Cześć, nazywam się Aga

@rozku jest niezwykłą osóbką na Steemicie, która chce łączyć ludzi, nie dzielić ich. Wyszła wiec z propozycją rozkręcenia blogowania, a co za tym idzie, lepszego poznania tej społeczności.

Choc zawitałam na steemit w grudniu ubiegłego roku, moje posty, prócz powitalnego skupiają się głównie wokoło kręgu sztuki, słowa, czy tez filozofii.
Czasem tylko jak mam jakieś natchnienie, napisze o czymś od siebie, to co mnie najbardziej porusza.
Wiec tak, uzewnętrznię się, odpowiadając na kilkanaście pytań.

Utwór mojego życia
Soundtrack do mojego całego życia pisze jedna wokalistka, Agnes Obel. Wzrusza mnie wszystko w jej muzyce - harmonia, poetyka słów i niesamowite wykonanie. Utworem mojego życia jest również poezja Baczyńskiego. Każdy swój okres życiowy rozpatruje przez jakiś wiersz tego mistrza, a zdecydowanie Wybór z 1943 roku. Podzielę się swoją interpretacją z Wami. Niebawem.
Tymczasem Agnes Obel:

To, co zawsze muszę mieć w lodówce
Uwielbiam jedzenie, a przede wszystkim różnorodność. Mleko kokosowe i świeże owoce to podstawa. Lubię chrupiące pieczywo z masłem, serem kozim i pietruszką. Pierwszorzędna czekolada z KBK, czyli Kartelu Bez Kresu, No i wino.

Podróżowanie to dla mnie
Moje alter ego. Potrzebuję tego jak powietrza. Uwielbiam być w podróży, uwielbiam być w innych miejscach. Nie lubię stałości. Być może wynika to z tego, iż często przeprowadzałam się poprzez całe dotychczasowe życie, mieszkając w trzech państwach. Teraz również dziele swoje życie pomiędzy dwa państwa i cztery miasta.

Ryga

Film, z którego nigdy nie wyrosnę
Jasminum Jana Jakuba Kolskiego, o którym pisałam duzo wcześniej. Mówi się, iż ten film pachnie. Ja uważam, iż ten film odczuwa się całym sobą. Oraz Jak wytresować smoka za każdym razem ciary murowane przy tej scenie.

Gdy mi smutno
To się cieszę. Naprawdę. Uwielbiam smutek, taki zwykły codzienny. Kocham melancholię, a gdy mi jej brakuje to do niej tęsknię. Moja radość objawia się tym, iż zawsze w sercu mnie gdzieś coś drażni, coś boli, i wiem, że przez tę właśnie moją słabość, jestem silna, wrażliwa na innych ludzi.

Książka, która zmieniła moje życie to
Mam ich kilka. Przede wszystkim to poezja Baczyńskiego, niby mie jako książka, lecz ten człowiek rzeźbi moje myśli. A proza? Pierwsza to Hermann Hesse Wilk Stepowy, Tadeusz Dołęga-Mostowicz Znachor. Dlaczego? Przytoczę po dwa cytaty. Nauczyły mnie wrażliwości. Kocham czytać.

Chcąc serce pozyskać, trzeba całe serce okazać. - Znachor

Szczęście póty trwa, póki je człowiek ocenia należycie. A dla człowieka wartość ma tylko to, co ciężko się zdobyło.

