Ja zawsze myślę o Polsce gdy słyszę Unchained Melody, chyba ze względu na ten fragment:
Lonely rivers flow to the sea, to the sea
To the open arms of the sea
Lonely rivers sigh, Wait for me, wait for me
I'll be coming home, wait for me
Problem w tym że tego kraju, który kochamy i za którym tęsknimy już nie ma. Wg. moich obserwacji jest korporacyjny folwark z ogłupionymi przez mass media i polityków ludzmi, którzy zostali podzieleni na walczące ze sobą klany i nie widzą nawet tego że są dojeni jak frajerzy przez tzw. przyjaciół. Ja chyba zrewiduję swoje plany życiowe i zostanę do końca tu gdzie jestem. Tu gdzie ciągle mamy first and second amendment to the Constitution
ja odwrotnie :)
coraz mocniej chciałabym wrócić.
chociaż wiem, że sentyment nie jest uczciwym doradcą.
z drugiej strony - bywam w Polsce dosyć regularnie, wiec mam okazje skonfrontować wspomnienia (nie tak jak Norwid :) i niby wiem, jaki to kraj absurdów;
ale mimo wszystko 💚.
.
wyłączyłam monetyzację, bo mojego wkładu jest tu niewiele.
gdy posłuchałam dziś słów tej piosenki, miałam głowę parującą od sarkastycznych myśli.
po pierwotnym zamierzeniu, aby cierpko pokomentować ten temat, stwierdziłam, że jednak nie zrobię tego lepiej niż sam tekst tego utworu.
G.Tomczak w "Tangu na głos, orkiestrę i jeszcze jeden głos" zrobił to tak doskonale, że nie chciałam rozpraszać, umniejszać siły jego przekazu.
zderzam tylko słowa tej piosenki z fotkami, tzn.ze smutną rzeczywistością, która jest obecna wszędzie, nie tylko w Polsce.
zatem trochę upraszczam, bo globalizm,
i mam wrażenie, że mamy jedynie ułudę demokracji, mniej lub bardziej zmanipulowaną.
PS:
Twoją piosenkę tez lubię.