super, po jakimś czasie przejdzie Ci niezręczność! Mam to samo, chociaż w teorii z kamerą jestem całkiem obyta. Najgorsze nie jest dla mnie mówienie, ale późniejsze odsłuchiwanie tego i dążenie do "perfekcji" która chyba nie istnieje.

Ja też od dawna myślę o lekkim urozmaiceniu mojej aktywności blogowej, znacznie lepiej o niektórych tematach związanych z żywieniem mi się opowiada niż pisze, ale nie mogę się za to porządnie zabrać jakoś. Może faktycznie wystarczy po prostu zrobić ten pierwszy krok i dalej już pójdzie z górki... :) Tak trzymaj!