Jaką rolę spełniają gry w moim życiu?
Na pewno jest ona znacząca. Spełniają przede wszystkim rolę inspiracyjną. Wielokrotnie chciałem stworzyć własną grę i szukałem ciekawych mechanik w równych tytułach. Głównym obiektem inspiracji są to gry RPG. I wiele różnych gatunków.
Gra ma być mixem kilku gatunków: RPG, symulatorów, strategii i survival sandboxów z dużym naciskiem na innowację. Mam w głowie pewien zamysł jak to ma wyglądać. Teraz uczę się javascriptu. Jeśli uda mi się go nauczyć w zadowalającym stopniu. Moje marzenie obrócę w rzeczywistość. Jeśli mnie to przerośnie to postaram się jedynie stworzyć grę o prostej mechanice, która nie powinna mi przysporzyć problemów.
Drugą rolą jest czysta forma rozrywkowa, ćwiczenie zręczności, taktyk, czy też zwykła eksploracja światów dająca satysfakcję. Kto nie lubi zaglądać w każdy kąt mapy by znaleźć coś przydatnego, ładnego lub ciekawego rozbudowującego naszą wiedzę o świecie.
Trzecią i ostatnią rolą jest nauka. Wiele osób gry kształtują w pewnym stopniu. Dobrym przykładem mogą tutaj być gry strategiczne, takie gry uczą nas planowania, umiejętnego rozporządzania własnym czasem. Metin 2 potrafił nauczyć nas handlu. Ja byłem w tym beznadziejny, za to było wiele rekinów biznesu którzy zarabiali miliony wirtualnej waluty i nie było to dla nich nic trudnego. Wiedźmin lub Gothic natomiast może nas nauczyć że nie możemy wszystkim ufać bezgranicznie. Trzeba umieć zachowywać odpowiedni dystans i nie ufać każdemu w 100 %. Raz się przejechałem na znajomym który ukradł mi drogi przedmiot. Ale wiedziałem jak postąpić bo zmysł mi podpowiadał że może to być ta osoba i się nie myliłem. Zapytałem go wprost czy to on wziął tą rzecz. Zaprzeczył ale czułem że nie mówi prawdę. Wyczucia krętactwa w głosie i zachowaniu nauczyłem się właśnie z gier i filmów. Ważny jest przede wszystkim charakter i zachowanie. Jeśli ktoś się chwali że może zrobić coś niefajnego to znaczy że trzeba na taką osobę zacząć uważać i ją dalej obserwować. Sprawę załatwiłem najprostszą metodą jaką się tylko dało. Byłem wtedy w liceum więc zgłosiłem sprawę do dyrektorki by nie trzeba było ją rozwiązywać z użyciem policji. Nie trwało to długo a ja odzyskałem skradziony przedmiot, sprawa nie opuściła murów szkoły wszystko się potoczyło tak jak się tego spodziewałem. Mógł bym to nazwać zagadką detektywistyczną która zakończyła się sukcesem. Jeśli się grało w takie gry wcześniej można było sobie poradzić z tą sprawą. Był to mój duży sukces, bo weź wytrop złodzieja z pośród całej szkoły. Moje podejrzenie było zależne tylko od kilku zdarzeń. Granie w gry CSI na telefon komórkowy z przed 11,12 lat zapewne przyczyniły się do tego że łatwiej mi było wytypować sprawcę i odzyskać przedmiot. Gry uczą również wielu innych rzeczy np.: dbanie o rodzinne, różnych przemyśleń i kierowania się logiką choć nie zawsze tak jest. Uczą nas też że z niektórych spraw nie możemy rozwiązać w korzystny sposób. Musimy wybrać jeden z kilku niezbyt dobrych wyborów, by rozwiązać problem. Np.: Możemy zaciąć kurę która niedługo umrze, lub zostawić ją by zdechła, ale wtedy będzie się dłużej męczyć. Jak widzimy nie ma w tej sytuacji miejsca na happy end.
Dobrze, chyba napisałem wszystko co mogłem na ten temat. Dlatego zostawiam was z ciepłymi słowami:
Dziękuję za przeczytanie!!!