က်ြန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားေသာစိတ္ (၁)
က်ြန္ေတ္စိတ္ဝင္စားေသာစိတ္ (ပထမပိုင္း)
= = = = =
က်ြန္ေတာ္ငယ္စဥ္မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝတုန္းကပခုကၠဴၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးဦးၾသဘာဆိုတာကို
က်ြန္ေတာ္တို႔႐ြာမူလတန္းမွာပညာသင္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာႀကီးကစာအသင္အျပေကာင္းသလို
စည္းကမ္းလဲအလြန္းေကာင္းပါတယ္။
တပည္ေတြအေပၚမွာလဲသားသမီးအရင္းလိုခ်စ္ရွာပါတယ္။ညေရာက္ၿပီဆိုဆရာႀကီးက႐ြာထဲလမ္းေလ်ွာက္ရင္း သူတပည့္အိမ္ေရွ႕ေရာက္ရင္ "ေမာင္ျဖဴေရစာမက်က္ေသးဘူးလား"
"ေမာင္နီေရစာမက်က္ေေသးဘူးလား"
ဟု ေက်ာင္းသားရိွတဲ့အိမ္ေရွ႕လမ္းကေန
နံမယ္တပ္ၿပီးႏူွတ္ဆက္သြားေလ့ရွိပါတယ္။
မနက္ေက်ာင္းေရာက္လို႔အတန္းထဲေရာက္ရင္ "ေမာင္ျဖဴကေတာ့ညကဆရာေအာ္မွစာအုပ္ေပ်ာက္လို႔လိုက္ရွာရတယ္ "
"ေမာင္နီကေတာ့ ဆရာလဲတအိမ္နွစ္အိမ္ေက်ာ္ေရာက္ရင္စာက်က္သံတိပ္ေတာ့တာပဲ" လို႔ဆရာႀကီးကေျပာရင္တတန္းလံုက ကေလးေတြ ဝိုင္းရီၾကတာေပါ့။အဲလိုေန႔စဥ္
လာေတာ့ ညစာမက်က္တတ္တဲ့က်ြန္ေတာ္တို႔ေတြလဲ ဆရာႀကီးလမ္းမဘက္ကမေအာ္ခင္စာက်က္တတ္တဲ့အက်င့္ရသြားခဲ့ေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ဆရာႀကီးကေ႐ႊေျပာင္းရမဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့တ႐ြာလံုးကနွစ္ေမ်ွာၾကတာေပါ့။
ဆရာႀကီးကက်ြန္ေတာ္တို႔မိသားစုနဲ႔ က်ြန္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းမိသားစုကို သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီးတရင္းတနီးရွိၿပီးက်ြန္ေတာ့အေဖ့ကိုလဲအေတာ္ခင္တာကိုေတြရပါတယ္။ ဒီေတာ့ဆရာႀကီးက "မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ငါနဲ႔လိုက္ခဲ့ၾက ဟိုမွာေက်ာင္းတက္ မင္းတို႔ကဒီနွစ္အစိုးရစစ္ဆိုေတာ့အေရးႀကီးတယ္"ဆိုၿပီးဆရာႀကီးတာဝန္က်ရာ ဂန္႔ေဂါနယ္ဘက္က႐ြာကိုေခၚေတာ့ မိဘမ်ားကလဲထည့္သျဖင့္က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ဆရာႀကီးနဲ႔လိုက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားျဖင့္ေက်ာင္းတက္လာခဲ့ၿပီးစာေမးပြဲေျဖၿပီးေတာ့ဆရာႀကီးက
"မင္းတို႔နွစ္ေယာက္႐ြာအလည္ျပန္ခ်င္ျပန္
တပတ္ေလာက္ေနၿပီးအျမန္ျပန္လာခဲ့ မင္တို႔ကိုေက်ာင္းမဖြင့္ခင္အဂၤလိပ္စာႀကိဳသင္ရမယ္"လို႔ေျပာပါတယ္။ဆရာႀကီးခြင့္ျပဳသျဖင့္
