ဝဋ္​္​​ေႂကြး

ဝဠ္ေႂကြး
+++++++++++++++++++++

`ေခြးပုေရ ေျပာင္းဖူးခင္းထဲကို ေရလႊဲလိုက္ဦး၊ မိစန္း ထမင္းအိုးတည္လို႔ေျပာထားတာ အခုထိမတည္ေသးဘူးလား ဟင္ ဘယ္အခ်ိန္မွ စားၾကရမွာတုန္း၊ စားမယ့္ထမင္းအိုးေတာင္ မတည္ခ်င္ၾကဘူး ဘယ္လို အပ်င္းထူေတြတုန္းဟင္၊ ဟဲ့ ဟဲ့ အာ ဒီကေလးကေတာ့ သြားသြား ဟိုဘက္သြားေဆာ့ ဒီမာ အပ္ေတြစူးေတာ့မယ္ မေအ အလုပ္႐ႈပ္ေနတာကို တကပ္ကပ္ နဲ႔ သြား ´´ ေဒၚသီတာ သားသမီးေတြကို ေအာ္လိုက္ ေငါက္လိုက္ ခိုင္းလိုက္ လုပ္ရင္း ကိုယ္တိုင္လည္း ဆံပင္ကြၽတ္ ႐ွင္းေနေလသည္။ ေဒၚသီတာ က အသက္ သံုးဆယ္ ေက်ာ္ပဲ႐ွိေသးသည္။ တကၠသိုလ္က သမိုင္းျဖင့္ ဘြဲ႔ရထားေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သမိုင္းလို ဘြဲ႔ေလးတစ္ဘြဲ႔နဲ႔ ဘာမွ လုပ္စားမျဖစ္။ ေနာက္ဆံုး မိဘလက္ငုပ္ လက္ရင္းျဖစ္တဲ့ ရြာျပန္ ယာလုပ္ရင္းနဲ႔ ကိုထြန္းရင္ နဲ႔ ရည္ငံ ၿပီး ယူျဖစ္သြားတာ။ ကိုထြန္းရင္က ေဒၚသီတာနဲ႔ မရခင္က အေသာက္အစားနည္းနည္း ပဲ ႐ွိေပမယ့္ ေဒၚသီတာနဲ႔ ရၿပီး ကေလး သံုးေယာက္ရၿပီး ကတည္းက အေသာက္သမား လံုးလံုးျဖစ္သြားတယ္။ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ အရက္နဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ အရက္ပုလင္းဆြဲ အရက္ဆိုင္ထဲက မထြက္ အိမ္ျပန္လာရင္ ဆူပူ ဆဲေရး တဲ့အျပင္ ေဒၚသီတာကို အျမဲတမ္း လက္ပါတယ္။ ေဒၚသီတာက ကိုထြန္းရင္ကို ခ်စ္လည္း ခ်စ္တယ္ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္တယ္။ ကိုထြန္းရင္ ဘယ္ေလာက္ လက္ပါပါ မၿငိဳျငင္ဘူး။ ကေလးေတြမ်က္ႏွာနဲ႔ ကြဲေၾကာင္း ကြာေၾကာင္းလည္း မေျပာဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ကေတာင္ ေဒၚသီတာကို ျသခ်ယူရတယ္။ ကိုထြန္းရင္က အိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္း အေၾကာင္းမ႐ွိအေၾကာင္း႐ွာၿပီး ေဒၚသီတာကိုေတြ႔ရာနဲ႔ ႐ိုက္တယ္ ။ ထမင္းခူးမထားရင္ ခူးမထားလို႔ ခူးထားရင္ ေအးစက္စက္ႀကီးမို႔ အဲ့လို အေၾကာင္း႐ွာၿပီးေတာ့ကို နီးရာေတြ႔ရာ နဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ ေဒၚသီတာကို ၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးေတြက မခံႏိုင္။ ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးေတြက ေဒၚသီတာကို ရြာဘုန္းႀကီးဆီက ယၾတာ ေတာင္းဖိ့ု အၾကံေပးတိုက္တြန္းၾကတယ္။ ေဒၚသီတာလည္း အမ်ိဳးေတြကို မလြန္ဆန္ခ်င္တာနဲ႔ ရြာဘုန္းႀကီး ဆီသြား အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာ ျပေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ဒီေန႔က စၿပီး လင္သားက ကိုယ့္ကို ႐ိုက္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ သူ႔အနားမွာ အုန္းလက္ တံပ်က္စည္း ခ်ထားေပးလို္က္ပါ´´ လိ့ု မိန္႔ လုိက္ေရာ။ အဲ့တာနဲ႔ ညေန ကိုထြန္းရင္ ျပန္လာ ၿပီးဆဲဆို ရင္း ထမင္းစား ေနတုန္း အုန္းလက္တံပ်က္စည္းကို ကိုထြန္ရင္နား ေဒၚသီတာ မသိမသာ ခ်ထား လိုက္တယ္။ ကိုထြန္းရင္က ထံုးစံအတုိင္း ဟင္းကေပါ့တယ္ ထမင္းက တူးတယ္ ဘာညာ အေၾကာင္း႐ွာၿပီး ေဒၚသီတာကို အနားကေတြ႔တဲ့ အုန္းလက္တံပ်က္စည္းနဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ ေန႔တုိင္း အုန္းလက္တံပ်က္စည္းနဲ႔ ႐ိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သုံးလေလာက္ေနေတာ့ ကိုထြနး္ရင္က ေဒၚသီတာကို မ႐ိုက္ေတာ့ဘူး။ ေဒၚသီတာလည္း သူ႔ကို မ႐ိုက္ေတာ့ ဘာလို႔ပါလိမ့္ေပါ့။ ကိုထြန္းရင္ကို ထမင္းေအးႀကီးေတြ ေကြၽးတယ္။ မ႐ိုက္ဘူး။ ဟင္းကို မလိုက္ဖက္ေအာင္ ခ်က္တယ္ ။ မ႐ိုက္ေတာ့ဘူး။ ေဒၚသီတာ ဒါ ရြာဘုန္းႀကီးေပးတဲ့ ယၾတာ ေၾကာင့္ပဲဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးကို သြားကန္ေတာ့တယ္။ သူ႔ကို ကိုထြန္းရင္က မ႐ိုက္ေတာ့ ေၾကာင္းေလွ်ာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးကဘုရား႐ွင္လက္ထပ္က လည္း ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး႐ွိခဲ့ဘူးတယ္ ဒကာမႀကးီ။ မိန္းမက အရင္ ဘဝက ႏြားပိုင္႐ွင္ ျဖစ္ခဲ့ ျပီး ေယာက်ာ္းက ႏြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဘဝ မွာ လင္မယားျဖစ္ၾကေတာ့ ေယာက်ာ္းက ျပန္႐ိုက္တယ္။ဘုရား႐ွင္က ဘုန္းႀကီးေပးတဲ့ ယၾတာမ်ိဳး ေပးခဲ့တယ္ ဒကာမႀကးီ။ အရင္တစ္ဘဝ လံုး ကိုယ္႐ိုက္ထားသမွ် ဒီဘဝ ကိုယ္ျပန္ခံရတာပဲ။ အုန္းလက္တံပ်က္စည္းက အုန္းဆံ အမ်ားႀကီး ပါေတာ့ တစ္ခါ႐ိုက္ရင္ အခ်က္ငါးဆယ္ ေလာက္ ေၾကတာေပါ့။ ဝဠ္ေႂကြးျမန္ျမန္ေျကတာေပါ့ ဒကာမႀကီး´´ လို႔မိန္႔ေလသည္။ေဒၚသီတာလည္း ဘုန္းႀကီး ကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ် ၿပီး အိမ္ျပန္လာရင္း အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ သံသရာဝဠ္ေႂကြး အေၾကာင္း ေတြးရင္း တုန္လႈပ္ေနမိေတာ့တယ္။

                           ခိုင္ျမဲေဇာ္

စာႂကြင္း။ ။ မနက္က ဖတ္လိုက္မိတဲ့ post တစ္ခုကို မွီျငမ္းၿပီး ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မည္သူ႔ကိုမွ် မထိခိုက္ေစလိုပါ။အမွားပါခဲ့လွ်င္ မိမိ အသံးုမက်ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္ ။