Wszystkie tropy prowadzą do Indii...
Ludzie kojarzą sztuki walki głównie z dalekim wschodem, Chinami - Kung Fu i Japonią - Karate. Na gruncie europejskim można dostrzec początki rozwoju sztuk walki w olimpijskich walkach pankriaton, różnego rodzaju formach narodowych zapasów czy w wywodzącym się z Egiptu boksie. Szkoły szermierki od średniowiecza już pozwalały doskonalić umiejętności walki szerokim wachlarzem oręża. Pojawiły się również techniki walki wręcz - Nicolaes Petter. Boks francuski - savate, który pojawił się w XVII wieku itd. .
Gdzie jednak była kolebka sztuk walki? Wszystkie tropy prowadzą do Indii. Jak głosi chińska legenda z Indii do klasztoru Shaolin przybył buddyjski mędrzec Bodhidharma. To on wprowadził dla słabych fizycznie, z uwagi na długotrwałe medytacje mnichów, ćwiczenia ruchowe technik walki aby wzmocnić ich nienawykłe do wysiłku, słabe ciała.
Starożytna południowo-indyjska sztuka walki Kalarippayattu swoimi korzeniami sięga III wieku p.n.e. i obejmuje zakres technik walki wręcz (meitari, meipped). Pozycje bojowe oparte są na formach zwierzęcych. Poniżej pozycja węża.
Ciosy zadawane są dynamicznie z dużą siłą pięścią, obiema splecionymi rękoma, łokciami, kantem dłoni i nasadą dłoni. Nogami, piętą, grzbietem stopy, górną częścią podbicia stopy.
Kolejnym stopniem wtajemniczenia jest trening walki z bronią drewnianą (koltari) - kijem, włócznią, drewnianym sztyletem (otta) oraz bronią stalową (ankatari) - sztyletem (kadhari) szablą oraz długim, giętkim mieczem (urumi). Szkolenie obejmuje również walkę z bronią i tarczą oraz posługiwanie się maczugą.
Kalarippayattu to również sztuka leczenia, masażu i ziołolecznictwa silnie powiązana z tradycyjną medycyną hinduską ajurwedą.
Trening obejmuje ćwiczenia medytacyjno-oddechowe, ćwiczenie poprawia elastyczność, gibkość, skoczność, zwinność i ogólną koordynację ruchową ciała. Uczy sztuki koncentracji oraz kształtuje i rozwija postawę duchową.
Dwa główne style Kalarippayattuto :
- vadakkan styl północny, którego patronem jest Paraśurama Dzierżący topór
- tekkan styl południowy, którego patronem jest Agastjamuni
Kalarippayattu była sztuką walki, z którą musieli zmierzyć się kolonizatorzy - Brytyjczycy ogniem karabinowym mogli pokonać uzbrojonych w broń białą tubylców ale w starciu bezpośrednim i walce wręcz hindusi okazali się trudni do pokonania. Najeźdźcy pod groźbą kary śmierci zakazali uczenia oraz praktykowania militarnej części Kalarippayattu pozwalając jedynie na stosowanie i rozwijanie jej medycznego aspektu silnie powiązanego z ajurwedą. Ten system medycyny pozwalał rozwijać zdrowie fizyczne, psychiczne i duchowe. Brytyjczycy nie zdawali sobie sprawy z tego, że pozostawili Hindusom możliwość rozwoju duchowego i kultywowania tradycji religijnych co potęgowało świadomy opór przeciwko kolonizatorom.
Zainteresowanych kulturą szeroko pojętych sztuk walki zapraszam do przeczytania innych moich tekstów dotyczących tego zagadnienia. Kyūdō... Droga łuku Człowiek z drewnianym mieczem
Yabusame... Japońskie łucznictwo konne Bibliografia
- Zarrilli, Phillip B. A South Indian Martial art and the Yoga and Ayurvedic Paradigms
- Subhash Ranade (1993). Natural Healing Through Ayurveda
- Luijendijk, D.H. (2008) Kalarippayat: The Essence and Structure of an Indian Martial Art
Zdjęcia - Domena publiczna
Fajny post, zdjęcia również ale jak dla mnie Indie kojarzą się z syfem i jeszcze raz brudem. Jest to jeden z tych krajów których nie chciałbym odwiedzić.
źródło: wykop.pl
Znowu czegoś nowego się dowiedziałam, dzięki :)
Mieszkasz w ojczyźnie Pankration :) Bardzo brutalnej sztuki walki zaadaptowanej na potrzeby olimpijskie z wojska. W odmianie "sportowej" zabronione było gryzienie i atak na oczy przeciwnika, poza tym wszystko było dozwolone. Grecy mieli znaczny wpływ nie tylko na rozwój poezji, sztuki i nauki ... :)
O Pankration słyszałam, czytałam znaczy ;) Jednak o wschodnich sztukach walki wiem bardzo mało i z dużym zainteresowaniem przeczytałam Twój artykuł :)
Bardzo ciekawy artykuł. Dzięki!