„Żeby cię lepiej widzieć.” Dostrzec w porę.

Świat nie zwalnia tempa, a wraz z nim nasze życie. Wpadamy w rutynę. Niejednokrotnie nie oglądamy się za siebie, pędzimy za czymś na oślep, gonimy marzenia z góry skazani na porażkę. Nie zauważamy, że w tym wyścigu możemy coś przeoczyć, coś co jest nam najdroższe, kogoś na kim nam najbardziej zależy i kogo mamy obowiązek ochraniać, wychowywać i wskazywać mu właściwą drogę.

Wgapieni w ekrany telewizorów i innych medialnych gadżetów wraz ze zbliżającą się przerwą reklamową zmieniamy program by pozbyć się natrętnych, powtarzających się reklam. Mamy ich dość. Na każdym kroku staramy się by nie zwiodły nas wszechobecne i nudne obrazy reklamujące kolejną niepotrzebną rzecz, czy bloki reklamowe zapraszające nas do wspólnego oglądania nic nie wartych programów, skradających nam nasz bezcenny czas. W naszych podręczny niezbędnikach pozbywamy się ich ruchem palca trafiając nim w wyświetlający się pasek „pomiń reklamę”. Obecnie na nękające nas telewizyjne reklamy jesteśmy wszyscy skazani, mali i duzi, najczęściej ignorujemy je w ten czy inny sposób. Czy jednak z pośród tych atakujących nas obrazów jesteśmy zdolni zauważyć te, które niosą ze sobą prawdziwe wartości? Reklamy, które zamiast zaglądać do naszych portfeli trafiają głęboko w serce, nie drenując przy tym naszego budżetu. Nie mowa tu o reklamach społecznych niosących za sobą odpowiednie przesłanie, ale o obrazie, który towarzyszył nam w telewizji przed i w trakcie tegorocznych świąt. Czerwony Kapturek poruszył serca i dał do myślenia. Sprawnie zrealizowana, krótka, zmontowana z innymi klasycznymi bajkami na tle innych obrazów wydaje się filmowo-reklamowym majstersztykiem, od którego nie można oderwać wzroku, a scena finałowa jest godna podziwu. Realizacja tego krótkiego filmu to oczywiście jedno, to jakie problemy porusza, to inna kwestia nad którą warto się zatrzymać, bo do tego właśnie zmusza nas ta reklama. Przekaz robi wrażenie, a sprawna realizacja mocno to podkreśla. Taka emisja niesie ze sobą coś więcej niż samą próbę zawładnięcia naszego umysłu w konkretnym celu. Stara się skierować go na inne tory myślowe, nieskupione na konsumpcjonizmie lecz innych wartościach, o których w dzisiejszych czasach zapominamy. Te kolorowe kilka minut uczy nas wszystkich i pokazuje jakie błędy popełniamy. I choć kierowana jest do najmłodszych nie musi oddziaływać tylko w tym kierunku, każdy dorosły może wczuć się w jej klimat. Ta reklama dotyczy również nas pochłoniętych medialnym światem, internetową rzeczywistością, niezauważających obok siebie drugiej osoby, która być może potrzebuje nas i naszej pomocy nie w postaci wiadomości sms, emaila czy linku, ale realnej podpory, bliskości drugiego człowieka, a obraz dwóch „bliskich siebie” osób siedzących w jednym pokoju pochłoniętych klikaniem w przeróżne urządzenia, kończących wieczorną rozmowę tylko pytaniem jak minął dzień, daje wiele do myślenia. Ktoś skwituje to powiedzeniem samo życie, owszem jeśli chodzi o dorosłych, to czemu nie. Nie róbmy jednak tej krzywdy naszym pociechom, nie dbajmy tak o nich od najmłodszych lat wpychając im w rękę tablety i telefony, aby wygospodarować dla siebie chwilę wytchnienia. Bądźmy odpowiedzialni, podejmijmy trud rodzicielski bez wspomagaczy, aby Czerwony Kapturek dotarł bezpiecznie do babci, a dziewczynce z zapałkami nigdy nie zabrakło zapałek. Nie uciekajmy od problemu, starajmy się dostrzec w porę błędy jakie popełniamy, nie twórzmy „pokolenia kciuka” i dzieci, które nie potrafią spędzać wolnego czasu bez medialnych urządzeń i Internetu. Te wszystkie problemy znajdziemy w tej bajecznej, niebanalnej reklamie. Pokazuje nam nasze pociechy, które nie potrafią się już ze sobą bawić bez gier online, a podwórkowa zabawa w złodziei i policjantów jest im obca i przeniosła się całkowicie do wirtualnego świata, rozmowy zaś między nimi bazują na wymianie wiadomości przez Messengera. W finałowej scenie ojciec mówi do dziecka: „Żeby cię lepiej widzieć”. Był w stanie w porę dostrzec problem, ale czy my w tak szybkim i skomercjalizowanym do cna świecie  dostrzeżemy problem, który dosięga nas, a nasze dzieci bezpośrednio. Kochać to nie znaczy być fajnym rodzicem i na wszystko pozwalać, kochać to znaczy wymagać od dziecka, a przede wszystkim od siebie. To nie dziecko pierwszy raz sięga po telefon czy tablet, to zmęczony rodzic daje przyzwolenie na takie praktyki, wierzcie mi, potem jest tylko z górki, a rozpędzoną kolejkę coraz trudniej nam zatrzymać. Ta reklama daje nam do myślenia i zachęca do działania, może warto dostrzec ten rozpędzony pociąg i w porę opuścić semafor, choć trochę go wyhamować, żeby nie odjechał zbyt daleko od nas ze swymi problemami, rozterkami i dylematami młodzieńczego życia, by wirtualna rzeczywistość nie odebrała nam przyjemności z wychowywania naszego skarbu.

Rozwiązaniem poruszonego problemu nie jest eliminacja z naszego życia i życia naszych pociech narzędzi niezbędnych do egzystencji w dzisiejszym świecie, ale wyznaczenie granicy. Jak to zrobić skoro sami niejednokrotnie wpadamy w internetowe sidła? „Musimy od siebie wymagać”, a dziecku tłumaczyć gdzie leży ta granica. Zapewne znajdziemy ją szybciej niż się spodziewamy. To ważne, żeby urządzenia o których mowa służyły do ogarnięcia dzisiejszego świata, a nie zdominowały nas i całe nasze życie. Zagubiona dziewczynka w przebraniu czerwonego kapturka ma nam w tym pomóc, uzmysłowić nam czego dzieci od nas oczekują i jak bardzo chcą żebyśmy nie zostawiali je na pastwę wirtualnego świata.

Ten tekst to nie kolejny przepis na życie, ale wołanie rodzica, który stara się lepiej widzieć, ale nie zawsze mu to wychodzi. Stara się zatrzymać rozpędzony pociąg, ale za mało od siebie wymaga. Ma jednak nadzieje, że Czerwony Kapturek z reklamy mu w tym pomoże.

Zdjęcie pochodzi z:
https://pixabay.com/pl/dziecko-dziewczyna-m%C5%82ody-kaukaski-1073638/