Po co wydaję płytę

Chciałbym żebyśmy sobie to wyjaśni zanim wejdziemy w bliższą relację czytelniczą. Do tej pory sądziłem, że wystarczająco dużo o tym gadam i piszę, ale dyskusja, w którą dyskusja do której dałem się niedawno wciągnąć u siebie na Facebooku uświadomiła mi, że moje intencje nie do końca są jasne. Na początku krótki rys historyczny dla tych, którzy po raz pierwszy stykają się z moją historią. Niecierpliwi mogą od razu ominąć fragment napisany kursywą.

W 2012 roku w Krakowie wraz z naprędce z klejonym składem założyłem zespół o pretensjonalnie brzmiącej nazwie dżindżer projekt. Całość historii poznasz na moim blogu, tam też zamieściłem wszystkie wydane przez ten skład utwory:

https://filipkontraplyta.wordpress.com/2017/06/03/koniec-o-tym-jak-sie-to-zaczelo/
https://filipkontraplyta.wordpress.com/2017/06/11/the-story-so-far-cala-muzyka-dzindzer-projekt/

Zespół rozpadł się w połowie trasy koncertowej w 2014 roku. Jeszcze tego samego roku rzutem na taśmę zarejestrowaliśmy szkice nigdy niewydanych utworów, by wypełnić szkice potrzebnymi dźwiękami. Zaprosiliśmy przyjaciół muzyków na jam session w wynajętym na dwa dni studio. Materiał miał być później wyprodukowany i opublikowany jako pośmiertna płyta dżindżer projekt w hołdzie wszystkim, którzy dobrze nam życzyli. Żaden producent jednak nie był w stanie podjąć się karkołomnego zadania sklejenia epki z tak chaotycznego, patchworkowego materiału. W lipcu 2016 mój serdeczny przyjaciel Nikodem Dybiński zaoferował, że weźmie na siebie rolę producenta tych nagrań. O swoim koszmarze opowiada tutaj:

https://filipkontraplyta.wordpress.com/2017/10/29/najczarniejszy-sen-producenta-czyli-podcast-odc-1-z-nikodemem-dybinskim/

Projekt muzyczny nosi nazwę DP2.0. Cały materiał jest już praktycznie gotowy, czeka nas tylko mastering. Muzykę będziemy publikować w formie wideoklipów konsekwentnie w tym roku, ale produkcja video jeszcze przed nami.

Intencje i cele są następujące:

1. Jestem artystą, jestem kreatywny i wpadam w panikę, gdy nie tworzę. Czuję, że tracę kontrolę nad życiem, gdy nad czymś nie pracuję. Moi bliscy mają mi to za złe. Bardzo ciężko przeżyłem rozpad dżindżera.
2. Chcę udowodnić sobie i paru ludziom, którym za dużo gadam o punkcie 1., że DP2.0 bedzie zajebiste muzycznie i wizerunkowo. Wydałem do tej pory mnóstwo prywatnej kasy na ten projekt i byłbym frajerem, gdybym odpuścił.
3. Najważniejsze: mam ogromny dług wdzięczności wobec tych 15 muzyków, którzy wsparli nas podczas jam session w 2014 oraz kilku świetnych osobowości, na czele z Nikodemem Dybińskim, którzy włożyli mnóstwo ciężkiej pracy i kreatywności w ten projekt, tylko dlatego, że zaufali tej muzyce. Nikt ze współpracujących ze mną ludzi nie ma żadnych korzyści poza udziałem. Dlatego zrobię wszystko, żeby o tej płycie i o tych nazwiskach był odpowiednio głośno.

I jeszcze takie trzy warunki.

1. DP2.0 jest projektem non-profit. Muzyka nie będzie rejestrowana w zaiksie i nie będzie zysków z tantiem. Ścieżki nie zostaną też sprzedane.
2. Muzyka DP2.0 będzie w całości i za darmo dostępna w Internecie, także na potrzeby remiksów i wykorzystania jej dalej za podaniem autorów.
3. Zostaną wydane 4 utwory, każdy całkowicie inny aranżacyjnie, ale połączone jedną nostalgią i jedną artystyczną złością.

No to z głowy.