Świat oczami dziećka.

Będąc przytłoczonym codziennymi obowiązkami,życiem w rutynie,różnymi niekontrolowanymi sytuacjami.Z czasem,jako dorośli tracimy tą moc,magie odmiennego spojrzenia na świat.Gdzie każdy dzień był przygodą i wszystko było możliwe.Marzenia w snach bardziej rzeczywiste niż dziś i jutro,a wypowiadane słowa były lżejsze i prawdziwe.Gdyby tak na jeden dzień znów być dzieckiem,żeby wszystko było naj.

Odmienna rzeczywistość 

Dzień dobry.

Żegnam cię dniu ponury.

Opuszczam więzienia mury.

U podnóży,aż po góry,pokonuje życia mury.

Ścieram buty,przy podróży 

szur szur,szur szur.

Gonią codzienności szczury.

Na magicznym dywaniku uciekam,pędzę.

Przedzieram się przez tęczę,

a za tęczą bramy miejskie.

Kraina,zwana chichów,

Zatłoczona przez grupy ludzików.

Zachwycony chce tego jeszcze.

Spoglądam,widzę centrum.

Na rynku czarodziej,pstryk-abrakadabra.

W księcia zamienia się żabka.

Czaruje,robi cuda,wyciąga królika z kapelusika.

Pierwszy drugi trzeci i następny.

Dla każdego po jednym,złotym i pięknym.

Lece wyżej i wyżej i stop.

To błoga chwila i ta cisza.

Bo mam wszystko.

Bo mam swojego królika.

Ta błoga chwila.

Wywołana blaskiem światła i tańcem cieni.

Ja porwany do przestrzeni.

Do tańca jak motyle łapie każdą chwile.

Jestem ciekaw jaki byłby wasz króliczek,zapraszam do komentowania.