ဝိညာဥ္​မ်ားနဲ႔ ကခုန္​ျခင္​း(၂)

က်ြန္​​ေတာ္​ငယ္​စဥ္​အခါက ဧရာဝတီတိုင္​းျမန္​​ေအာင္​ၿမိဳ႕နယ္​က႐ြာ​ေလးတ႐ြာမွာ ​ေက်ာင္​း​ေနခဲ့ဖူး၏။​ဧရာဝတီတိုင္​းျဖစ္​သည္​နွင္​့အညီ ထို႐ြာ​ေလးသည္​လယ္​လုပ္​ျခင္​းမွတပါးအျခားအလုပ္​အကိုင္​မ်ားမရွိသ​ေလာက္​ရွားပါး၏။ထို​ေၾကာင္​့အိမ္​သံုးစရိပ္​မ်ား၊လူမူွ​ေရးစရိပ္​မ်ား၊ပညာ​ေရးစရိတ္​မ်ား အားလံုး​ေသာကုန္​က်စရိတ္​မ်ားကို လယ္​မွထြက္​ေသာစပါးမ်ားကိုႀကိတ္​ခြဲ၍ လယ္​မလုပ္​​ေသာျမစ္​အ​ေရွဘက္​ကမ္​းက်ြန္​း​ေတာဖက္​သ့ို႔ ႐ြာမွရွိ​ေသာအမ်ိဳးသမီးမ်ား မနက္​​ေစာ​ေစာထသြားေနလည္ျပန္​ေရာင္းခ်ကာသံုးစဲြၾကရ၏။

ထိုသုိ႔​ေစ်း​ေရာင္​း​ေသာအဖြဲ႕ထဲတြင္​က်ြန္​​ေတာ့သူငယ္​ခ်င္​းမ​ေဌး​ေဌးဆို​ေသာ​ေကာင္​မ​ေလးတ​ေယာက္​လဲပါ၏။သူသည္​အရမ္​​ေအးၿပီးတဖက္​သားကိုလဲအားနာတပ္​၍စကားလဲအလြန္​နည္​း၏။
တရက္​မွာသူတို႔ဆန္​​ေရာင္​းသြား​ေသာ႐ြာမွျပန္​လာရာ
မ​ေဌး​ေဌးသည္​ လမ္​းတ​ေရွာက္​စကားမ​ေျပာ​ေျခအလိုလိုစကားနည္​းသူမို႔မသိလိုက္​မသိဖာသာပဲ​ေနလိုက္​ၾက၏။ထို႐ြာမွစက္​​ေလွစီးၿပီးျမန္​​ေအာင္​သို႔ျပန္​လာ​ေသာအခါေနလဲပူသျဖင္​့ျမစ္​ဆိပ္​ရွိဖရဲသီးစိတ္​​ေရာင္ၤးတဲ့ဆိုင္​မွာဖရဲသီဝယ္​စားၾက၏။တျခားလူမ်ားသည္​တစိတ္​စနွစ္​စိတ္​စ စား​ေသာ္​လဲ
မ​ေဌး​ေဌးသည္​ဖရဲသီးတလံုးနီးပါးထူးဆန္​းစြာကုန္​​ေအာင္​စား​ေန၏။နံမယ္​​ေခၚစကား​ေျပာလဲမရ မ်က္​လံုးကလဲ​ေၾကာင္​​ေတာင္​ျဖစ္​​ေနသျဖင္​့ က်န္​အ​ေဖာ္​မ်ားကအပမွိ​ေနတာျဖစ္​မယ္​ဆိုၿပီးခ်က္​ခ်င္​းလိုင္​းကားနဲ႔႐ြာသို႔အျမန္​​ေခၚခဲ့ျက၏။

