Morskie Oko

Morskie oko jest położone w dolinie rybiego potoku o powierzchni 35 hektarów na wysokości 1395 n.m.p.
Okazuje się że morskie oko jest jeziorem zarybionym zwanym przez tutejszych mieszkańców rybim jeziorem bądź zwykłym stawem.
Wzmianki o morskim oku pochodzą z XVI wieku i jedyne co jest wspomnie to hodowla owiec o której można wyczytać aż do XIX wieku.
Dopiero po tym czasie inteligencja tego regionu wzrosła do takiego poziomu że zaczęto gospodarować ten rejon turystycznie.
Wybudowano jedno z pierwszych schronisk górskich a w 1902 roku dokończono drogę do morskiego oka zwaną drogą Osfalda Blazera.

Teraz trochę napiszę jak tam można dojechać.
Może prędzej będzie jak napiszę jaką trasą ja szłam.
Najpierw jechaliśmy autobusem od strony Zakopanego w kierunku przejścia granicznego znajdującego się na Łysej Polanie.
Ehh kiedyś to była atrakcja zrobić sobie fotkę ze znakiem granicznym bo obok stali z karabinami żołnierze i celnicy.(tak mama mi powiedziała) Następnie trzeba odbić w kierunku Palenicy i jedziemy do Palenicy Białczańskiej (chyba nic nie pokręciłam hmm).
Tam udało nam się zaparkować i reszta trasy pinta-palec. Niesamowita trasa chyba ją 3 godziny atakowaliśmy z odpoczynkami.
Kiedy my odpoczywaliśmy to koło nas biedne konie ciągły metalowo-drewniane wozy z nawalonymi po brzegi turystami pijącymi i jedzącymi posiłki i gaszącymi pragnienie. Konie aż parskały śliną na asfalt po prostu łaknienie i pragnienie na cokolwiek mi samo odchodziło na widok tego widoku.
Ale to tradycja góralska od czasu kiedy turystyka na stałe wkradła się w ten przepiękny i jeszcze dziki krajobraz.

https://www.polskie-gory.p

Sukcesem jest dotarcie do tej mety a tam mamy nie tylko widok na morskie oko ale też przepiękną budowlę jako schronisko wybudowane w 1874 roku a od 1908 było już dostępne dla wszystkich turystów. Prowadzane ponoć jest przez rodzinę Łapińskich aż do dzisiejszego dnia i może tam przenocować około 80 turystów.

To tak w skrócie ale warto tam być i odwiedzić to miejsce ponownie.

Pozdrawiam
Izabell

Moja fotografia:

Pozdrawiam

Izabell