[SYLWETKA] Jordan Peterson – anty-postmodernistyczny psycholog
Źródło: TheAustralian
Dziś przestawię Wam jedną z bardziej wyraźnych postaci współczesnej dyskusji politycznej. Nie będzie to jednak pozytywna ocena, bo mam sporo do zarzucenia bohaterowi. Zwłaszcza w zakresie…ale nie wyprzedzajmy…
Jordan Peterson
Życiorys
Urodził się w Kanadzie w 1962 roku. Jest profesorem psychologii na Uniwersytecie w Toronto. Głównymi obszarami jego pracy jest psychologia społeczna, osobowościowa i abnormalna. Zajmuje się też psychologią ideologii, religii, świadomości i systemami totalitarnymi. Napisał dwie książki: Maps of Meaning: The Architecture of Belief (1999) i 12 Rules of Life: An Antidote to Chaos (2018). Od 2016 roku prowadzi swój kanał na YouTube gdzie publikuje filmy krytykujące polityczną poprawność, serię biblijną oraz rozmowy z różnymi postaciami świata akademickiego, mediów i kultury.
Postawy
Peterson jest krytykiem politycznej poprawności, współczesnego feminizmu, polityki tożsamości i szeroko rozumianych postaw postmodernistycznych. Według niego, większość postmodernistycznych filozofów i socjologów od lat sześćdziesiątych, który deklarują odrzucenie marksizmu i komunizmu, budują swoje postawy na tych ideologiach. Głównie „zamiast wybierać proletariat, klasę pracującą i przeciwstawiać ją przeciwko burżuazji, zaczęli przeciwstawiać grupy uciskane uciskającym. To otworzyło drogę identyfikacji wielu grup jako uciskanych i uciskających i dalsze używanie tej narracji pod różnymi nazwami.(…) Ludzie, którzy wyznają tę doktrynę – te radykalną, postmodernistyczną, wspólnotową doktrynę, która wynosi tożsamość rasową, płciową, seksualną do szczytu tożsamości grupowej – mają oni kontrolę nad większością nisko do średnio poziomowych biurokratycznych struktur i wiele rządów”.
Krytyka
Peterson jest uważany, obok Bena Shapiro, jako intelektualny filar alt-right i ruchów antySJW. O ile część jego postaw ma podstawy racjonalne i naukowe, to jednak w swoich częstych wypowiedziach pozostawi wrażenie człowieka, który boi się twardych postaw i deklaracji, o ile nie znajdują się one w domenie własnej pracy akademickiej. Zapytany o wiarę w Boga, zamiast, jako chrześcijanin odpowiedzieć za pytanie – rozbija je na części pierwsze, pytając o to, jak definiujemy wiarę, Boga itd. Tego typu sytuacje powodują, że traci on na wiarygodności, buduje obraz osoby, która wyćwiczone postawy cytuje z rękawa; zapytana o coś, co nie jest wyćwiczonym scenariuszem, wchodzi w niuanse, mija się z podaniem odpowiedzi. Nie znamy motywów takich postaw, ale zachowania tego typu są raczej charakterystyczne dla początkujących apologetów niż dla wykształconych intelektualistów, otwartych na debatę publiczną. Dlatego mam problem z Petersonem. Podobnie jak z kilkoma innymi osobami z tego kręgu. Gdy publicznie występują w obronie swoich własnych postulatów – sypią danymi, dykteryjkami, argumentami. Zapytani o coś innego – wykazują co prawda intelektualną woltyżerkę, ale unikają odpowiedzi, jakby udzielenie ich, groziło umiejscowieniem ich w kategoriach, których…boją się, wstydzą…tego nie wiemy.
Dlatego podobne osobowości traktuję z rezerwą. Co prawda część ich postulatów, myśli i pomysłów na odbiór i krytykę codzienności mają sens. Jednak gdy ktoś staje się twarzą idei – musi liczyć się z wymogiem integralności. Jeśli ktoś mówi, że jest chrześcijaninem, ale nie potrafi udzielić prostej odpowiedzi na pytanie o wiarę w Boga, to tę integralność traci. Przynajmniej w moich oczach. Ale ja jestem dziwny…
Bardzo go lubię i uważam za naprawdę ciekawego współczesnego myśliciela, a przede wszystkim oratora - zdjęcie Petersona powinno widnieć w słowniku pod hasłem "charyzma". Odkryłem go pisząc magisterkę i jakieś było moje zdziwienie, gdy odkryłem że łączy on Junga ze współczesną psychologią empiryczną, czyli dokładnie to co sam robiłem w magisterce i coś, czego nie robi niemal żaden Jungista na świecie.