႐ြာ​ေရာက္​၍အိမ္​​ေပၚ​ေရာက္​ခါမွ စကားနဲ​ေသာမ​ေဌး​ေဌးသည္​​ေသာင္​းက်မ္​း​ေလ​ေတာ့၏။ မ​ေက်နပ္​ခ်က္​မ်ားကိုလဲ​ေပါက္​ကြဲကုန္​၏။ထိုအခါ႐ြာထဲမွ​ေဆြမ်ိဳးမ်ားလဲတ​ေယာက္​စနွစ္​​ေယာက္​စမွဝိုင္​းအံုလာခဲ့၏။မ​ေဌး​ေဌးအ​ေမသည္​တရူွ႔ံရူွ႔ံ
ငို​ေနၿပီး မ​ေဌး​ေဌးရဲ႕အ​ေဖက​ေတာရိုက္​မယ္​တကဲကဲလုပ္​​ေနသျဖင္​့က်န္​လူမ်ားမွဝိုင္​းအံုဆဲြၿပီး​ေျဖာင္​းဖ်ကာ တျခားအိမ္​သို႔ဆြဲ​ေခၚသြား​ေလ၏။မ​ေဌး​ေဌးသည္​သူ႔ကိုယ္​သူဒီ႐ြာကမဟုပ္​​ေၾကာင္​းျမစ္​အ​ေရွဖက္​မွ ျဖစ္​​ေၾကာင္​းသူ႔ကိုလူတ​ေယာက္​မွသတ္​လိုက္​သျဖင္​့​ေသခဲ့ရ​ေၾကာင္​းသူ႔ကို ငွက​္​​ေပ်ာ​ေတာထဲမွာျမဳွတ္​ထား​ေၾကာင္​း​ေျပာျပ​ေလ၏။(​ေနာက္​ပိုင္​းသိရသည္​မွာငွက္​​ေပ်ာ​ေတာထဲတြင္​အ​ေလာင္​းတ​ေလာင္​း​ေတြ႕​ရေၾကာင္​းတဆင့္​့စကားအရၾကားသိရပါသည္​)ထိုအခ်ိန္​တြင္​ နတ္​မ်ားဝိညဥ္​မ်ားကိုမယံုၾကည္​​ေသာ မ​ေဌး​ေဌးရဲဦး​ေလး​ေက်ာင္​းအုပ္​ဆရာႀကီး​ေရာက္​လာ​ေလ၏။ခနအၾကာတြင္​​တ​ေယာက္​​ေယာက္​သြား​ေခၚသျဖင္​့ပ​ေယာဂကုတဲ့ဆရာတ​ေယာက္​လြယ္​အိပ္​တလံုးနွင့္​႔ျကိမ္လံုး​တ​ေခ်ာင္​းကိုလက္​ကကိုင္​၍​ေရာက္​လာ၏။ထိုအခါ​ေက်ာင္​းအုပ္​ဆရာႀကီးသည္​အိမ္​​ေအာက္​ကိုဆင္​း၍ပ​ေယာဂဆရာအား "က်ြန္​​ေတာ့တူမ​ေလးက္ို ကုနိုင္​ရင္​ကု​ေပးပါဒါ​ေပမဲ့​ေကာင္​မ​ေလးကိုလက္​ဖ်ားနဲ႔​ေတာင္​မတို႔ပါနဲ႔ရိုက္​တာပုတ္​တာရွိရင္​ က်ြန္​​ေတာ္​က​ေတာ့ခင္​ဗ်ားကိုတရားစြဲမွာ"ဟု ပြင္​့ပြင္​လင္​းလင္​းပင္​​ေျပာလိုက္​၏။ပ​ေယာဂဆရာသည္​ "က်ြန္​​ေတာ္​ကုၾကည္​့ပါအံုးမည္​"ဟု​ေျပာၿပီးအိမ္​​ေပၚသို႔တက္​သြား​ေလ၏။ဆရာႀကီးကလဲအိမ္​ထဲမွလမ္​းဖက္​သို႔ထြက္​သြား​ေလ၏။

