Elektromobilność - druga strona medalu aut elektrycznych

Co raz częściej w różnych mediach, czy to pisanych, czy audio-wizualnych pojawiają się informacje o rozwoju elektromobilności w Polsce. Rząd zakłada, że do 2025 roku, w naszym kraju poruszać się będzie milion samochodów elektrycznych. Idea jest być może szczytna, bo w teorii redukuje emisję spalin pochodzących z transportu. O czym się jednak nie mówi? Lub o czym się nie mówi w sposób obiektywny? Jest to temat polskiego systemu energetycznego w formie sieci przesyłowej oraz samych elektrowni i całkowitej mocy zainstalowanej w tym systemie.

W czym rzecz? Polski system energetyczny obecnie jest mocno przestarzały. Bloki energetyczne elektrowni węglowych, na których polska energetyka się opiera, w niedługim czasie będą wycofywane z eksploatacji – są przestarzałe, wysłużone i charakteryzują się niską sprawnością. Na tę chwilę, zapasu mocy zainstalowanej nie mamy za wiele. W momencie, gdy będzie trzeba dodatkowo ładować milion samochodów elektrycznych, dojdzie do sytuacji, w której zacznie brakować mocy w sieci.
Teoria mówi, że auta elektryczne będą ładowane poza szczytem energetycznym, czyli w nocy. Jednak już teraz są kraje, takie jak Holandia, gdzie teoria zderzyła się z praktyką – ludzie jadą elektrycznym samochodem z domu do pracy lub do centrum handlowego i podpinają samochód do ładowania. Taka sytuacja ma miejsce w bardzo dużym odsetku aut elektrycznych używanych w Holandii, co powoduje dodatkowy znaczny wzrost zapotrzebowania na energię elektryczną w szczycie w ciągu dnia.

Skupmy się na matematyce. Zakłada się, że w niedługiej przyszłości auta elektryczne ładowane będą głównie ładowarkami o mocy ~50 kW. Zakładając, że w tym samym czasie ładowane będzie powiedzmy 20% z 1mln. samochodów, osiągamy zapotrzebowanie energetyczne na poziomie 10 GW (dziesięć gigawatów). To mniej więcej dwukrotność mocy elektrowni Bełchatów (największej elektrowni węglowej na świecie. Obliczenia nie zawierają strat przesyłowych, które w Polsce dochodzą nawet do 12%‼

Oczywiście, wybudowanie elektrowni węglowej i przeniesienie do niej emisji spalin z miast będzie korzystne dla ludzi żyjących w tychże miastach, jednak niekoniecznie będzie to bardziej ekologiczne w ujęciu globalnym… Zaraz powiecie, że trzeba stawiać elektrownie wiatrowe i solarne – OK, pomysł na pierwszy rzut oka wydaje się być sensowny. Jednak przyglądając się jak dużą powierzchnię kraju trzeba będzie przeznaczyć na panele fotowoltaiczne lub ile farm wiatrowych trzeba będzie postawić, zaczyna budzić wątpliwości w racjonalność tego pomysłu.

Osobiście, jeśli już musimy iść w elektromobilność widzę dwa rozwiązania:

1. Postawienie elektrownii atomowej w lokalizacji na północy kraju, aby zmniejszyć straty przesyłowe – na północy jest deficyt mocy zainstalowanej, co obecnie generuje duże odległości przesyłowe.
2. Energetyka rozproszona – stacje ładowania zasilane wysokosprawnymi, gazowymi zespołami prądotwórczymi. Straty na przesyle są pomijalnie małe, natomiast sprawność tego typu zespołu prądotwórczego może dochodzić nawet do 45% (w optymalnych parametrach pracy).