Niech sobie to będzie wyższą mądrością, albo najprostszą naiwnością: ale kto tak umie żyć bieżącą chwilą i kto tak przyjaźnie i troskliwie potrafi doceniać każdy przydrożny kwiatek, każdy, nawet najdrobniejszy, zabawny moment, temu życie już nic złego zrobić nie może. - Wilk stepowy

Jakże mam nie być wilkiem stepowym i obdartym pustelnikiem, skoro żyję w świecie, którego celów nie podzielam, którego radości są mi wszystkie - obce. Nie mogę długo siedzieć w teatrze ani w kinie. Zaledwie mogę przeczytać gazetę, rzadziej współczesną książkę. (...). I w rzeczy samej, jeśli ten świat ma rację, jeśli ma rację ta muzyka kawiarniana, jeśli mają rację te masowe przyjemności i ci ludzie zamerykanizowani, tak niewiele wymagający, w takim razie ja nie mam racji, ja jestem szaleńcem, prawdziwym wilkiem stepowym, jak siebie często nazywałem, zbłąkanym w obcym i niezrozumiałym świecie zwierzęciem, które już nie znajdzie ani ojczyzny, ani powietrza, ani pożywienia.

Mam ciarki, gdy...
Gdy słucham mojej ukochanej Agnes Obel, lub Mai Kleszcz (jej płyta Romantyczność - koniecznie odsłuchajcie!). Widząc doskonałą sztukę live - Caravaggio, impresjoniści i XIX wiek zaklina mnie wewnętrznie. Widząc świetny film. Drobne, ludzkie gesty. Fotografię. Słuchając muzyki klasycznej w filharmonii. Rozmawiając z ukochanymi ludźmi o metafizyce i Tej sile. Najbardziej podczas rozmów z moją najlepszą przyjaciółką z Londynu.

Nie wyobrażam sobie wypoczynku/ urlopu bez...
Ciszy, książki, szkicownika, chwili dla swoich zmysłów i odpłynięcia. I dobrego trunku. Na przykład lampki Pinot Noir. I herbaty z mlekiem. Herbata z mlekiem to mój napój odprężenia sił fizycznych. I tych inszych.

Mój dom marzeń to
Gdzie chcę mieszkać, tak? Świat jest wielki, a ludzie rozmaici. Kocham miasta. Chce mieć kilka mieszkań. Paryż, Londyn, Nowy Jork, Krakow i Ryga. Choc kocham swój dom rodzinny i swoje mieszkanie, warto jest mieć do czegoś wrócić. Jednak kocham miasto, to im bardziej jestem w nim tęsknie za naturą.

Przyjaciel, który przestaje być przyjacielem...
Życie biegnie do przodu, pędzi, stoi, ucieka, zapętla się. Ktoś był, kogoś nie ma, ale ten kto zostaje jest skarbem.

Mój szacunek wzbudza...
Przedwojenne maniery, stałość przy swoim, podziw dla najmniejszego, nadzieja, wiara i miłość.

Góry są dla mnie?
Katharsis. Siłą, której nie zrozumiem. Istotą, która mnie przerasta. Natchnieniem. Początkiem.

To zdjęcie zrobił mój tato w 2016, podczas jednej z naszych eskapad do Zakopanego. To on zaszczepił we mnie zdolność dobrych kadrów. Moja babcia pomogła mi to rozwinąć

Marzenie, które jeszcze przede mną, to?
Dobre marzenia pochodzą tylko od Pana Boga. Wiem to na pewno. A jakie ono jest? Wkrótce się dowiecie ;)

Nic mnie ostatnio tak nie rozśmieszyło jak
Inteligencja ludzka? Moja również. Ostatnio bawi mnie angielski humor, aż do łez. A najbardziej bawią mnie żarty sytuacyjne.

Najprzyjemniejszy zapach to?
Moje nuty zapachowe są jak moje przeżycia. Wierna jestem Florabotanice od Balenciagi, ostatnio pragnę Chloé i Gucci. Kocham zapach róż, angielskiego ogrodu wieczorem, zapach mojego psa po kąpieli, a przede wszystkim zapach dopasowany do mojego ukochanego.

Chciałabym aby ze świata zniknęło…
Egoizm. Głód. Brak wrażliwości. Szczerości. Chciałabym, abyśmy wzajemnie kochali się jak tylko mogli.

Mój najważniejszy dzień jak dotąd to?
Każdy. Dziękuje za każdy dzień, odkąd przeżyłam to, co miało się zdarzyć.