August von Mackensen - pruski bohater

August von Mackensen urodził się 6 grudnia 1849 roku w Haus Leipnitz koło Wittenbergi. Jego ojciec Ludwig, który był zarządcą ziemskim wysłał syna na studia agronomiczne na Uniwersytecie w Halle, jednak w 1869 r. August przerwał naukę i wstąpił do 2. Przybocznego Pułku Huzarów. Wkrótce rozpoczęła się wojna prusko-francuska, która dla von Mackensena skończyła się Żelaznym Krzyżem za odwagę i awansem do stopnia podporucznika.

Pnąc się po kolejnych szczeblach kariery wojskowej w 1893 r. otrzymuje dowództwo nad 1. Pułkiem Przybocznym Huzarów, którego zwierzchnikiem formalnym był sam cesarz Wilhelm II, częsty gość pułku stacjonującego w Gdańsku Wrzeszczu. W 1898 roku August von Mackensen zostaje osobistym adiutantem cesarza, w 1900 roku otrzymuje szlify generalskie.

Rok później wraca do Gdańska, gdzie zostanie aż do rozpoczęcia I wojny światowej. Sprawuje w tym czasie dowództwo nad 36. Brygadą Huzarów, dywizją piechoty i XVII Korpusem Armijnym. Początek wojny to walki w Prusach Wschodnich, m. in. bitwa pod Tannenbergiem. W 1915 dowodzone przez niego wojska przyczyniają się do odbicia Przemyśla i Lwowa. Von Mackensen zostaje awansowany na feldmarszałka, Wyższa Szkoła Techniczna w Gdańsku (dzisiejsza Politechnika Gdańska) przyznaje mu tytuł doctora honoris causa a władze Gdańska i Sopotu honorowe obywatelstwo.

W tym samym roku zdobywa Belgrad, by w grudniu 1916 wkroczyć do Bukaresztu. Koniec wojny zastaje go na stanowisku wojskowego gubernatora Rumunii. Po internowaniu wraca do Niemiec w 1919 roku i przechodzi w stan spoczynku.

W okresie międzywojennym feldmarszałek związany był z kołami militarystycznymi, po dojściu do władzy nazistów dystansował się od ich polityki, jednak wykorzystywany był przez Hitlera propagandowo jako łącznik pomiędzy armiami II i III Rzeszy. August bezskutecznie próbował wykorzystać swoją pozycję, by pomóc represjonowanym opozycjonistom czy ofiarom czystki dokonanej w armii. Od śmierci Hindenburga w 1934 r. był ostatnim żyjącym feldmarszałkiem armii cesarskiej.

W 1941 roku, wbrew panującej w Niemczech atmosferze, jako były adiutant cesarza udaje się na jego pogrzeb. Cztery lata później po śmierci feldmarszałka w jego pochówku w Burghorn pod Celle uczestniczy córka Wilhelma II Wiktoria Luiza.

Syn Augusta von Mackensena Eberhard był generałem w armii Trzeciej Rzeszy. W 1947 roku został skazany przez Międzynarodowy Trybunał do Spraw Zbrodni wojennych na karę śmierci zamienioną póżniej na 21 lat więzienia. Z prywatnej korespondencji jego ojca wiadomo, że potępiał on zbrodnie popełniane przez jego rodaków w trakcie wojny.