Diamante - miasto murali

Pochodzę z miasta Łodzi więc murale kojarzą mi się (przynajmniej od pewnego czasu) z moimi rodzinnymi stronami. Dlatego też gdy wybierając się do Kalabrii, usłyszałem o Diamante stwierdziłem, że zwyczajnie muszę się tam znaleźć. I mimo, że samo miasteczko nie posiada jakiś wybitnie pięknych zabytków to… nie żałuję.

Miasto od wieży

Jeżeli byliście kiedyś w Kalabrii to pewnie wiecie, że całe jej wybrzeże usiane jest starymi wieżami obronnymi. No cóż sąsiedztwo wyznawców Mahometa to nie było głaskania się po główkach. O muzułmanach na półwyspie Apenińskim jeszcze kiedyś napiszę, wracając jednak do naszych wież… ktoś mądry w Królestwie Neapolu wpadł na pomysł, że aby zagonić szlachtę do roboty trzeba wybudować wzdłuż wybrzeża szereg wież obserwacyjnych. Jedna z nich stanęła właśnie tu gdzie dziś znajduje się miasteczko Diamante. W późniejszych latach członkowie rodu Carafa ściągnęli w okolice wieży okolicznych chłopów, kupców i uciekinierów z Neapolu. Całość została ufortyfikowana i zmieniona w dobrze prosperującą osadę.

Cytrony i paprczyki

Mieszkańcy Diamante uprawiali głównie cytrony i sprowadzane z Ameryki papryczki chili. Okazało się to przysłowiowym strzałem w dziesiątkę - regularnie przybywali tu Żydzi, którzy kupowali masowo cytrony przed każdym świętem sukkot. Dzisiaj cytrona możemy nabyć prawie w każdym z lokalnych sklepików. Do tego sprzedaje się nalewki z tych owoców, a nawet wykonane z nich kosmetyki. Z kolei ostra papryczka doczekała się własnego festiwalu. Zawsze na początku września do Diamante ściągają turyści chcący porozmawiać o kulturze i sztuce “w ostrym sosie” (a przynajmniej takim hasłem reklamują imprezę władze miasta).

Matka Boska zatrzymuje statek

Diamante ma swoją opiekunkę w osobie Maryi z miejscowego kościoła. Budowla pochodzi z epoki późnego baroku, a na jej ołtarzu dostrzeżemy sporą rzeźbę. Według legendy figura płynęła na Sycylię, ale okręt po wejściu do portu nie mógł już z niego wypłynąć. Zinterpretowano to jako znak i przeniesiono Maryję do kościoła. Prawda jest jednak nieco bardziej prozaiczna. Rzeźba to dar jednego z Carafów, który chciał przeprosić oburzonych mieszkańców za aresztowanie ichniego biskupa. Jakby jednak nie było figura pozostaje w kościele do dziś i uważa się, że chroni Diamante przed trzęsieniem ziemi.

I wreszcie murale

Ale skąd się wzięły te murale? - zapytacie. Już, już… Oto bowiem w XX wieku Diamante było niewielkim i nieco zaniedbanym miastem. Zebrano pieniądze na rewitalizację starówki, ale zastanawiano się co można zrobić, aby na tutejszych plażach pojawiło się więcej turystów. I wtedy do burmistrza zgłosił się włoski malarz Nani Razzetti, który zaproponował aby poszczególne domy udekorować malowidłami. Pomysł chwycił - z roku na roku malunków przybywało i dziś możemy ich obejrzeć ponad 150! Są różne: małe, duże, stare, nowe, artystyczne i amatorskie, z tekstem, komunistyczne, religijne i realistyczne. Warto się im przyjrzeć dokładnie. Mnie na przykład rozbawił ten poniższy (zwłaszcza to czytanie Marxa :P).

W Diamante spędziliśmy tylko kilka godzin - jechaliśmy dalej, na północ. Nie był to jednak czas stracony tym bardziej, że byliśmy w Kalabrii w styczniu i po wąskich uliczkach miasteczka spacerowaliśmy sami. Jak dodać do tego jeszcze temperaturę sięgającą 15 stopni to zwyczajnie - żyć nie umierać.