Jeka-Dames Voetbal

Daar sta ik dan, op mijn vrije zondagmiddag in de kou aan de rand van het Jeka-dames-voetbalveld. Gelukkig sta ik er niet alleen, Jona een goede vriend is mee en komt net aanlopen met de onze eerste biertjes van de dag in zijn hand. Dat maakt het afzien weer wat dragelijker. Terwijl wij onze eerste nipjes nemen wordt er door een van de dames afgetrapt. Het leven is toch best mooi zo, genieten van het bier terwijl 22 dames moeite doen om je te entertainen, Proost !

De bal rolt vlak voor ons langs gevolgt door een jeka dame en twee van de tegenpartij. Anouk probeert uit alle macht de bal te bereiken voor de tegenstanders deze dichter bij het doel kunnen krijgen. De spanning is van haar gezicht af te lezen, er hangt veel van deze wedstrijd af. Jeka dames zou zomaar van de laatste plaats af kunnen komen. Anouk bereikt de bal en probeert de twee aanvallers van haar af te krijgen, ondanks al haar inspanningen wil het maar niet lukken.
“Anouk !!” roepen wij vanaf de zijlijn, “ANOUK !!!”. Anouk kijkt onze kant op terwijl ze de bal onder controle probeert te houden “Wat ?!?”.

“Anouk, je hebt meer ballen aan je voet dan in je broek !!” is ons antwoord, waarna wij beide in een schaterlach uitbarsten. Terwijl Anouk ons verbaast aankijkt neemt een van de aanvallers de bal en rent richting het doel. Nou ja rent, het heeft meer weg van een gans dat aan snel-waggelen doet. Terwijl wij onze biertjes verder opdrinken scoort ze en klinkt er wat gejuich aan de zijkant van het veld. Ik kijk in het rond en zie dat er tussen de jeka-dames supports een aantal dames staan. Een daarvan heeft mooi blond haar, ogen zo betoverend als de eerste zonnenstralen bij het aanbreken van een mooie dag. Ik neem nog een slok van mijn bier en zie dat haar glimlach haar ogen in schoonheid zelfs overtreft. “GOOOOOOOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAAAALLLLLLLLLL”

“huh ? Wat ??” ik kijk verstoort naar het veld waar het inmiddels 0-2 staat. Stond ik hier heerlijk te dagdromen en dan gebeurt er dit. En nu is ook nog eens mijn biertje op. Jona kijkt mij aan en zegt “volgens mij is het jouw beurt om bier te halen”. “nee joh het is de jouwe” klinkt mijn antwoord. Jona kijkt mij standvastig aan, het is een heel eind lopen naar de bar dus is het geen leuke bezigheid. “Kijk Jona, als schrijver van dit stuk was ik toch echt niet van plan zelf dat hele eind te gaan lopen om bier te halen. Het is een editoriaal besluit.” Jona zucht en loopt richting de bar.

Ik kijk terug naar het veld en zie dat de tweede helft inmiddels begonnen is. Jona is inmiddels terug en heeft voor ons elk twee biertjes meegenomen, dat scheelt weer lopen. Terwijl wij van het bier genieten valt Myrthe over de benen van een tegenstander en ligt in pijn op het gras. “MEDIC !!!” roepen wij vanaf de zijkant, waarop een van de dames opstaat en haar knie met wonderwater behandeld. Hadden de amerikanen in vietnam dit water gehad, dan was de trauma vast niet zo groot geweest. Myrthe wordt gewisseld, staat op en sleept zichzelf richting de zijlijn en gaat bij ons zitten. “Biertje ?” vraagt Jona.

Cherryl is er voor Myrthe in gekomen en rent richting de goal van de tegenstander. Ze krijgt de bal en rent richting het doel. “Cherryl … Cherryl !!” Ze kijkt onze kant op en wij roepen “Wat zit je haar goed meid!”. Op dat moment neemt een verdediger van de tegenstander de bal over en rent richting het Jeka-doel en scoort 0-3. “Ze hebben echt een concentratie probleem” concludeerd Jona.

Ik begin inmiddels aan mijn derde biertje en kijk in het rond of ik de schone supporter kan vinden. Daar staat ze, niet heel ver van mij vandaan. Het lijkt alsof alles om haar heen meer kleur heeft, alsof de zon vandaag speciaal voor haar is opgekomen. Zonnestralen verwarmen haar gezicht, bloemblaadjes dwalleren spontaan uit de hemel op haar neer. Ik weet zeker dat zelfs de engelen jalours op haar zouden zijn. “GOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOAAAAAAAAAAAAAAAALLLLLLLLLL”.

“huh?? wat nu weer? Kan ik nu echt niet even in rust dagdromen ? ” alweer gescoort , 0-4. De Jeka-dames geven niet op. Ze proberen het wel, maar verliezen uiteindelijk met 0-9. Na het laatste fluitsignaal lopen wij samen met de dames richting de clubhuis. Wij mogen mee de kleedkamer en douches in, vlak voor de dames mij de douche in trekken komt Nikie naar me toe en fluistert in mijn oor “Je bent weer aan het dagdromen !”……..