Peterson nie jest bez wad i za jedną z nich biorę zbytnie rozemocjonowanie w dyskusjach, które mam wrażenie czasem zniekształca mu trochę pole widzenia emotional bias. Mam też wrażenie, że jego krytyka postmodernizmu mogłaby być trochę bardziej wyrafinowana - operuje on strasznymi uogólnieniami i uproszczeniami i nie dziwię się, że jest za tgo krytykowany (nawet przez zwolenników). Jego anegdotyczny styl jest porywający, ale jednocześnie dosyć chaotyczny i mam wrażenie niespójny, używa pojęć w znaczeniu fenomenologicznym/pragmatycznym i często powoduje to problemy definicyjne.
Tak czy siak uważam, że jego przekaz jest pozytywny i overall przynosi więcej dobrego niż złego, a większość krytyki która na niego spada nie jest krytyką merytoryczną (oskarżanie o alt-right kogoś kto krytykuje identy politics i systemy autorytarne to absurd). Opiera się on na zweryfikowanej wiedzy psychologicznej, być może czasami przeskakująć zbyt bardzo i wyciągając zbyt łatwe wnioski z różnych danych, jednak póki nie robi tego w publikacji naukowej to jest to OK. Podoba mi się też to, że w dużej mierze zdaje on sobie sprawe ze swoich wad i wprost o nich mówi. Myślę że właśnie jego szczerość i całkowite "odkrycie się" jest tym, co sprawia, że tak przyciąga on ludzi. Więcej o nim już niedługo u mnie, gdyż będzie mi dane uczestniczyć w jego wykładzie, zamierzam też zrecenzować Self Authoring.
Wiem, że to całe przypisanie do alt-right to myślenie ich samych i Peterson się nie identyfikuje z nimi. Ale retorycznie wpisuje się w ich poglądy, wiec troszkę pasuje. No i oni go chołubią...przynajmniej w przekazach, które znam.
Tak jak napisałem - ogólnie sporo mądrych rzeczy, tylko tak trochę asekuracyjnie. Niby przeciwnik politycznej poprawności, a na własny tyłek bardzo patrzy, żeby nie podpaść...takie czasy.
Dzięki za komentarz!
W jaki sposób konkretnie? A to że oni go lubią to nie dokońca jego wina. Peterson jest centrystą/klasycznym liberałem i wrogiem każdej skrajnej ideologii
Jest obok MIlo i Shapiro stawiany na piedestał przez to środowisko. Przede wszystkim przez poglądy antyfeministyczne, realizm rasowy i krytykę lewicy (marksizmu). I napisałem - ja nie twierdzę, że on się utożsamia, tylko, że jest przez to środowisko wynoszony na piedestał. Tak samo jak "Daily Stormer", serwis rasistowski, chwalił MIlo. On rasistą nie jest, ale sobie środowisko przytula takich ludzi. zwłaszcza jak mówią rzeczy, którym po drodze z nimi samymi.
Nie mylmy jego własnego umiejscowienia z tym, że różne grupy będą sobie zawłaszczały takie osobowości dla własnych celów jeśli będą spełniały jakieś cele.
W tym zdaniu o retoryce zrozumiałem, że uważasz, że część jego poglądów wpisuje się w altright.
Problem w tym, że Peterson ma wiele poglądów najzwyczajniej w świecie niepoprawnych politycznie. A altrightowcom się podoba wszystko co niepoprawne i ignorują to, że gdzieś pomiędzy Peterson sam krytykuje postawy które oni reprezentują. Z tym, że sam mówił że chce rozmawiać z każdym i także z altrightowcami i że kilkadziesiąt osób pisało do niego że dzięki jego wykładom zrezygnowali z tej "ideologii". Także powierzchownie można łączyć go z altrightem, ale ten stosunek jest znacznie bardziej skomplikowany i nieoczywisty, no ale wystarczy na super nagłówek o far right ideologist from Canada
Altright to w ogóle ciekawa sprawa, bo to bardziej zlepek reakcyjnych nastrojów społęcznych i internetowego trollingu niż realna siła polityczna czy jakaś spójna ideologia imho.
Bardzo ciekawy i artykuł i Wasza pod nim dyskusja. Gdybyś mnie zapytał o wiarę w boga też bym zaczął kluczyć i prosił o zdefiniowanie ;p
Postać ciekawa, ale jedno mnie zawsze zastanawia: czy w dzisiejszych czasach da się ucic od postmodernizmu lub czegoś "około postmodernistycznego". Nawet jak przeglądamy fb, steemit czy wykop.pl to aż roi się od spiętrzeń i chaosu myślowego
Congratulations @niepoprawny! You received a personal award!
Click here to view your Board
Congratulations @niepoprawny! You received a personal award!
You can view your badges on your Steem Board and compare to others on the Steem Ranking
Vote for @Steemitboard as a witness to get one more award and increased upvotes!