Już ostatnio napisałeś komentarz pod moim postem dotyczącym snu i załączyłeś do niego filmik.
Obejrzałam go, brzmiał pięknie ale dość utopijnie, mimo, że mężczyzna mówił o prostych teoretycznie rzeczach, ja z góry założyłam, że to nie dla mnie, że we mnie nie ma takiego potencjału.
Gdy jednak pomyślałam sobie o tym, że mogę "zyskać" powiedzmy te 20 lat do swojego życia i, że nie mam przecież nic do stracenia, to dość nieśmiało zaczęłam wracać myślami do tego tematu i okazało się, że ja też mogę to osiągnąć.
Oczywiście nie mówię, że coś osiągnęłam. Ja tylko wiem, że śnię, nie wiem czy ze względu na brak odwagi, czy ze względu na to, że wciąż ogromnie zaskakuje mnie świadomość snu mam tę blokadę, że nie kieruje snem.
Choć moim zdaniem nie należy zapominać, że po tym gdy zafascynowałam się tym tematem to świadome sny pojawiły się u mnie już kilkukrotnie, a już tym bardziej nie należy zapominać o tym, że w ostatnich snach bardzo panowałam nad emocjami, a nawet prowadziłam rozmowę na ten temat, który obecnie bardzo mnie interesuje.
Mam chęć jeszcze bardziej panować nad moimi snami, początkowo jestem z siebie zadowolona. I właśnie chyba nie do końca chodzi mi o aspekt rozrywkowy, o którym wspomniałeś. O niego również, ale przede wszystkim chcę przeżywać sny tak by móc uczynić je "częścią" mojego życia, by przeżywać w nich rzeczy realne, by móc w nich "trenować" swoje umiejętności, niekoniecznie grę na flecie czy języki, bardziej swoje wnętrze, zachowania, "rozumienie"...
Nie wiem na ile zrozumiale się wypowiedziałam. Dopiero zaczynam z tym tematem i nie do końca jestem w stanie określić swoje myśli.
Kilka dni zastanawiałam się co i jak odpisać by wyrazić co czuję i co myślę, jednak na ten czas dla mnie samej jest to jeszcze trochę skomplikowane.
W każdym razie Twój komentarz pod moim poprzednim postem z tej tematyki zachęcił mnie do prób, które jak widać udają się, więc dziękuję Ci, bo na tamtą chwilę myślałam, że jestem szalona, troszkę ukierunkowałeś mnie, i teraz rozumiem, że w tym szaleństwie jest metoda. Po tych snach, choć nie robię w nich nic niesamowitego budzę się bardzo podekscytowana i mam więcej mocy do działania na codzień, siłę daję mi też myśl, że mogę w sobie to rozwijać, wypełnia mnie więcej optymizmu niż dotąd, bo wiem, że przeżywam coś, czego większość ludzi nie osiąga (nie to, że czuje się lepsza). No i w końcu budzę się uśmiechnięta, bo satysfakcjonują mnie te małe kroczki w osiągnięciu świadomości i kontroli nad snem.
Dziękuję za komentarz i życzę powodzenia w Twoich treningach :)