Barykady. Łotewska droga do niepodległości.

W styczniu 1991 roku, po sowieckim ataku na wieżę telewizyjną w Wilnie, zorganizowano w Rydze kilkusettysięczne manifestacje. Zaczęto też budować barykady dla obrony strategicznych obiektów. Rozpoczął się tzw. Czas barykad (łot. Barikāžu laiks).

Do rozbicia demonstrujących wysłano OMON. Ich pierwszą ofiarą był Roberts Mūrnieks zastrzelony 16 stycznia. Kolejne 5 osób (Vladimirs Gomanovičs, Sergejs Konoņenko, Andris Slapiņš, Gvido Zvaigzne i Edijs Riekstiņš) zginęło 20 stycznia podczas próby zajęcia przez sowietów budynku Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Ich pogrzeb odbył się 25 stycznia. Po uroczystościach żałobnych większość obrońców barykad wróciła do domu. Ostatecznie Barikazu laiks zakończył się 27 stycznia.

2 miesiące później odbyło się na Łotwie referendum. 74% społeczeństwa opowiedziało się za niepodległością. Decyzję tę Rada Państwa ZSRR zaakceptowała po nieudanym puczu Janajewa, dnia 6 września. Łotwa po 51 latach okupacji odzyskała niepodległość.

Poniżej mój wiersz (a powyżej piosenka) z 2013 roku poświęcony łotewskim Barykadom.

Barykady

Na gruzach obcego imperium
stawiamy barykady.

Czuwamy sącząc ostatni
łyk gorącej herbaty.

Marzenie o wolnym narodzie
grzeje nas niczym koc.

Czekamy w styczniowym chłodzie
dzień cały i całą noc.

Barikāžu laiks

Uz svešās impērijas drupām
mēs mūsu barikādes ceļam.

Un vērojam, kamēr pēdējo
karstās tējas malku dzeram.

Sapnis par brīvu tautu
silda mūs kā varena sega.

Janvāra aukstumā,
dienu un nakti, gaidot.

The Barricades

Upon the ruins of an alien empire
we're raising our barricades.

Watchful while drinking
the last sip of hot tea.

The dream of a free nation
warms us like a blanket might.

In the frost of January
waiting whole day and night.