RE: Satanizm Laveyański - podstawy
Nie chcę mi się komentować Crowleya czy Laveya ale generalna myśl obu panów zmierzała w kierunku wolności myślenia, istnienia i tworzenia. Lucyfer - niosący światło, pomoc zaślepionym masom, aby wyrwać ich z ich niedoli. Diabeł wypowiadający wojnę Bogu poprzez podpowiedź w ogrodzie Eden - "będziecie tacy jak Bóg, znający dobro i zło". Wszystko to jest oparte na jednym - wypowiedzeniu pewnego buntu. Pycha zawsze prowadzi do takiego bym powiedział - wypowiedzenia porządku. Czy przypiszemy to Crowleyowi i Laveyowi czy innym ludziom z przeszłości którzy chcieli przejść na stronę Szatana - zawsze chodzi o jedno - wolność w ich własnym mniemaniu. Tylko o to chodzi. Nie widzę sensu analizy każdego dogmatu każdego oszołoma. Równie dobrze pojawi się jakiś nowy wariat - który nieco przemaluje kolory satanizmu, buntu i wolnej myśli - bo to jakby w jednym się zamyka w mojej opinii. Piekła nie ma hulaj dusza. Wąska jest droga prowadząca do zbawienia, szeroka prowadzi na zatracenie.
''Logiczne argumenty, a nie po co lepiej nasmarować że każdy indywidualizm to satanizm i jakieś pierdoły o zbawieniu, serio tak chcesz kogoś przekonać?
Nie bronie omawianej idei, sam jestem mocno racjonalny i żadne filozofie które sam nie wiedzą czy kogoś czczą czy nie, uznają za grzechy ,,niepamięć historii Ducha" albo ,,brak wrażliwości estetycznej" mnie mnie nie interesują tak samo jak inne religie. Najpierw piszesz że tylko ludzi niepewni swoich przekonań próbuje przekonać innych a potem sam piszesz coś co jak dla mnie jest próbą ,,nawracania", chyba że ja coś źle rozumiem.
Piszę ze swojej perspektywy, ale w tym co piszę nie próbuję nikogo nawracać - a tym bardziej przekonywać. Zaznaczam co jest moją wypracowaną opinią i nie ukrywam że jestem wierzący. Jeśli ktoś się nie chce "nawracać" to po co robić to na siłę? Po co kogokolwiek przekonywać do swych racji? Czy ja coś ugram na przekonaniu kogokolwiek? Jeśli odebrałeś to jako "nawracanie" to nie taki był sens mojej wypowiedzi. Podzieliłem się fragmentami swoich myśli które dla osób siedzących w temacie mogą być jakąś wskazówką dlaczego myślę tak a nie inaczej. Pisząc że nie chcę kogoś komentować - tzn. że nawet nie chcę poświęcać czasu na pisanie o kimś - na kogo uważam że szkoda czasu. Crowleya życie prześledziłem w miarę dokładnie od początku do śmierci, czytałem fragmenty jego książek, wiem jak wielki wpływ miał i jak wyglądało jego życie. Przecież każdy zainteresowany może poszerzyć swoją wiedzę szukając. A drugi - Lavey - widziałem z nim wywiady i wyznawców i mam też swoją opinię. Więc aby nie urażać nikogo - nie komentuję - bo moja wypowiedź byłaby raczej negatywna w stosunku do wyznawanych myśli obu bohaterów. Zaznaczyłem że w historii było jeszcze więcej takich osób - nie znam nikogo kto wchodziłby w materię okultystyczną i wychodził z niej cały i zdrowy na umyśle lub duchu.
Dla mnie nie ma różnicy to czy omawiamy inkwizytorów co torturowali ludzi, islamskich terrorystów, czy jakiś satanistów, oni są dla mnie tak samo chorzy jak ci którzy mówią że mu kot kazał zabić. To co nazywasz chorobami ducha to po prostu najczęściej choroby psychiczne, bo co to za różnica czy ktoś wariuje bo widzi/słyszy Szatana czy Napoleona? Tak samo opętania przez danego ,,złego" występują tylko u ludzi którzy którzy mieli styczność z daną religią i rytuały tej religii im pomagają. Takie jest przynajmniej moje zdanie.