Rozwój technologii a prywatność jednostki

Technologia niewątpliwie się rozwija - widać to na niemal każdym kroku i każdego dnia. Praktycznie każda dziedzina ludzkiego, codziennego życia zmienia się dynamicznie pod wpływem nowych, wprowadzanych do niej technologii. Postęp ten w dodatku wydaje się nawet przyspieszać - choć może to być jedynie subiektywnym, moim wrażeniem. Faktem jednak jest, iż w coraz szerszej gamie przedmiotów używanych przez nas w codziennych sytuacjach znaleźć można takie elementy jak dotykowe ekrany, głośniki, kamery, klawiatury, chip'y itd. Są to oczywiście udogodnienia, mające na swym (przynajmniej oficjalnie głównym) celu ułatwić, usprawnić korzystanie z wcześniej "nie skomputeryzowanych" sprzętów jak  lodówka, telefon, samochód, zegarek itp. Czy jednak zamontowany w niemal wszystkim co nas otacza komputer i podłączone do niego często kamery, głośniki i mikofony służy i będzie służył jedynie naszej wygodzie, czy też możliwe jest, iż może być on wykorzystany do zbierania o nas - czyli swych użytkownikach - dodatkowych danych, danych których sami byśmy mu tak chętnie nie przekazali? Jest to pytanie dotyczące także ogólnie wpływu postępu technologi na naszą prywatność - nie trzeba w końcu chyba uświadamiać jakiegokolwiek mieszkańca dzisiejszych dużych miast o wszechobecnych kamerach i programach rządowych mających na celu śledzenie nie tylko potencjalnych terrorystów ale i własnych obywateli.

Jakie mogą być źródła śledzenia:

• komercyjne - prywatne podmioty śledzą takie aspekty naszego życia jak sposób wykorzystywania ich produktów, używania ich aplikacji (np. na telefonach) czy naszą "działalność" w sieci w celach oczywiście maksymalizacja swych zysków - dzięki odpowiedniej wiedzy o naszych upodobaniach mogą lepiej "spozycjonować" produkt względem nich i - co za tym idzie - zwiększają szansę zarobku ze sprzedaży go nam; jest to działalność z grubsza nie możliwa do uniknięcia na masową skalę i w długim przedziale czasu - od nas jedynie zależy jak długo i w jak wielu kwestiach zachowamy swą prywatność przed firmami próbującymi nam coś sprzedać - często owa prywatność będzie się zapewne wiązała z ponoszeniem pewnych wyrzeczeń - używaniem bardziej "topornych" lecz i anonimowych produktów;
• przestępcze - ten aspekt także jest raczej mało możliwy do ostatecznego wyeliminowania - organizacje przestępcze (np. przestępczość zorganizowana, hakerzy, terroryści) zawsze szukali dodatkowych informacji o osobach, na które mogli by napaść, porwać, szantażować; walka z takim śledzeniem winna być oczywiście jednym w priorytetów wymiaru sprawiedliwości państwa;
• państwowe - ostatnie źródło jest jednocześnie (moim zdaniem) najbardziej niepokojącym; państwo, mające pierwotnie chronić swych obywateli przed napaścią, przestępczością tak wewnętrzną jak i zewnętrzną zamienia się na polu ochrony prywatności swych obywateli w kolejnego przestępce - śledzi ich tak oficjalnie (obowiązek meldunku, PIT, NIP, chipy w dowodach osobistych, skanowanie linii papilarnych przy paszporcie, kamery uliczne, w urzędach, szkołach, szpitalach itd.) jak i po kryjomu (rządowe programy inwigilacji społeczeństwa w sieci i rozmów telefonicznych); jest czymś oburzającym, iż przeciętny obywatel jest na wszechogarniającym podsłuchu i poddany inwigilacji; jest to łamanie praw człowieka w ich najogólniejszym rozumieniu; aby uświadomić sobie możliwe konsekwencje pogłębiania się rządowej inwigilacji polecam przeczytać (jeśli ktoś się jeszcze z książką nie zetknął) do "Roku 1984" G. Orwell'a.

Czy sprawa jest z góry przegrana? Czy tzw. zwykli ludzie są skazani na przegraną w starciu o swą prywatność z korporacjami, hakerami a nawet własnym państwem?

• rozwój po stronie przeciwnika - zarówno korporacje jak i hakerzy czy rządy korzystały, korzystają i będą korzystać z coraz to nowocześniejszych narzędzi inwigilacji, zbierania danych, podsłuchu itd. Jest to proces nieunikniony - jeśli coś jest możliwe do wykradzenia to prędzej czy później ktoś spróbuje to wykraść. "Postęp" w dziedzinie inwigilacji morze być osiągany przez np. konieczność podawania większych ilości swoich danych w sieci w celach pełnego jej używania, jeszcze większej ilości kamer na ulicach, skanowania naszych siatkówek i pobierania danych biometrycznych w urzędach itd. - wielce prawdopodobne jest także wykształcenie się w przyszłości zupełnie nowych, nieznanych nam obecnie technik inwigilacyjnych;
• możliwości oporu - na szczęście jest ich co najmniej kilka - w "starciu" z koncernami i hakerami najlepsza jest ostrożność i wiedza - pozwalają one na odpowiednie zabezpieczenie swoich urządzeń elektronicznych przed włamaniami (zapory, antywirusy), zmniejszenie "zostawianego śladu" w sieci (tryb prywatny w przeglądarkach, VPN, TOR, blokowanie/usuwanie "ciasteczek" itd.) a nawet możliwość zmniejszenia szans podsłuchu telefonicznego; W kwestii zapobiegania inwigilacji państwowej sprawa wymaga więcej zachodu - obywatele mogą się starać wywierać wpływ na swych "przywódców" choćby poprzez wybory lub protesty (a może i zamieszki) lub działać indywidualnie i w obliczu małego prawdopodobieństwa zaprzestania polityki inwigilacyjnej w swoim kraju zmienić miejsce zamieszkania i obywatelstwo na obywatelstwo innego kraju o większym poszanowaniu praw obywateli. Ostatnie rozwiązanie niewątpliwie dla większości ludzi byłoby najtrudniejszym do podjęcia, lecz czasem i ostateczną deską ratunku - jak np. w przypadku ludzi z ZSSR uciekających "na Zachód".

Podsumowanie

Przypuszczam, iż tekst nie sprawia wrażenia zbyt pozytywnie nastrajającego. Temat obywatelskiego a przede wszystkim ludzkiego prawa do zachowania prywatności w wielu kluczowych aspektach życia jest jednak na tyle istotny, że należy o nim przypominać tak często, jak to tylko możliwe.

Mam również nadzieję, że udało mi się może podpowiedzieć Czytelnikowi jakieś kroki zapobiegawcze przed utratą tak ważnej prywatności - walka o nią na pewno nie jest łatwą, gdyż wymaga ciągłego, systematycznego, świadomego działania, lecz z pewnością jest tego warta. Warto tu przypomnieć znany już greps: 

" - Prywatność ? A na co mi prywatność - nie mam nic do ukrycia.

- Tak? To tak jak powiedzieć: "Wolność słowa? A na co mi ona - nie mam nic do powiedzenia."     "

Stałe zakończenie: upvote - jeśli materiał zasługuje.