Zastanawiam się, jak bardzo musi Cię to razić kiedy widzisz różnego rodzaju błędy w tekście. Sama nie lubię „byków”. Zwracam na to szczególną uwagę i pewnie nie wszystko piszę dobrze ale Ty jako specjalistka musisz wręcz odczuwać wewnętrzny „bul” 😉
E, nie. Nie lubię negatywnych uczuć. :)
Fakt - pospolite błędy trochę nudzą, ale przecież są i takie mniej pospolite i takie, że słowo kreatywny pasuje. No i błąd często sprawia, że pojawia się cudny komizm, a je jestem śmiechoholikiem.
Z najnudniejszych - błędy braku "ę". Gdy nie ma polskich liter - trudno, nie ma, ale tekst zachowuje podstawową funkcję komunikacyjną. Gdy niby polskie litery są, a co kawałek "mówie", "lubie", "ręke", to uuu, słabo. :)
W scence kabaretowej też był taki motyw o znajomości języków - "Napiszę, że znasz pół." :)
No trudny, trudny - odmienia się wszystko, co tylko da się odmienić, od licha i trochę wyjątków. Spółgłoski szumiące, ortografia. Stąd pewnie koszulki z napisem: I speak polish. What's your superpower?
Nie popełnia błędów ten, kto nic nie pisze. :)
Zauważyłam, że wiele osób robi tu fantastyczne postępy - i interpunkcyjno-ortograficzne i pod względem rozwijania własnego stylu. Tu nikt nie przymusza, nie pogania z tematami, wywiadówek nie ma i albo pomimo, albo właśnie dzięki temu, po prostu pięknie wychodzi samodoskonalenie. :)
Zastanawiam się, jak bardzo musi Cię to razić kiedy widzisz różnego rodzaju błędy w tekście. Sama nie lubię „byków”. Zwracam na to szczególną uwagę i pewnie nie wszystko piszę dobrze ale Ty jako specjalistka musisz wręcz odczuwać wewnętrzny „bul” 😉
P.S. Cieszę się, że powstał taki cykl!
E, nie. Nie lubię negatywnych uczuć. :)
Fakt - pospolite błędy trochę nudzą, ale przecież są i takie mniej pospolite i takie, że słowo kreatywny pasuje. No i błąd często sprawia, że pojawia się cudny komizm, a je jestem śmiechoholikiem.
Z najnudniejszych - błędy braku "ę". Gdy nie ma polskich liter - trudno, nie ma, ale tekst zachowuje podstawową funkcję komunikacyjną. Gdy niby polskie litery są, a co kawałek "mówie", "lubie", "ręke", to uuu, słabo. :)
Śmiechochochlikiem :D
Tak - drukarskim. :D
A mnie w podróży pytają się czy polski to trudny język :) i co im odpowiadać jak ja sam go dobrze nie znam :) super wpis i cały cykl!
W scence kabaretowej też był taki motyw o znajomości języków - "Napiszę, że znasz pół." :)
No trudny, trudny - odmienia się wszystko, co tylko da się odmienić, od licha i trochę wyjątków. Spółgłoski szumiące, ortografia. Stąd pewnie koszulki z napisem: I speak polish. What's your superpower?
Bardzo ciekawy cykl, cieszę się, że na niego trafiłem. Poprzednie części jakoś mi umknęły, ale też jestem jeszcze dość krótko na steemit.
Dziękuję!
Chyba to był czas najwyższy na dodanie spisu postów. :)
Materiał obowiązkowy do zapoznania się. Jak zawsze.
Pozdrawiam.
Uwielbiam!
Właśnie odkryłem, że tak naprawdę jeszcze dużo muszę się nauczyć. Dzięki za posty.
Nie popełnia błędów ten, kto nic nie pisze. :)
Zauważyłam, że wiele osób robi tu fantastyczne postępy - i interpunkcyjno-ortograficzne i pod względem rozwijania własnego stylu. Tu nikt nie przymusza, nie pogania z tematami, wywiadówek nie ma i albo pomimo, albo właśnie dzięki temu, po prostu pięknie wychodzi samodoskonalenie. :)
Bardzo szanuję Cie za pracę. Pozdrawaim
Dziękuję! Pozdrowienia z Polski. :)