Tajne/Poufne #2: Kraj lat dziecinnych

Tym razem trochę psychodelii. Klip z 2014 roku, do którego ujęcia kręciłem przedpotopowym aparatem. Przez moment wisiał na kanale. Od dłuższego czasu jest jednak niepubliczny.

Jest nad Wisłą skrawek ziemi, który stał się sercem mojego hajmatu. Ludzie we wsi nazywają go borem, ale ja jeszcze w ubiegłym stuleciu nazwałem go Nadornem. I tak pozostało. Sercem Nadornu jest Egsilmar. Osobliwy plac u podnóża wału, nad którym rozpościera się dach z gałęzi. To tu rozpoczynały i kończyły się moje pierwsze larpy. Tu też rośnie drzewo. Osobliwe - ciężko bowiem stwierdzić, czy jest to jedno drzewo, czy też kilka, które zrosły się ze sobą nierozerwanie. Zupełnie jak w pieśni: "w jednym pniu silnym w ziemi się łączą, jeden kwiat sypią i miody sączą". To drzewo to symbol Intermarium. Dopóki stoi nic nie będzie zapomniane...