Czym jest Caminito Del Rey?

El Caminito Del Rey, czyli po polsku "ścieżka króla", to górska atrakcja Hiszpanii znajdująca się w okolicy miasta Malaga. Jest to ścieżka przez górski kanion, wzdłuż rzeki Guadalhorce i akweduktu prowadzącego spadkiem do elektrowni wodnej. Ścieżka ta jest w większości ustanowiona na balkonie przymocowanym do skalnej ściany wąwozu o wysokości ponad 100 metrów. Na przeciwległej ścianie ciągnie się linia kolejowa przebijająca góry licznymi tunelami. Ścieżka powstała w roku 1901, kiedy to podczas budowy elektrowni wodnej robotnicy potrzebowali jej do transportu materiałów budowlanych. Wtedy też powstał wspomniany akwedukt. Prace nad ścieżką trwały 4 lata, a sama elektrownia ruszyła dopiero w roku 1921. Ówczesny król Hiszpanii, Alfonso XIII, po uroczystości otwarcia, osobiście przeszedł ścieżkę w całości, czemu zawdzięcza się jej nazwę. Ścieżka z czasem dramatycznie podupadła i stanowiła poważne zagrożenie dla rządnych przygód turystów. Po śmierci wielu śmiałków w roku 2000 drogę zdecydowano się zamknąć.

(Obraz z Wikipedii)

(Obraz z portalu Telegraph)

(Obraz z portalu Pinterest)

Otworzono ją ponownie w roku 2015 po gruntownym remoncie i zabezpieczeniu. Ten wpis będzie dotyczył wycieczki po wyremontowanej już drodze według jej stanu na rok 2017. Od tego miejsca wszystkie zdjęcia są mojego autorstwa.

Jak się dostać?

Jedną z najlepszych opcji jest przylot tanią linią lotniczą do pobliskiej Malagi.

Słowo o Maladze

Malaga to nadmorskie miasto hiszpańskie (około 573 tys. mieszkańców) mające wiele do zaoferowania. Warto spędzić tam co najmniej dwa dni prócz dnia wycieczki na ścieżkę króla. Dwie duże piaszczyste plaże są czyste i przyjemnie się na nich wypoczywa. Dno morskie szybko schodzi w głębinę więc osoby gorzej pływające i dzieci powinny trzymać się blisko lądu. Pomiędzy plażami znajduje się port z jednej strony posiadający ładne tarasy i zabudowę restauracyjną.

Centralna ulica składa się z dwóch jednokierunkowych jezdni rozdzielonych imponującym parkiem z roślinami sprowadzonymi z różnych zakątków świata. Na drzewach często przysiadają tam papugi, okazjonalnie gorączkowo kłócące się z innymi ptakami i sobą wzajemnie.

Malaga posiada też kilka interesujących zabytków takich jak katedra, amfiteatr, czy wznoszący się nad miastem zamek.

Znajduje się tutaj także muzeum Picasso i jego dom rodzinny udostępniony do zwiedzania. W obu polecam wypożyczenie audioguide (przenośny odtwarzacz z instrukcjami), dzięki któremu będzie wiadomo na co się patrzy (opisy zawieszone na ścianach są szczątkowe). Warto też wybrać się na pokaz flamenco na żywo. Do pokazu nie warto zamawiać dodatkowo płatnych przekąsek, nie są warte swojej ceny, a ich konsumpcja przeszkadza w odbiorze sztuki.

Optymalną lokacją noclegu, aby zwiedzić całą Malagę na piechotę jest, moim zdaniem, ta zaznaczona niebieskim polem na mapie poniżej. Nocując poza nią być może przyjdzie nam skorzystać z autobusów. Jeśli wybieramy hotel budżetowy lub hostel nie warto brać śniadania w zestawie. Będzie to tylko chleb z dżemem (prawie wszędzie). Okoliczne restauracje otwierają się w miarę wcześnie i podają znacznie lepsze kąski.

Z Malagi na ścieżkę króla

Są zasadniczo trzy opcje transportu z Malagi na ścieżkę króla dla przeciętnego turysty.

