TULA (POETRY#31) "MATAKAW SA KAUNLARAN"
Ang tanging kakapitan pag may kailangan,
Kahit anong mangyari ay nagdadamayan,
Sa hirap at ginhawa kapit walang iwanan.
Ang relasyong iniingatan sa ating kahapon,
Ito’y biglang lilisan at wawasakin ng desisyon,
Na ang bawat isa ay hindi sumasang-ayon.
Ay parang tala na tinitingala sa kalangitan,
Pero kamag anak nakita kang maginhawa,
Hindi kayang tanggapin nauunahan mo sila.
Kahit masakit pilit iwinawaksi bilog ang daigdig,
Ang adhikain at pagsisikap walang kompetisyon,
Pero sa kanila ito’y isang maling interpretasyon.
Bakit sila hindi tao? At matakaw sa kaunlaran?
Kailangan bang ipag alam O epag abiso ang estado?
Isalang sa mahabang diskosyon, kami’y pasado?.
Pinapasaringan? Manalig pera ay may hangganan,
Napakasakit isipin dignidad pilit na dinudungisan,
Hindi mapigilan, basta wala kang taong naapakan.
Thank you for reading my blog. A tagalog poetry