က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္လဲေပ်ာ္႐ႊင္စြာဂန္႔ေဂါမွကုန္ကားႀကီးစီးၿပီးျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့လမ္းမွာကားကျပက္ေနျပန္ပါတယ္၊က်ြန္ေတာ္တို႔ကပခုကၠဴမေရာက္ခင္က်ြန္ေတာ္တို႔႐ြာနဲ႔(၆)မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့စံျပကံမၼဆိုတဲ့ ႐ြာေလးမွာဆင္းရမွာပါ။အဲ့ဒီ႐ြကအရင္တုန္းက(၅)ရက္တေစ်းနဲ႔စည္ကားတဲ႐ြာေလးျဖစ္ၿပီးက်ြန္ေတာ္တို႔႐ြာဖက္ေတြကေစ်းဝယ္ရင္
အဲ့ဒီေစ်းမွာဝယ္ၾကပါတယ္။ခုကားျပက္တာနဲ႔ကမၼ႐ြာက္ိုအခ်ိန္မရွိ ည (10)နာရီေလာက္မွာသြားေရာက္ေတာ့က်ြန္ေတာ္တိုနွစ္ေယာက္အဲ့ဒီ႐ြာမွာအသိကလဲမရွိကေလးေတြလဲျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့အခက္ေတြျပန္ပါေတာ့တယ္။
ဒီလို႔နဲ႔က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္တေယာက္မ်က္နာတေယာက္ၾကည့္ၿပီး "မင္းျပန္ရဲလား"လို႔ေမးလိုက္ပါတယ္။သူကလဲ
"ျပန္ရဲပါတယ္ကြာသြားေနက်လမ္းေတြဘဲေၾကာက္စရာမရွိပါဘူး" လိုသူကျပန္ေျပာပါတယ္။ေျပာလို႔သာေျပာရ လကမိုက္ၿပီးေမွာင္မဲေနေတာ့အရဲ႕စြန္႔ၿပီးျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းတေလ်ွာက္လဲ နွစ္ေယာက္သမားေၾကာက္စိတ္ေျပေစရန္
ရသမ်ွတြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္းေတြ ကုန္းေအာ္ၿပီးတေယာက္တလွည္ေအာ္ဆိုလာခဲ့ပါတယ္။ရတဲ့သီခ်င္းကုန္သြားေတာ့
ကိုဖုန္းႂကြယ္မျမစိမ္းဇာတ္ထုပ္ကို တေယာက္တလွည့္ေအာ္လို႔လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီလို႔နဲလမ္းခရီးတဝက္ေရာက္ေတာ့က်ြန္ေတာ္တို႔ေစ်းသြားရင္နားေနၾကတဝက္မန္းႀကီးပင္လို႔ေခၚတဲ့မနး္ႀကီးပင္ႀကီးနားေရာက္လာပါတယ္။မန္ႀကီးပင္ႀကီးကအံု႔အံု႔မိူွင္းမိူွင္းနဲ႔
အရိပ္အာဝါသကေကာင္းေကာင္း မန္ႀကီးပင္ႀကီးေအာက္မွာ က်ြန္ေတာတို႐ြာက ဖိုးသက္ထြန္းဆိုတဲ့အဖိုးႀကီးက ခရီးသယ္လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားနားေနရန္
ခုတင္လို ကြပ္ျပစ္ႀကီးတခုေဆာက္ထားပါတယ္။ခုတင္ရဲ႕အေပၚမွာ ဖ်ာၾကမ္းနွစ္ခ်ပ္ခင္ထားၿပီး
မန္ၾကည္းပင္မွာေသာက္ေရအိုးေလးတလံုးဆြဲထားပါတယ္။က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္
ေမာလဲေမာအသံေတြလဲဝင္ လာလို႔ေသာက္ေရအိုးမွေရကိနွစ္ေယာက္သားေသာက္ၿပီးကြတ္ျပစ္ေပၚမွာပက္လက္အိပ္အနားယူလိုက္ၾကပါတယ္။ေဘးပတ္
ဝန္းက်င္ကလဲလမိုက္ညမို႔မဲေမွာင္ၿပီးဘာကိုမွ
သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရပါဘူး။အဲ့ဒါနဲ႔က်ြန္ေတာ္က "ငါတို႔ေညာင္းလဲေညာင္းၿပီးေမာလဲေမာၿပီ
