W GLĄB POŁUDNIOWEJ AFRYKI, WIELKA WĘDRÓWKA I VOORTREKKER MONUMENT.

Wyraźnie oznakowana, 3 km na południe od Pretorii w Republice Południowej Afryki, stoi imponująca 40-metrowa konstrukcja z granitu. Ten masywny pomnik w stylu art deko, położony na szczycie wzgórza, upamiętnia pionierów - Voortrekkerów, którzy opuszczając Kolonię Przylądkową, wyruszyli na północ kraju przekraczając góry przylądkowe, by znaleźć nowe miejsce do życia w sercu afrykańskiego lądu. Powszechnie znana jako Wielka Wędrówka i na jej cześć wzniesiony został Voortrekker Monument.

Holenderska Kompania Wschodnioindyjska założyła stację początkową w Cape w 1652 roku. Stała się domem dla sporej populacji obywateli, którzy po sfinalizowaniu umów z Kompanią, pozostawali na bardzo dobrych warunkach, na terytoriach niderlandzkich jako wolni obywatele. Przylądek stopniowo został zaludniony przez 26 720 osób o europejskim pochodzeniu i obejmował około 260 000 km2. Ponieważ owa ziemia miała strategiczne znaczenie w stosunku do indyjskiego ruchu morskiego, Wielka Brytania zajęła Cape Colony siłą, a około 1815 r. przejęła nad nią stałą kontrolę. Wraz ze wzrostem złożoności administracyjnej, rozpoczęła się alienacja Burów.

Ludzie mówiący po holendersku byli niezadowoleni z obecnego stanu rzeczy i obwiniali rząd brytyjski w Cape o nieuzasadnione wtargnięcie w ich styl życia. Zniszczenie ich wolnego i niepodległego państwa, ich obiecanej ziemi, gdzie rodziny Burów byłyby wolnymi i niezależnymi ludźmi.

Rząd brytyjski narzucający swoje rządy, dokonał kilku znaczących zmian administracyjnych, takich jak; oficjalne narzucenie języka angielskiego, nadanie wszystkim rdzennym mieszkańcom, oprócz niewolników, prawa "obywateli" i ostatecznie decydując się na zniesienie niewolnictwa we wszystkich jego koloniach w 1834 roku. Co więcej, ziemia stała się deficytowa, a posiadanie jej było kosztowne. Niektórzy w społeczności Boerskiej zaczęli rozważać sprzedaż swoich farm oraz wędrówki do wnętrza Afryki Południowej, aby żyć całkowicie niezależnie od brytyjskich rządów. I tak, postanowili sami, wyruszyć poza granice kolonii.

W połowie XIX wieku, uciekając przed brytyjskimi rządami, rodziny Boerów zapuściły się głęboko w niezagospodarowane wnętrze Afryki Południowej. Wielka Wędrówka przybrała formę masowej migracji. Był to początek epoki ekspansjonizmu, zajęcia ziemi, przymusu pracy i rozlewu krwi. Między 1835 a 1854 r. Pod różnymi przywódcami, wiele zorganizowanych grup trekkingowych spowodowało ogromny wstrząs społeczny.

Pionierzy chcieli uzyskać dostęp do ziem i portów poza sferą brytyjskiej potęgi. Wyemigrowali w nadziei przywrócenia jedności politycznej, kulturowej i gospodarczej, wraz z całą rodziną wciągniętą w ataki i obronę wojskową, parli przez zdradziecki teren. Eliminując wszelkie przeszkody na swojej drodze i zakłócając życia setek tysięcy rdzennych mieszkańców.

