Firmy Nike chyba nikomu nie trzeba przedstawiać- najbardziej znany producent butów sportowych/ snickersów na świecie, przynoszacy roczne zyski wynoszące około 30 miliardów dolarów. Firma która jest ikoną sportu, promowana przez najlepszych sportowców na świecie. Buty z symbolem swoosh reprezentują takie sławy jak Cristiano Ronaldo, LeBron James czy Rafael Nadal. Niektóre gwiazdy, przykładowo Michael Jordan nawiązują współpracę z Nike, która wydaje kolekcje sygnowane ich nazwiskiem, zwiększając zainteresowanie wśród kolekcjonerów, sportowców i streetwearowców.

Mało kto jednak zna Phila Knight'a. Nic w tym dziwnego, ponieważ niezbyt często udziela się w mediach i unika rozgłosu. Gdyby nie ten człowiek, firma  Nike nigdy by nie powstała dlatego warto przyjrzeć się jego historii. A takową opisał w książce "Sztuka Zwycięstwa, wspomnienia twórcy NIKE" (2016). W tym poście postaram się wam opisać wrażenia po przeczytaniu tej książki.

Panie Phil, naprawdę sam pan to napisał ?!

Książka napisana jest bardzo dobrze, lekko się ją czyta i jest wciągająca. Tutaj ani na chwilę nie zetkniemy się z monotonią... zdziwiło mnie to, ponieważ kupując ją myślałem że będzie to typowa biografia człowieka który osiągnął sukces- zawierająca bardzo wiele dat, opisów i prób pokazania głównego bohatera od najlepszej strony. 

I prawie wszystkie te cechy tam się znajdują lecz... są opisane połączeniem języka "prawidłowego" z językiem potocznym, co czyni książkę łatwą do zrozumienia. Nie znajdziemy tam skomplikowanych opisów działań które firma Nike podejmowała, wszystko pokazane jest w taki sposób, że jeśli masz więcej niż 16 lat i chociaż troche interesujesz się finansami, zrozumiesz prawie wszystko. Tą książkę nazwałbym biografio- powieścią.

Ciekawie jest pokazany "wątek" dat. Każdy rok od 1960 począwszy, napisany jest wielką czcionką, tak żeby czytelnik umiał rozróżnić jakie zdarzenia miały miejsce w danym roku. To dobry patent, bo jeśli chcemy wrócić do książki, do roku załóżmy 1970, to przeglądamy strony i gdy zobaczymy wielki napis 1970, możemy zacząć lekturę. Wiem, że z bardzo się nad tym rozpływam ale strasznie irytuje mnie to, gdy wracam do jakiejś biografii ponownie i musze przeczytać pół książki żeby znaleźć to czego chciałem.

Podsumowując styl pisania- "Sztuka zwycięstwa" jest napisana w lekki i prosty sposób, zawierająca niekiedy wulgaryzmy, przy czym zachowuje pełną poprawność stylistyczną.

 Jeśli tej książki nie pisała żadna autorka widmo, to pan Phil Knight jest tak samo świetnym pisarzem jak i sprzedawcą. :)

Bez owijania w bawełnę

Życie bohatera było istną sinusoidą- od sprzedawcy butów przez załozenie firmy i kilkanaście sytuacji gdzie Nike była na skraju bankructwa, aż na WIELKIM sukcesie kończąc. 

Podoba mi się to, że autor w wielu sytuacjach miesza się z błotem, w ogóle nie oszczędza złych słów na swój temat. W miejscu gdzie inny człowiek napisałby "chciałem jak najlepiej ale nie wyszło" pan Phil napisze "spieprzyłem". Jest to książka która nie pokazuje jakiegoś nadludzkiego geniuszu Knighta, a zwykłego młodego człowieka który jest cholernie, cholernie zdeterminowany. Książka w której stosunek opisu porażek do zwycięstw jest opisany w skali 10:4, dlatego właśnie tak dobrze się ją czyta. W wielu miejscach czujesz napięcie i tylko czekasz z ciekawością jak rozwiązano dany problem.

"Sztuka zwycięstwa" pisana jest z pierwszej osoby, ale też znajduje się w niej kilku bohaterów drugoplanowych, którzy opisani sa z perspektywy trzeciej osoby przez autora. Odgrywają oni ważną rolę w książce, ponieważ Nike w późniejszym czasie posiadała kilku właścicieli, a ostatecznie udziałowców. Z powodów oczywistych nie wspomnę tu o bohaterach i o tym jaki mieli wpływ na rozwój fabuły.

Książkę oceniam na mocne 9/10

Plusy: dobrze napisana, wciągająca, nie nużąca, stosunkowo długa (480 stron), główny bohater nie jest superczłowiekiem z nadludzkimi zdolnościami.

Minusy: brak twardej okładki, okładka bardzo łatwo sie palcuje.

Tak wygląda Phil Knight aktualnie, zdjęcie trochę stare ale tamtego czasu sie nie zmienił. :)

Dziękuję za przeczytanie recenzji.

Jeśli podobał ci się ten wpis- upvote, resteem and follow @adrianwastag !