ဒို႔ဒီမွာအိပ္ၿပီးမိုးလင္ခါနီးမွ႐ြာကိုဆက္သြာရေအာင္ကြာ"လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။"ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္ငါလဲအိပ္ခ်င္ေနတယ္"တဲ့၊
ဒီလိုနဲ႔နွစ္ေယာက္သမားရိူွက္ကနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ အာရံုတက္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့
"ေဟ့ေကာင္ထထမိုးလင္းေတာ့မွာ"လို႔ေျပာၿပီးက်ြန္ေတာ္ကလဲ "ေအာ္ ေအးထၿပီ" ဆိုၿပီးနွစ္ေယာက္သမား႐ြာကိုခပ္သြက္သြက္ကေလးေလ်ွာက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔႐ြာကိုဝင္ေတာ့ အိမ္ကိုမေရာက္ခင္လမ္းမွာေတြ႕တ့ဲသူေတြကအထူးအဆန္းလ္ိုက်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ကို
ၾကည့္ၾကပါတယ္။တေယာက္က အိမ္ၿခံစည္းရိုးကေနေမ်ွာ္ၾကည္ၿပီး "ဒီကေလးနွစ္ေယာက္က ကမၼကေနလာခဲ့တာေတာ့မဟုပ္ေလာက္ဖူး မင္းတို႔နွစ္ေယာက္ဘယ္မွာအိပ္ခဲ့တာလဲ"တဲ့
က်ြန္ေတာ္လဲ "တဝက္မန္ၾကည္းပင္ အိပ္လာတာဗ်" လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။အဲဒီဦးေလးႀကီးက "အံပါကြာ မင္းတို႔မလို႔ . .".ဆိုၿပီးစကားကိုရပ္ထားပါတယ္။က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္လဲတေယာက္မ်က္နာတေယာက္ႀကည့္ၿပီးၿပံဳးစိစိျဖစ္ေနပါတယ္။နွစ္ေယာက္သမားအိမ္ဝင္းထဲဝင္ေတာ့ အေဖက နြာခ်ည္ရင္း "မင္းတို႔ဘယ္မွာအိပ္ခဲလဲ"တဲ့သူငယ္ခ်င္းက"တဝက္မနး္ၾကည္ပင္ဗ်"လိုေျပာလိုက္ေတာ့ "ဟာ မင္းတို႔ဘာမျဖစ္ဖူးလား မေန႔က
မသိန္းေဌးတဝက္မန္းၾကည္းပင္မွာႀကိဳးဆြဲခ်
ေသထားတာ"တဲ့ က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္လဲ
အဲဒီအခါက်မွာ" ဗ်ာ" ဆိုၿပီးနွစ္ေယာက္သမားၿပိဳင္တူေအာ္မိၾကျပီးၾကက္သီးေတြထလာခဲ့ပါတယ္။က်ြန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္သည္ဒီအေၾကာင္းေတြမသိသျဖင့္နွစ္ေယာက္သမားအိပ္လာခဲ့ျကတာ နွစ္ေယာက္လံုးလဲဘာမွမျဖစ္ခဲ့။ အခုဒီအေၾကာင္းကိုသိသြားေတာ့ျပန္လ်ွင္ဒီတဝက္မန္ၾကည္ပင္နားကဘယ္လို႔မွမျပန္ရဲ
ေတာ့ တျခားကြင္းလမ္းမွ က်ြန္ေတာ္တို႔ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။က်ြန္ေတာ္အဲ့ဒီအခ်ိန္ကတဲက စိတ္ဆိုတဲအရာကိုစိတ္ဝင္စားတဲ့စိတ္ကအျမစ္တြယ္လဲခဲပါေတာ့တယ္။စိတ္ဆိုတာ ကိုင္တြယ္လို႔မရတဲ့နာမ္တခု ဘယ္အနားလဲရွိမွန္းမသိ၊တခ်ိဳ႕ကအံုးေနာက္မွာရွိတယ္ဆိုေပမဲ့ ေျခသလံုးကနာလာရင္ေျခသလုံးေရာက္သြားျပန္တယ္၊တခါတေလအေဝးမွာရွိတဲ့အေမ့အိမ္ကိုေရာက္ေနျပန္တယ္၊ရုပ္ဝတၳဳ မဟုပ္ပါဘဲနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေတြမသိခင္ကတမ်ိဳးသိၿပီးေတာ့တမ်ိဳးဘာျဖစ္လို႔က်ြန္ေတာ္တို႔ခႏၲာကို