• Pociąg
• Wypożyczony samochód
• Wycieczka z przewodnikiem
  Najtańszy będzie pociąg, najdroższa wycieczka z przewodnikiem. Wycieczkę z przewodnikiem najlepiej zamówić w Internecie z wyprzedzeniem. Znajdziemy takie na międzynarodowych portalach turystycznych. Przewodnicy prowadzą małą grupę i rozmawiają po angielsku. Mają oni też bardzo poważne zalety:
• Przepychają ludzi przed kolejką do wejścia na ścieżkę jako małą grupę zorganizowaną (mniej ważne)
• Kupują dla nas bilet na wejście (ważniejsze)

Bilety dla osób spoza wycieczek z przewodnikiem można zakupić z wyprzedzeniem w Internecie na oficjalnej stronie atrakcji: www.caminitodelrey.info. Miejsca są wyliczone. Szansa na zakup biletu w dzień przyjazdu jest znikoma. Ba, zasadniczo szansa zakupu biletu w ogóle jest mała bez poważnego wyprzedzenia. Problem polega na tym, że wyliczonych miejsc jest znacznie mniej niż chętnych turystów. Przewodnicy mają osobną pulę biletów dla wycieczek, stąd jest im łatwiej. Chcąc wykonać tę wycieczkę samodzielnie należy zakupić bilet samemu czyhając na otworzenie puli sprzedażowej na dany rok wiosną (późną zimą ścieżka jest zamknięta dla ewentualnych napraw) lub weryfikować dalekie terminy (2-3 miesiące do przodu). Wejście jest ustalone na konkretną godzinę. Podróżując na własną rękę warto sprawdzić kursy pociągów przed zakupem biletu do atrakcji, tak, aby nie czekać za długo. Stacją docelową będzie: El Chorro. Pociąg kursuje kilka razy dziennie, podróż trwa około 45 minut.

Oto jak wygląda ta stacja:

W tle widać góry, czyli naszą destynację. Po lewej czekają ludzie. Nie czekają oni na pociąg, a na autobus, który zatrzymuje się tam i przewozi pasażerów na początek trasy. Stacja kolejowa jest bowiem na końcu trasy. Pokonanie trasy w przeciwną stronę jest niemożliwe. Po opuszczeniu pociągu trzeba więc poczekać na autobus, który kursuje co około pół godziny i przejechać na początek. Autobus jest tani i płatny bezpośrednio kierowcy za gotówkę. Z docelowego przystanku autobusowego należy przejść tunelem, tak jak wskazują drogowskazy i podążać kilkanaście minut szutrową ścieżką do wejścia. Warto więc doliczyć min. godzinę od czasu przyjazdu pociągu do godziny wejścia do atrakcji (biletu). Toalety będą dostępne przy wejściu na atrakcję i po wyjściu z niej, wewnątrz już nie. Po przejściu ścieżki kierujemy się na stację kolejową i wracamy do Malagi.

W przypadku podróży z przewodnikiem on sam nam wyznaczy godzinę wyjazdu spod hotelu, więc nie musimy się martwić zgraniem czasowym, ani biletami.

Co zabrać ze sobą?

Odrobinę gotówki, aparat fotograficzny, mały plecaczek z wodą mineralną (szczególnie na wypadek upałów), okularki przyciemniane. Nakrycie głowy nie będzie potrzebne wewnątrz atrakcji, gdyż tam i tak przydzielony nam zostanie obowiązkowy kask. Głodomory mogą zabrać podręczną zakąskę, w stylu ciasteczek, bułki słodkiej, itp. Buty muszą być przystosowane do wędrówki, ale nie muszą to być buty typowo górskie. Zwykłe "adidasy" wystarczą. Trampki, szpilki, balerinki, pantofle, kapcie mogą być złym pomysłem. Osoby o jasnej karnacji powinny pomyśleć o kremie do opalania.

Trasa

Standardowe przejście ścieżki i przejazd na miejsce startu autobusem wyznacza mniej-więcej taką trasę:

Od momentu przejścia przez tunel na początku trasy (tam już nie da się wjechać samochodem), aż do stacji kolejowej jest to około 7km. Sprawniejsza osoba zrobi tę trasę w 2,5 godziny (wliczając czas na robienie zdjęć). Po drodze będziemy mijać tamę, zachowane zabudowania akweduktu znikającego w tunelach skalnych, kilka starych mostków nad kanionem. Wszystko to robi imponujące wrażenie.

Gdzieniegdzie widoczne będą pozostałości po drodze sprzed remontu i tablice pamiątkowe po zmarłych śmiałkach.

Całość kończy się mostem linowym obok starego krytego akweduktu, który pozwala wodzie przepłynąć z jednej strony kanionu na drugą i spłynąć w dół do elektrowni.

Cała trasa jest całkowicie bezpieczna. Nie jest też szczególnie męcząca dla stosunkowo młodych osób. Starsi mogą robić postoje.

Kiedy jechać?

Należy unikać bardzo nieprzyjemnych upałów, które nie tylko sprawią, że będziemy się źle czuli, ale także prażące słońce w godzinach 9-13 zniszczy nam fotograficzne ujęcia (wtedy kanion będzie skierowany "pod słońce"). W związku z tym najlepszy czas to wiosna lub jesień.

---

!steemitworldmap 36.924389 lat -4.782962 long Caminito Del Rey (Polish) D3SCR