Historia kolonialna opiera się na idei mitu "pustej ziemi". Burowie uważali, że ziemia należy do nich, ponieważ wydawała się opustoszała lub porzucona. Jednak większość plemion z Bantu i KhoiKhoi z tego obszaru używało ziemi w rotacji, migrując przez różne pastwiska, często pozostawiając duże sekcje "pustymi". Pasterze po prostu przenieśli swoje stada na bardziej zielone pastwiska, mogłoby się wydawać, że opuszczają pastwiska jako nieużytki. Mitologia Afrykanerów stała się centralnym elementem tożsamości brytyjskiej i afrikaans. Twierdzi również, że Burowie uratowali rozproszone plemiona spod sił Króla Shaki i początkowo zapewnili im ochronę. Mit został przekształcony, by służyć Rządowi w czasach Apartheidu, jako uzasadnienie dla zdobycia i zasiedlenia ziemi Bantu.

Niezależne republiki Boerskie zostały formalnie założone na północ od rzek Orange i Vaal po Konwencji Sand River z 1850 roku oraz Konwencji z 1883 roku w Bloemfontein. 16 grudnia 1938 r. Trzech potomków pionierskich przywódców położyło kamień węgielny pod Voortrekker Monument. Zaprojektował go architekt Gerard Moerdijk, a w 2011 r. stał się on Miejscem Dziedzictwa Narodowego. Leży pośrodku rezerwatu przyrody o powierzchni 3,4 km2, na szczycie wzgórza z widokiem na Pretorię.

Po przejściu przez bramę z motywem włóczni - assegai, znajdujemy się w dużym obozie utworzonym przez krąg wagonów, wykonanym z dekoracyjnego granitu i przedstawiającym 64 powozy, używane w bitwie pod Blood River. Na każdym zewnętrznym rogu Monumentu znajduje się posąg, rzeźbiarz Anton van Wouw składa hołd przywódcom Voortrekker oraz sile i odwadze ich kobiet, triumfującego nosiciela zachodniej cywilizacji. Rzeźbą z brązu przedstawiającą kobietę i jej dwoje dzieci usytuowaną na piedestale Monumentu, zaś niebezpieczeństwa Afryki symbolizowane są przez antylopy gnu wyrzeźbione po obu jej stronach.

Zbliżając się do budynku, główne wejście prowadzi do ogromnej kopuły zwanej Hall of Heroes. Wykonane z żółtego szkła belgijskiego, cztery ogromne, okna łukowe otaczają przestrzeń z wewnętrzną częścią konstrukcji, największym na świecie historycznym marmurowym fryzem. Zestaw paneli ilustruje codzienne życie Voortrekkerów, ich wierzenia religijne, metody pracy. Historia Wielkiej wędrówki w 27 płaskich płaskorzeźbach i kluczowe sceny, począwszy od pierwszych wędrówek w roku 1835 do zakończonych roku 1852 podpisaniem Konwencji z Sand River.

Cenotaph Hall można oglądać przez duży okrągły otwór pośrodku podłogi Hall of Heroes. Eksponuje artefakty z Wielkiej Wędrówki, jego ściany zdobią flagi różnych Pionierskich Republik oraz gobeliny, składające się z ponad trzech milionów szwów. W niszy pod północną ścianą, upamiętniającą symboliczną wędrówkę wozami, kończącą się na wzgórzu gdzie wzniesiono monument, stoi latarnia z płomieniem płonącym nieprzerwanie od 1938 roku.

Poprzez otwór w ogromnej kopule monumentu, jego najbardziej widoczny aspekt, promień światła słonecznego przenikającego w dół, podkreśla słowa zaszyfrowane na cenotafie. Symbolizuje Boże błogosławieństwo dla życia i zmagań Voortrekkerów. Dokładnie o godzinie dwunastej, 16 grudnia co roku, świeci na jego centralny punkt - słowa "Ons vir Jou, Suid-Afrika", w języku Afrikaans dla "Us for you, South Africa". Jest to data Bitwy o Blood River i była świętowana uprzednio jako Dzień Przysięgi. Kopia hymnu "Die Stem" i umowa gruntu między Pionierami a Zulusami- Trekker Vow, 16 grudnia 1838 r. pochowana jest pod fundamentem.