Zobaczyć w kosmosie to co niewidzialne dla oka👁

Światło widzialne pokazuje zaledwie mały fragment wszechświata. Astronomia zajmuje się też innymi obszarami widma promieniowania elektromagnetycznego.

Ciemną nocą widzimy wszechświat pełen gwiazd. Wszystko co dociera do naszych oczu jest jednak tylko ułamkiem całości kosmosu. Obraz wszechświata tworzony przez wieki zawierał tylko elementy widoczne dla ludzkiego oka. W XIX wieku zdano sobie sprawę, że światło widzialne jest tylko częścią szerokiego widma promienia elektromagnetycznego, jakie wytwarza kosmos. Widmo to obejmuje wszelkiego rodzaju promieniowania od nisko energetycznych fal radiowych, poprzez mikrofale, podczerwień, światło widzialne, ultrafiolet, promienie rentgenowskie i obdarzone ogromna energią promienie gamma. Astronomia do XX wieku była nauką światła widzialnego. Aby zrozumieć lepiej wszechświat należy zbadać wszystkie zakresy widma. W tym celu konstruuje się specjalne urządzenia, które rejestrują pozostałe części widma.

Pierwszy krok poza światło widzialne astronomowie wykonali w kierunku podczerwieni, czyli falom nieco dłuższym niż światło widzialne. Mają one duże znaczenie przy badaniu narodzin gwiazd ponieważ przenikają przez obłoki gazu i pyłu w których rodzą się gwiazdy. Kosmiczny teleskop podczerwony SST(Spitzer Space Telescope) jest obok teleskopu Hubble'a wspaniałym uzupełnieniem tego co obserwujemy wizualnie. Oto zdjęcie galaktyki Andromedy (M31) zrobione przez Teleskop Spitzera w podczerwieni w porównaniu ze światłem widzialnym.👇

Fale radiowe, dłuższe od podczerwieni stały się obiektem zainteresowania astronomów pod koniec XIX wieku. W 1932 roku Karl Jansky, amerykański inżynier, badał szum w odbiornikach radiowych i odkrył, że ma on pozaziemskie pochodzenie. Po odjęciu fal radiowych emitowanych przez Słońce i burze na Ziemi doszedł do wniosku, że pozostałość emisji pochodzi z Drogi Mlecznej. Promieniowanie to jest najsilniejsze w centrum Galaktyki, w kierunku gwiazdozbioru Strzelca. Od początku lat pięćdziesiątych radioastronomia rozwijała się już bardzo dynamicznie. Odkryto pulsary - wirujące pozostałości umarłych gwiazd i kwazary - bardzo aktywne jądra odległych galaktyk. Zaobserwowano również mikrofalowe kosmiczne promieniowanie tła, czyli pozostałość po Wielkim Wybuchu, w którym narodził się wszechświat. Większość radioteleskopów to ogromne, metalowe czasze, które zbierają odległe sygnały z kosmosu. Aby uzyskać lepsze obrazy promieniowania radiowego astronomowie łączą ze sobą wiele radio teleskopów, tworząc dzięki temu jeden olbrzymi układ jak na pierwszym zdjęciu artykułu.👆Fale radiowe łatwo docierają do powierzchni Ziemi. Promieniowanie krótsze od światła widzialnego jest natomiast niemal całkowicie pochłaniane przez ziemską atmosferę. Dlatego badające je urządzenia muszą znajdować się w kosmosie.

Powyżej Słońce w ultrafiolecie.👆 Pozwala on astronomom badać bardzo gorące obiekty kosmiczne, takie jak gaz wokół zwykłych gwiazd i bardzo gorące gwiazdy, których ewolucja przebiega szybciej niż naszego Słońca. Obserwacje takie prowadzi kosmiczny teleskop FUSE(Far Ultraviolet Spectroscopy Explorer). Od ultrafioletu krótsze są promienie rentgenowskie. Umożliwiają one badanie zjawisk tak gwałtownych jak wybuchy supernowych. Teleskop kosmiczny Chandra bada wszechświat własnie w tym pasmie promieniowania. Natomiast najbardziej energetyczne promieniowanie to gamma. W nim widoczne są najbardziej odległe i tajemnicze obiekty wszechświata jak np. czarne dziury czy gwiazdy neutronowe. Bada je teleskop GLAST(Gamma-ray Large Area Space Telescope). Miniony wiek ogromnie otworzył oczy astronomom na nowy niewidzialny dla oka wszechświat. Dzięki temu lista kosmicznych obiektów znanych człowiekowi bardzo się wydłużyła.😎Na koniec macie tu jeszcze porównanie widoku galaktyki M31 w kilku obszarach widma promieniowania elektromagnetycznego.👇 Niestety amatorsko możemy oglądać kosmos tylko w widzialnym zakresie.🙄

Pozdrawiam miłośników Astronomii😎

All rights reserved by @astromaniak 2018

Follow, Upvote & Resteem Please:) Thanks:)