Tanks of Freedom - Wolne granie

Nie jestem wielkim fanem strategii czasu rzeczywistego. Czasem odpalę 0A.D. czy innego Warcrafta, ale zawsze czuję wnerwienie, gdy ja sobie spokojnie buduję miasto-państwo, a ktoś robi atak łuczniczkami – albo otaczam murem moją osadę, a katapulty w parę sekund niszczą całe miasto.

Jednak to co istnieje w RTSach, często nie istnieje w strategii turowej. Każda tura to jeden ruch, więc jeśli przegrywamy – oznacza, że popełniliśmy błąd, a nie – byliśmy wolniejsi lub chcieliśmy „poprawnie” się bawić. Dlatego uwielbiam grać w kolegami w Heroes 5.

Parę miesięcy temu silnik Godot został udostępniony jako oprogramowanie Open Source. W ciągu paru dni lub tygodni od tego wydarzenia na Androidzie pojawiły się dwie nowe gry – Minilens i Tanks of Freedom. Ta druga gra brzmi na strategię i się nią zajmiemy.

Gra rozgrywa się na mapie w rzucie izometrycznym. Każdy gracz ma własną bazę i jednostki. Używając żołnierzy możemy przechwytywać budynki – fabryki i kopalnie (powiedzmy). W fabrykach możemy rekrutować nowych żołnierzy (yhm) czy pojazdy bojowe – czołgi lub helikoptery. Ogólnie sam budynek definiuje produkcje.

Kopalnie zaopatrują nas w punkty akcji. Jest to waluta, za którą kupujemy wyżej wspomniane wsparcie bojowe, ale także poruszanie się jednostkami kosztuje, więc musimy odpowiednio dysponować tym zasobem.

Naszym celem jest podbicie wrogiej bazy. W teorii nie trzeba nikogo zabijać, chociaż gra byłaby dość trudna.

Aby pokonać daną jednostkę trzeba „zabawić się” w papier – kamień – nożyce.

Jednostka piesza może zniszczyć czołg na 2-3 razy, jednak czołg może ją zabić 1 strzałem (więc praktycznie jeśli czołg nie jest mocno osłabiony – stracimy żołnierza). Dodatkowo tylko jednostki piesze mogą przejmować budynki.

Czołg może kosić jednostki piesze, ale nie może zestrzelić helikoptera.

Helikopter jest nietykalny przez czołg, ale piechota może go zestrzelić.

Sama kampania składa się z 14 misji, ale można pobrać inne z internetu wpisując odpowiedni kod. Gra umożliwia też granie w trybie potyczki, gdzie sami wybieramy mapę, ilość tur czy przeciwnika (komputer czy fizyczny gracz).

W kwestii audiowizualnej gra prezentuje typowy styl retro – grafika 8 bitowa przepleciona jest z dźwiękami i muzyką nagranymi z prawdziwego Gameboya.