Planetarne księżyce : Ariel
Ariel jest czwartym co do wielkości księżycem Urana. Został nazwany na cześć ducha w sztuce Szekspira "Burza". Satelita został odkryty w 1851 roku przez astronoma Williama Lassella. Niemal wszystko, co wiemy o tym księżycu, zostało odkryte przez sondę Voyager 2 w 1986 roku.
O księżycach Urana wiemy tak naprawdę niewiele. Obserwacje w podczerwieni z Ziemi wskazują, że półkule satelity różnią się od siebie. Istnieją dowody na obecność dwutlenku węgla na tylnej półkuli. Ariel nie ma wykrywalnej atmosfery, ani pola magnetycznego, ale na jego powierzchni występują oznaki erozji. Występują tam też gładkie plamy, które wskazują na procesy osadzania. Plamy mogą być również spowodowane wulkanizmem. Wyglądają jak spływ materiału wulkanicznego po płaskiej i szerokiej powierzchni. Może być to lepka mieszanina wody i amoniaku. Jasna powierzchnia Ariel kontrastuje z powierzchnią Umbriela, trzeciego co do wielkości księżyca Urana, który jednak nie wykazuje oznak aktywności geologicznej. Poniżej porównanie wielkości Ariel do naszego Księżyca i Ziemi.
Ariel to w większości lód wodny i skały. Wnętrze księżyca składa się prawdopodobnie ze skalnego jądra otoczonego płaszczem lodu. Najbardziej znaną cechą powierzchni tego satelity jest sieć połączonych dolin szczelinowych. Przecinają one całą powierzchnię Księżyca przez setki kilometrów i osiągają głębokość do 10 km. Te doliny są podobne do tych na Titanii, ale na Ariel występują na znacznie większą skalę. Niektóre z tych dolin mają grzbiety, które, jak się sądzi, zostały ukształtowane przez spiętrzenie lodu z wnętrza księżyca. Powierzchnia Ariel jest zaśmiecona kraterami. Księżyc okrąża Urana w czasie 2,5 dnia. Zbiega się to z obrotowym okresem księżyca wokół jego własnej osi, dlatego ta sama półkula Ariela zawsze zwrócona jest do planety. Wraz z Uranem i jego innymi satelitami, Ariel potrzebuje 84 ziemskich lat, by okrążyć Słońce.
Powyżej najdokładniejsza fotografia Ariel. Misja kosmiczna Voyager 2 w 1986 roku sfotografowała Urana i jej księżyce. Sonda wykonała najbliższe podejście do satelity Ariel na odległość 130 000 km. Nie było żadnych innych misji w stronę Urana i jego księżyców. Może w przyszłości zbadamy te odległe i nieznane światy.
Dziękuję za przeczytanie i pozdrawiam miłośników Kosmosu!
Źródła:
Ariel
Księżyce Urana
All rights reserved by @astromaniak 2018