Planetarne księżyce : Tytan

Największy satelita Saturna pod względem rozmiarów zajmuje drugie miejsce wśród księżyców naszego Układu Słonecznego. Jest to niezwykły świat. Pierwsze miejsce poza Ziemią, gdzie na powierzchni odkryto istnienie zbiorników cieczy. Nie jest to woda lecz metan, ale i tak padające na Tytanie deszcze - czynią go wyjątkowym.

Tytan obiega Saturna w ciągu 15 dni i 22 godzin. Satelita ten odkryty został jako pierwszy księżyc Saturna w 1655 roku przez Christiaana Huygensa. Ten większy od planety Merkury glob ma najbardziej rozbudowaną atmosferę ze wszystkich księżyców Układu Słonecznego. To ona nadaje mu pomarańczowy kolor. Jest gęsta i bardzo utrudnia obserwacje powierzchni satelity. To coś jak atmosfera planety Wenus. Tytan dostaje tylko 1% energii Słońca, którą otrzymuje planeta Ziemia. Tylko 10% tej energii przedziera się do jego powierzchni. Jednak gazy cieplarniane(głównie metan), sprawiają, że temperatura wynosi tu -179 stopni Celsjusza. Atmosfera satelity składa się z wielu warstw o całkowitej grubości około 1000 kilometrów! Jest ona cięższa od ziemskiej atmosfery, a ciśnienie atmosferyczne na powierzchni księżyca jest o połowę wyższe niż na Ziemi. Skład atmosfery to głownie azot i metan. Taka atmosfera sprawia, że występują tu zjawiska i warunki mające ziemskie podobieństwo. Powstają tutaj chmury, wstępują opady metanowego deszczu i porywy wiatru.

Porównanie wielkości Tytana, Ziemi i naszego Księżyca. Jak widać to naprawdę spory glob, nasz srebrny wydaje się przy nim malutki. Atmosfera Tytana sprawia, że wygląda on jak jednolita, pomarańczowa kula. Tytan ma prawdopodobnie dość skomplikowaną budowę. Ocenia się, że składa się on prawie w połowie ze skał i lodu, dlatego jego średnia gęstość jest niewielka. Skaliste jądro satelity otacza kilka warstw lodu wodnego, a także wodny ocean znajdujący się na głębokości około 100 kilometrów pod skorupą księżyca, zbudowaną głownie z lodu.

Tytan to jedyny obiekt pozaziemski w Układzie Słonecznym, na którego powierzchni stwierdzono występowanie zbiorników cieczy. W ich skład wchodzi głównie etan, metan i propan, ale ich proporcje są różne. Zbiorniki określane są jeziorami, a największe z nich nazwano nawet morzami. Zwykle są głębokie na kilka metrów, ale w czasami głębokość niektórych przekraczać może nawet 100 metrów! Poniżej morza i jeziora na Tytanie w okolicach jego bieguna północnego. Występują tu także rzeki, niektóre z nich liczą steki kilometrów! To niesamowite prawda?!

Pioneer 11 był pierwszą sondą, która zbadała Tytana, przelatując obok Saturna w 1979 roku. Sonda ta przekazała informacje o niskiej temperaturze księżyca. Małe było więc prawdopodobieństwo powstania życia na jego powierzchni. Rok później sonda Voyager 1 dokładniej zbadała satelitę. Przełom w badaniach nastąpił w 2004 roku, gdy dotarła tam sonda Cassini. Rok później opuściła ona lądownik Huygens(od nazwiska odkrywcy Tytana), który wylądował na jego powierzchni. Było to do tej pory lądowanie na najbardziej oddalonym od Ziemi obiekcie. Fotografia poniżej przedstawia powierzchnię Tytana widzianą z próbnika Huygens. Widzimy tu kamienie, które są zbudowane z lodu.

Na koniec chciałbym Wam pokazać artystyczną wizję powierzchni Tytana. Trzeba przyznać, że wygląda naprawdę klimatycznie i działa na wyobraźnię. Pomyślcie, widok takiego krajobrazu. Niesamowite, że to nie jest zdjęcie z Ziemi, naszej jedynej w swoim rodzaju planety. Jak widać inne światy mogą być naprawdę interesujące. Wspaniale by było doczekać lądowania człowieka na takim Tytanie, człowieka, który idzie po jego powierzchni, widzi, rozgląda się i opisuje nam to co czuje...

Pozdrawiam miłośników Kosmosu😎

Źródło grafiki i informacji: NASA oraz https://pl.wikipedia.org

All rights reserved by @astromaniak 2018