O powstaniu Buska Zdroju
Kiedy Tatarzy nadciągnęli na Polskę i spalili Sandomierz, Wiślicę doszli do Chmielnika. Tam Polscy rycerze stawili im opór ale bitwę przegrali. Wojska Polskie rozbite zostały a Tatarzy pociągnęli w dwie strony na Tarczek i na Kraków. W czasie bitwy do niewoli dostał się Polski rycerz którego Tatarzy mieli zamiar sprzedać drogo. Sprawiał im jednak sporo kłopotów bo chciał uciekać wiec pochodnią przypalono mu oczy by jako ślepiec nie mógł im szkodzić i pozostawiono go własnemu losowi. Rycerz znalazł kij i poszedł szukać schronienia. Na zgliszczach wsi spotkał dziewczynę która uratowała się z masakry chroniąc w częściowo zawalonej piwnicy. Sama była, z rodziny nikt nie ocalał, postanowiła zaopiekować się rycerzem. Razem postanowili iść do Krakowa nie wiedząc że w tym czasie Kraków tez spalony został. Szli razem i dotarli do bardzo gęstego lasu. Widać było że nikt tu z ludzi nigdy nie był. Świat dziki pełny dzikich zwierząt nie widzących dotąd człowieka, nie uciekających na widok ludzi. Zmęczeni usiedli pod drzewami chcieli odpocząć. Dziewczyna znalazła źródełko, podała wody rycerzowi. Ten napił się i woda mu posmakowała. Chciał więcej. Doprowadziła dziewczyna rycerza do wody a ten się napił i umył w źródełku. Po pewnym czasie stał się cud! Świeżutka zimna orzeźwiająca woda sprawiła że rycerz przejrzał na oczy i pierwsze co zobaczył było słońce. Uradowany bardzo pił więcej wody a później z gałęzie zbudował szałas. Z czasem ożenił się z dziewczyną a w miejscu szałasu powstała wieś Buszko od buszu gęstego a gdy wieś miastem została, herbem stało się słońce które rycerz zobaczył.
Źródełko stało się uzdrowiskiem czynnym do dziś.
Według innej wersji legendy herb pochodzi od monstrancji Sióstr Norbertanek
Posted from my blog with SteemPress : https://piewca.pl/?p=269