Taki adwokat diabła mi się uruchomił: jak sobie patrzę na te nowe komfortowe wagony w pociągach PKP albo te nowe wieżowce w Warszawie, to trochę chodzi mi po głowie czy to wszystko by się działo w takim tempie, gdyby Polska nie weszła do UE?

To nie jest tak, że nie zgadzam się z Twoją analizą, z której jasno wynika, że fundamenty UE są mocno skażone marksistowskim totalitaryzmem, co jest potwornie niebezpieczne. Oglądałem kiedyś fragmenty obrad parlamentu UE i nie sposób nie rozpoznać w tym atmosfery sowieckiego kołchozu. Jak to oglądałem (a to było w czasach greckiego kryzysu) to moja refleksja była jedna: to jest tak nieudolne, taka gra pozorów i taka marność ludzka tam kwitnie, że to musi upaść. To co napisałeś dobrze z tymi moimi wrażeniami koresponduje.

Więc w żadnym zakresie nie podważam tego co napisałeś. Ale się zastanawiam jaka jest druga strona tej opowieści. Czy nie jest tak, że poprzez UE idziemy w totalitaryzm, ale w zamian jesteśmy hojnie przekupywani w sferze materialnego dobrobytu?

Kojarzy mi się to z fenomenem fejsbuka - tam też dostajesz coś za coś: zostajesz zaproszony do egotycznego piekła, ale w zmian dostajesz niemal perfekcyjną funkcjonalność (bo trzeba przyznać że fejsbukowy UX jest na najwyższym poziomie).