#3 Droga na północ

Witajcie drodzy Steemianie! Obiecywałem, obiecywałem a pewnie część osób ciekawych życia w Norge już straciła nadzieję, że powrócę... a jednak! Wybaczcie, że tak nagle ucichłem ale podzielę się z Wami pewną informacją. A co mi tam! Otóż w ostatnim czasie pędząc za polepszeniem standardu życia wysłałem podanie o pracę do miejsca dość egzotycznego jeżeli chodzi o położenie na mapie świata. Co więcej moja kandydatura została rozpatrzona pozytywnie i od lutego będę do Was pisał można powiedzieć, że prawie z końca świata. Paryż północy... Jadę w nieznane... Nie wiem jakie Wy macie doświadczenia ze zmianą pracy i środowiska, w którym żyjecie ale ja jestem samobójcą i skaczę zawsze na głęboką wodę. Za każdym razem cholernie się stresuję przed "wejściem" w nowe środowisko ale spojrzenie wstecz pozwala mi wziąć głęboki wdech i jechać dalej. Dziś kiedy spojrzę w przeszłość to dostrzegam drogę jaką musiałem przejść by znaleźć się tu gdzie jestem dziś. I powiem Wam, że to cholernie motywujące do dalszego działania. Ot chłopak, bez zaplecza w postaci "pleców" rozpoczyna niebawem pracę w jednym z najlepszych ośrodków w Europie. Co do tego "najlepszego" ośrodka to się wkrótce okaże czy w rzeczywistości jest tak pięknie.

Pomalutku żegnam się z moim malutkim ukochanym szpitalikiem, w którym spędziłem ostatnie 6 miesięcy. Aż łezka w oku się kręci jak przypomnę sobie jak tu przyjechałem. Człowiek myślał, że Pana Boga za nogi złapał zaczepiając się w norweskim systemie opieki zdrowotnej. Dziś mogę spojrzeć z lekkim dystansem na to jak to wygląda tutaj i powiem Wam, że nie licząc pieniędzy pompowanych w opiekę zdrowotną (helsevesenet - może będę wrzucał co jakiś czas jakieś słówka z branży dla chętnych?) to naprawdę my jako Polacy nie mamy się czego wstydzić! Co więcej jest kilka rzeczy, które dużo lepiej funkcjonują u nas.

Niebawem zamykam pewien okres i rozpoczynam kolejny. Chcę się nauczyć jeździć na nartach (biegówki na początek), pojeździć skuterem i psim zaprzęgiem i koniecznie zobaczyć orki na żywo.

Wróciłem i nie zamierzam już stąd znikać...