Przemoc psychiczna - historia prawdziwa

Na wstępie pragnę zaznaczyć, że wszystko to, napisane we wpisie jest prawdziwe, choć drastyczne i proszę aby osoby poniżej 18 r.ż. opuściły tę stronę. Jako, iż wszystko co napiszę biorę z mojego życia zaś temat poruszany tu nie jest łatwy, zastrzegam sobie prawo do anonimowości (specjalnie na ten cel założone nowe konto), imiona podawane we wpisach są przypadkowe.
Cześć jestem Gosia i opowiem Wam przykrą część mojego życia, a raczej ostatnie 6 lat.
Był czas, kiedy poznałam mojego obecnego partnera. Zabójcza, gorąca miłość sprawiła, że dość szybko zaszłam w ciążę. Marek sprowadził mnie do swego domu rodzinnego w innym województwie, z dala od mego domu. Zostawiłam wszystko, zaślepiona miłością i pognałam za nim. Wylądowałam na wsi, w domu jednorodzinnym z ogrodem (można pomyśleć, że to super miejsce dla dziecka). Dom należy do jego matki – ojciec zmarł dawno temu. Martwiłam się więc, że mam mieszkać z przyszłą teściową (któż nie zna tony kawałów o podłych teściowych), nie było nas, młodych ludzi stać na wynajem więc to była jedyna opcja.
Początki nie zapowiadały się ani dobrze ani źle ( no tak, wszyscy musimy się dotrzeć), jednak szybko okazało się że dobrze to nie będzie…Przyszła teściowa szybko okazała się despotyczną matką, która nie chce oddać synka innej kobiecie i nie ważne, że zakłada on własną rodzinę . Pranie i wybieranie ubrań do przebrania swojemu dorosłemu synowi było jednym z pierwszych alarmowych sygnałów. Już gdy byłam w ciąży byliśmy wyrzucani z domu i wracaliśmy kilkukrotnie ( raz nawet trafiłam do szpitala z objawami przedwczesnego porodu-zbyt wczesnego). Do końca ciąży pozostałam w Krk,w bazie pracowniczej (taak dobrze czytacie). Po porodzie kolejny powrót do niej, przez chwile był spokój. Miała Ona swoje fazy zupełnie jak księżyc, potrafiła zachowywać się jak człowiek, a po kilku dniach jak zło wcielone. Nigdy nie przewidziałeś jaki dziś będzie dzień. Przemoc na początku była „miarowa” i zdolna do zniesienia, ja też młoda i pełna zapału do życia całkiem dobrze sobie z tym radziłam.
Jestem osobą chorującą na wrzodziejące zapalenie jelita grubego (Crohna), choroba ta szczególnie nasila się pod wpływem stresu lub złego odżywiania. Biorąc pod uwagę lata życia w stresie nadszedł czas na konsekwencje.. Z dnia na dzień narastał ból, tak silny że nie byłam w stanie się prostować. Zwykłe codzienne czynności były dla mnie ciężarem. Pewnego wieczoru kładąc się poczułam silny ból, tak silny jak nigdy wcześniej. Wezwaliśmy karetkę a ból był tak wielki że utrudniał oddychanie. Po kilku badaniach i dawce morfiny wylądowałam na stole operacyjnym – cięcie na ostro. Obudziłam się rankiem otumaniona lekami, plaster przez cały środek brzucha, jakieś plastikowe coś w moim brzuchu, dreny, przetaczana krew – okazało się że moje jelito pękło a zakażeniu uległa także otrzewna. To była operacja ratująca życie, do tego doprowadziła przemoc.
Po powrocie ze szpitala ta kobieta dała mi spokój, jednak nie na długo. Szybko wszystko wróciło do normy, nachodzenie mnie i grzebanie w rzeczach(pokój który ja za swoje pieniądze wyremontowałam miał być bezpiecznym kątem). Znowu wyzwiska, grożby utraty dachu nad głową, poniżanie i tak w kółko. Psychika mi siadała, nie widziałam żadnego ratunku. Moja rodzina się odwróciła, straciłam też wielu znajomych została jedna przyjaciółka która mnie wspiera.
Próbowałam wszelkich metod aby załagodzić sytuacje z oprawcą jednak na marne, pozostałam w przekonaniu że najlepiej unikać ile się da i w ogóle nie odzywać ( jednak kiedy nie wytrzymywałam próbowałam się bronić – na marne). Zaczęłam nagrywać wszystko na dyktafon w obawie, że ta kobieta kiedyś zechce mnie zabić. Wychodząc na korytarz gotować był włączony dyktafon, idąc przez wspólny korytarz także. Miałam dość materiałów aby udowodnić co dzieje się w domu, Marek nie pozwalał na zgłoszenie tego komukolwiek ale ja dalej zbierałam materiały i czytałam co możliwe nt. pomocy ofiarą przemocy. Świadoma, że mieszkam na wsi i znając mentalność tutejszych ludzi wiedziałam że o pomoc może być ciężko- każdy wie co się w tym domu dzieje ale nikt nic nie powie, latem 2018 przy kolejnym Jej ataku na mnie spakowałam kilka rzeczy w siatkę i wyszłam zostawiając dziecko bo miałam zamiar je odebrać z pomocą służb ale o tym już w następnej części „ Jak system NIE pomaga ofiarą przemocy” .
Całkowity dochód z wpisów na profilu zostanie odłożony na wynajem mieszkania i rozpoczęcie nowego życia – KLIKNIJ UPVOTE PROSZĘ.

Bardzo dziękuje za pomoc!
NIE BĄDŹ OBOJĘTNY WOBEC PRZEMOCY!