cięciwy. Konstrukcja tej broni pozwala wystrzelić strzałę z większą prędkością przy jednocześnie mniejszej sile potrzebnej do jej naciągnięcia dochodzącej nawet do 324 km/h.