Zginął człowiek

Jakiś popapraniec z nożem zabił w Gdańsku człowieka. I to przy okazji pięknej, otwartej, charytatywnej imprezy.

Warto przypomnieć, że już w 2013 jakiś pajac (abstrahując od jego motywacji) podczas Woodstocku wskoczył na scenę i zaczął szarpać śp. Grzegorza Miecugowa. Wtedy skończyło się na szarpaninie.

Sam się sobie dziwię, że się tym przejmuję. Wszak cały czas ktoś gdzieś umiera. Ale mimo to, jednak trochę się przejmuję.

Czy to początek końca? Czy będą, jak niektórzy postulują, odwety i zemsty? A może dojdzie do kolejnej próby puczu podszytej telewizyjną prowokacją albo do polskiego majdanu?

Jeśli chodzi o sam WOŚP, to nie jestem miłośnikiem pana Owsiaka i z pewnych względów raczej nie wspieram jego akcji. I piszę to świadomy, że dla niektórych jest to ostateczny dowód, że jestem pisowską kur*ą, która nienawidzi ludzi albo podłą gnidą, której dzieci nie mają prawa leczyć się w państwowych szpitalach (chociaż wierzę, że na STEEMIT jest znacznie więcej kultury). I nie mają tu żadnego znaczenia inne inicjatywy charytatywne, które wspieram, a nawet dobroczynne zbiórki pieniędzy, które sam organizowałem. Ziejących nienawiścią fanatyków nie brakuje po obu stronach.

Pan Owsiak, co by o nim nie mówić, w mojej opinii zasługuje na szacunek. Można mu to i owo zarzucić, ale zbudował coś dużego i w pewnym sensie fajnego, pozytywnego. Ale gdy doszło do wpadki (która nawet nie była jego bezpośrednią winą), zachował się w sposób niegodny prawdziwego Polaka. Podał się do dymisji. Wszak minister Jaszuński mówił wyraźnie, że prawdziwy Polak nigdy nie podaje się do dymisji. Niektórzy mówią, że to porażka Owsiaka, ale może (jak zauważył Martin Lechowicz) to jego sukces, że mimo takiego hejtu, przez 27 lat chciało mu się działać. W tym kraju zbudować cokolwiek, to już coś.

Wiele rzeczy mi się w panu Owsiaku nie podoba. Np. dostrzegam deifikację jego osoby. Jakikolwiek głos krytyki czy chociażby przyznawanie się do niebycia jego wyznawcą to dla niektórych grzech śmiertelny i bluźnierstwo. A jeśli to tylko reakcja na jego wcześniejszą demonizację? Ostateczny efekt jest taki, że po internecie krążą tzw. memy nawołujące do tego, aby na złość księdzu dać na WOŚP, a nie na tacę. I tak oto z pięknej (w swoich założeniach) akcji charytatywnej mamy wezwanie do działania na złość. I oczywiście nikogo nie obchodzi fakt, że przez wieki to właśnie ten zbierający na tacę Kościół Katolicki był największą inicjatywą charytatywną na świecie (i piszę to jako protestant).

Ale wracając do samej tragedii, ludzie pytają, jak mogło do tego dojść? Jaka jest przyczyna? A jaka może być przyczyna tego, że psychol, który ostatnie kilka lat siedział w pierdlu (zapewne w jakimś stopniu odcięty od tego, co się tu u nas działo) dźgnął kogoś nożem? Oczywiście odpowiedzi nie brakuje. Jednym z winowajców są media społecznościowe. No tak. Bo to przecież w mediach społecznościowych posłowie wyzywają się od debili i zdradzieckich mord, to w mediach społecznościowych kradnie się grube miliardy złotych, to w mediach społecznościowych wywozi się ludzi do lasu i podpala, co potem zostaje uznane za samobójstwo, to media społecznościowe są źródłem wszelkiego zła.

Można by też oskarżyć panią Barbarę Pielę (abstrahując od wartości merytorycznej czy artystycznej jej filmów), o której ten bandyta z nożem pewnie nigdy nie słyszał. Mimo to, nie przeszkadza to zwolennikom tej fajnej, pozytywnej akcji życzyć pani Pieli wszystkiego najgorszego czy grozić śmiercią.

A może PIS, który sączył jad nienawiści, mówiąc o kaczce po smoleńsku, i zimnym Lechu czy dożynaniu watahy. PIS, który sikał na znicze, podpalał budkę strażnika pod ambasadą czy wyzywał od idiotów ludzi, którzy za mało zarabiają.

No oczywiście każdy tu może być winny. Naprawdę niewiele trzeba, żeby rzucić hejtem, oskarżyć czy pogrozić.

Mimo łez, marszów przeciw przemocy i wezwania do refleksji, obawiam się, że działania w wojnie polsko-polskiej się zaostrzają.