ရုပ္ဝတၳဳျကီးကိုအသြားတလမ္း အျပန္တလမ္းသြားခိုင္းရတာလဲ။ခုေတာ့စဥ္းစားတပ္လာပါၿပီ၊ က်ြန္ေတာ္သိလိုက္ပါၿပီ။ ေလာကႀကီးမွာ ကိုင္တြယ္လို႔မရ အေကာင္အထည္မရွိပါဘဲလူေတြနံမယ္ေပးထားတဲ့နာမ္တရားေတြဟာ ကိုင္တြယ္လို႔ရတဲ့ရုပ္ဝထၳဳုေတြကို ပံုစံပ်က္ယြင္းသြားေအာင္လုပ္နိုင္တယ္
ေ႐ြ႕လ်ွားသြာေအာင္လုပ္နိုင္တယ္ ရုပ္ဝတၳဳေတြထက္စြမ္းအားရွိတယ္၊ပါဝါအားပိုရွိတယ္ဆိုတာကိုသိလိုက္ရပါၿပီ၊လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ရုပ္ဝတၳဳအားလံုကလဲလူ႔ရဲစိတ္နဲ႔ဆက္စပ္ေနပါတယ္၊စိတ္အေတြးအေခၚျမင့္တဲ့သူေတြရဲ႕အနားမွာရွိတဲ့ရုပ္ဝထၳဳေတြဟာ
အဆင့္ျမင့္ေနၿပီး၊စိတ္အေတြးအေခၚနိမ့္က်တဲ့သူေတြရဲ႕အနားကရုပ္ဝထၳဳေတြကေတာ့
အဆင့္နိမ္ေနတာကိုေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္၊ က်ြန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ဒီစိတ္ဆိုတဲ့အရာကို
က်ြန္ေတာ္သိသေလာက္က်ြန္ေတာ့ရဲ႕အေတြးအေခၚမ်ားနဲ႔ေရွ႕အပတ္မွာက်ြန္ေတာ္ဆက္ေရးပါအုန္းမည္။
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
@yuzana (shine shine)
MSC-146
Image-google
သူငယ္ခ်င္း စာလံုးေပါင္း နဲနဲ မွားတာကလြဲရင္ နင္ေရးတာ ဖတ္ေကာင္းတယ္ဟ😁
ဟုပ္လားျပန္စစ္ၾကည့္မယ္ေလ
Nice Post!
ေက်းဇူးပါ
ေကာင္းတယ္စိတ္အေၾကာင္းဆိုေတာ့စိတ္ဝင္စားလာၿပီ
Ok thanks
Good
Thank for sharing
ေက်းဇူးပါ
good
thank you ပါ
ေကာင္းပါ့ဗ်ာ
ေက်းဇူးသူငယ္ခ်င္း
စာေလးလည္းဖက္လို့ေကာင္းသလို ကမၼက မုန့္ျပားသလပ္နဲ့
ေမြးရပ္ေျမ ပခုကၠဴကိုစာဖက္ရင္းသတိရမိပါတယ္ဗ်ာ
ေက်းဇ ူးတင္ပါတယ္@gelatofresco
ဆက္ေရးပါ အကို ..
ေရးရမယ္ဘရိုေရ႕
ဖီလိုဆိုဖီအေတြးအေခၚေတြ
ခ်ခ်
Yes, စိတ္က အဆန္းက်ယ္ဆုံးနဲ႔နားလည္ဖုိ႔ခက္ခဲေသာအရာ....အတုိင္းအဆမ႐ွိက်ယ္ျပန္႔တဲ့ သဘာဝတရားေတြ႐ွိတယ္
မွန္တယ္ဘရို အခန္းဆက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးမွသေဘာေပါက္ၾကမွာ ပါ
ေရးပါbro. အဆုံးမ႐ွိတဲ့စိတ္က ပင္လယ္ေရလိုပဲေပါ့....
ပင္လယ္ေရခပ္ထုပ္မကုန္သလို၊ စိတ္ေတြလဲယက္ထုပ္လို႔မကုန္နိင္လို႔ ေရးဗ်ာ၊ အားေပးတယ္
အဓမၼခႏၶာေပါင္း 8400 မွာအက်ဥ္းခ်ံဳးလိုက္ရင္ အဓိကကစိတ္ပါ စိတ္ကိုမေျကာက္စိတ္ ရဲရင့္စိတ္ ရွက္စိတ္ေတြျဖစ္တဲ႕ ေစသသိတ္ ကအေရာင္ဆိုးတာပါ
မွန္ပါတယ္ဗ်ာ