Made in 1974 - La moutarde me monte au nez

Jak łatwo się domyślić rok 1974 jest dla mnie szczególny z wiadomych względów, postanowiłem więc połączyć rok moich urodzin z pasją do kina. W nieregularnym cyklu "Made in 1974" będę przedstawiał filmy wyprodukowane właśnie w tym roku, a że powstało wtedy wiele ciekawych filmów to mam nadziej, że będzie co oglądać, żeby sobie przypomnieć, i będzie o czym pisać.

Na początek lekko, łatwo i przyjemnie, czyli francuska komedia sytuacyjna "Diabli mnie biorą" (La moutarde me monte au nez) w reżyserii Claude Zidi, który później zasłynął z takich filmów jak "Skrzydełko czy nóżka", "Panowie dbajcie o żony" czy "Skorumpowani". W latach 70-tych i 80-tych współpracował z największymi gwiazdami francuskiej komedii: Louisem de Funès'em, Gérard'em Depardieu, Philippe'em Noiret czy Pierre'em Richard'em.

Zarys fabuły za serwisem filmweb.pl:

Ciapowaty nauczyciel matematyki, Pierre Durois, poznaje gwiazdę filmową, Jackie Logan. Znajomość ta zmienia życie nieśmiałego pedagoga.

Niekwestionową gwiazdą "La moutarde me monte au nez" jest Pierre Richard czyli Pierre Durois - fajtłapowaty nauczyciel matematyki w żeńskim liceum, którego dobroduszność jest wykorzystywana przez wszystkich wkoło. Jego ojciec Hubert Durois (Claude Piéplu) jest merem prowansalskiego miasteczka walczącym o reelekcję w imię purytańskich zasad, gardzącym nagością i skandalami, które są udziałem młodej aktorki Jackie Logan (Jane Birkin), kręcącej w okolicy kolejny film, co zwraca uwagę wielu paparazzich. Wśród tych fotografów żądnych sensacji i kompromitujących zdjęć jest Patrick (Henri Guybet) przyjaciel nauczyciela, pracujący w lokalnej gazecie wydawanej przez jego wuja Albert Renaudin (Julien Guiomar).

Początkiem największych kłopotów Pierre'a Durois'a jest dzień, kiedy najpierw ojciec prosi go o przygotowanie wystąpienia na wiec wyborczy, następnie zjawia się Patrick z "gorącymi zdjęciami" Jackie Logan w kąpieli i prosi Pierre'a o napisanie artykułu, który ma ubogacić prezentację fotografii w gazecie, na dodatek dyrektor liceum prosi go o poprawę prac maturalnych. Nie trudno sobie wyobrazić co może się stać, gdy teczki z tymi jakże różnymi materiałami zostaną zamienione i trafią do niewłaściwych adresatów.

Taki obrót sprawy może prowadzić tylko do jednego, szaleńczej komedii pomyłek, pełnej zabawnych sytuacji autorstwa ciapowatego nauczyciela, który próbuje zamienić błędnie wręczone teczki z dokumentami. Przypadkowo trafia do willi młodej aktorki Jackie Logan, gdzie poniekąd wbrew swojej woli spędza noc. Oczywiście te wydarzenie nie ułatwia mu odkręcenia całego zamieszania, a komplikuje je jeszcze bardziej. Następnego dnia prasa brukowa opublikowała nagłówki o tym wydarzeniu, co wprawiło w konsternację doktora Duroisa, gdyż to godziło w jego purytański wizerunek w kampanii wyborczej, również Danièle, narzeczonej Pierre'a nie pałała entuzjazmem z tego powodu.

Z racji tego, że mam bardzo dużą słabość do francuskich komedii, szczególnie tych starszych, to mój odbiór tego filmu może być zakłócony, jednak nie zmienia to faktu, że szczerze się uśmiałem oglądając go ponownie po kilkudziesięciu latach.

Pierre Richard przed rolą w "Diabli mnie biorą" miał już ugruntowaną pozycję w francuskim kinie, dwa lata wcześniej rozbłysnął w "Tajemniczym blondynie w czarnym bucie", zapewne wielu może kojarzyć go z głównej roli w "Pechowcu", przeglądając jego biogram zauważyłem, że jest wciąż aktywny aktorsko pomimo 84 lat, na dodatek w tym roku wystąpił w filmie który mam w kolejce do obejrzenia "Rodziny się nie wybiera" ze względu na innego współczesnego aktora komediowego Dany'ego Boon, więc wkrótce zobaczę jak sobie radzi Pierre.

W nieregularnym cyklu "Made in 1974" będę prezentował filmy, które powstały w roku moich narodzin, lata siedemdziesiąte to ciekawy okres i warto do niego wracać, pomimo tego, że zalewa nas codziennie setki nowych filmów i seriali, których normalny człowiek nie jest w stanie obejrzeć