Latvija nadaje 2018. Część 2.
Ryga to sławny port, ale mało kto widzi tu morze. Turystów przyciąga głównie piękna starówka (Vecriga), która od ujścia Dźwiny oddalona jest kilkanaście kilometrów. Jeśli jednak ktoś koniecznie chce zobaczyć morskie fale, to zdecydowanie lepszym miejscem jest sąsiadująca z Rygą Jurmala. Tam też wybrałem się dziś z @foggymeadow.
Jako, że zakwaterowani jesteśmy na skraju mapy, to najpierw czekał nas długi spacer na dworzec kolejowy. Dziś jednak zamiast Krišjāņa Barona poszliśmy ulicą Aleksandra Čaka. Dzięki temu udało mi się w końcu na własne oczy zobaczyć jeden z moich ulubionych murali. To Saule Perkons Daugava na rogu Čaka i Tallinas. Jego autorem jest łotewski artysta tworzący pod pseudonimem Rudens Stencil.
Z dworca odjechaliśmy punktualnie o 13.00. O tej godzinie ruch jest spory, więc zapłaciliśmy tylko 2 ojro 10 centów (za dwa bilety). Po 30 minutach wysiedliśmy na stacji Majori.
Jurmala o tej porze roku jest dość senna. Jomas iela, która latem przypomina zakopiańskie Krupówki, teraz przypominała bardziej opustoszałe ulice Dyneburga. Na plaży było podobnie. Ludzi niewiele. Więcej mew. Klimat doprawiały zabytkowe pustostany z XIX i początku XX wieku. Po drodze do Dubulti kilka ich minęliśmy. Zlokalizowane tuż przy plaży. Sprawiały wrażenie jakby od dekady nikogo nie gościły.
Na stacji w Dubulti kupiliśmy bilety powrotne do Rygi i obejrzeliśmy obrazy. Jest to bowiem stacja-galeria sztuki. Ludzi na peronie niewiele. W pociągu też. Skład szeroki. Ławki trzyosobowe. Trzy osoby na lewo, trzy na prawo.
W drodze na kwaterę zrobiliśmy zakupy. Kupiłem kolejny "skarb Łotwy" - biezpiena sierinš (baton twarogowy) Karums. Na promocji za 29 ojrocentów. Kronikarski obowiązek każe mi odnotować, że w sklepie (supermarket Rimi) leciała łotewska muzyka ludowa.