ထို​ေနာက္​​ေတာ့အိမ္​​ေပၚတြင္​ပ​ေယာဂဆရာႀကီးရဲ႕​ေအာ္​​ေငါက္​သံ၊ႀကိမ္​းလံုးျဖင္​့ၾကမ္​​းျပင္​​ေပၚသို႔တဖုန္​းဖုန္​းရိုက္​သံ၊လူနာ၏​ေတြ႕ကရာစကား​ေျပာသံ တ႔့ိုျဖင္​့ဆူညံ​ေန၏။ပ​ေယာဂဆရာရဲ​ေမးခြန္​းမ်ားကိုလဲ လူနာမွညားသလို​ေျဖသျဖင္​့ ပ​ေယဂဆရာသည္​စိတ္​တိုၿပီးဆဲဆိုႀကိမ္​း​ေမာင္​ရံုမွတပါးဘာမွမတပ္​နိုင္​​ေျခ မၾကာပါ ခရီးျပန္​ စကားဆက္​တိုက္​​ေျပာ​ေနရသျဖင္​့​ေမာသြားလားမသိမ​ေဌ​ေဌးသည္​ခနၿငိမ္​သြားၿပီးအိပ္​​ေပ်ာ္​သြား၏။ပ​ေယာဂဆရာလဲအ​ေတာ္​ပင္​ပန္​းသြား​ေလ၏။ ထို​ေနာက္​ပ​ေယာဂဆရာမွသူထြက္​သြားၿပီ ညမွတ​ေခါက္​လာခဲ့မယ္​ဆိုၿပီးျပန္​သြား​ေလ၏။ ခနအၾကာတြင္​ ​ေက်ာင္​အုပ္​ဆရာႀကီးသည္​ ​ေက်းလက​​္​​​ေဆးေပးခန္​းမွသူနာျပဳဆရာမတ​ေယာက္​၊ၿမိဳမွအလယ္​​ေရာက္​တုန္​းႀကံဳတဲ့ဆရာဝန္​တ​ေယာက္​ကုိ​ပါ​ေခၚလာခဲ့၏။အိပ္​​ေန​ေသာမ​ေဌး​ေဌးရဲမ်က္​လံုမ်ားၿဖဲၾကည္​့ျခင္​း နားျကပ္​​ေထာက္​ၾကည့္​့ျခင္​း​ေသြး​ေပါင္​ခ်ိန္​ျခင္​းမ်ားလုပ္​ၿပီး​ေသာအခါ။မ​ေဌး​ေဌးသည္​မိန္​းမ​ေရာဂါျဖစ္​တဲ့ဓမၼထာမမွန္​ျခင္​းျဖစ္​​ေနျခင္​း​ေၾကာင္​့စိတ္​က​ေယာင္​​ေခ်ာက္​ခ်ားျဖစ္​​ေနသည္​ကိုသိရွိရၿပီးလိုအပ္​​ေသာ​ေဆးမ်ားကိုလဲထိုး​ေပ၍​ေသာက္​​ေဆးမ်ားကိုလဲ မွန္​မွန္​တိုက္​ဖို႔ ၫႊန္​ၾကား​ေလ၏။ ည​ေနအိပ္​ယာနိုး​ေသာအခါ မ​ေဌ​ေဌးသည္​အ​ေကာင္​းပကတိျဖစ​​္​​ေန၍ယ​ေနအခ်ိန္​ထိ
က်မ္​းမာ​ေရး​ေကာင္​း​ေန၏။

ထိုအျဖစ္​အျပက္​ကိုၾကည့္​့ျခင္​းျဖင္​့ ဝိညဥ္​ဆိုသည္​မွာမရွိမဟုပ္​ ရွိပါသည္​သို႔​ေသာ္​ခႏၲာကိုယ္​က်မ္​းမာ​ေရး​ေကာင္​းသူ စိတ္​ဖိစီးမူ႔မရွိသူ။စိတ္​သမာဓိအား​ေကာင္​းႀကံခိုင္​သူမ်ားကိုဝင္​​ေရာက္​မပူးကတ္​နိုင္​​ေပ ။အကယ္​၍ အ​ေၾကာင္​းအမ်ိဳးမ်ိဳးတခုခု​ေၾကာင္​့ပူးကပ္​ခံရလ်ွင္​လူနာကိုရိုက္​နက္​ၿပီးမကုသင္​့​ေပ၊ဟိုတ​ေလာကဂ်ာနယ္​တ​ေစာင္​တြင္​ဖတ္​လိုက္​ရ၏။ပ​ေယာဂဆရာရဲ႕ရိုက္​နွက္​ကုသမူ႔​ေၾကာင္​့လူမမယ္​က​ေလးနွစ္​​ေယာက္​အသက္​ဆံုးရံူွးသြား​ေလ၏။ပထမဆံုးခႏၲာကိုယ္​က်မ္​းမာ​ေရးစစ္​​ေဆးသင္​့ၿပီး ဒုတိယအ​ေနနဲ႔သူရဲ႕စိတ္​က်မ္​းမာ​ေရးကိုစစ​္​ေဆးသင္​့​ေပသည္​။ထို​ေနာက္​တရားစာမ်ား႐ြတ္​ဖတ္​၍တရားထိုင္​ျခင္​းအလုပ္​ကိုလုပ္​​ေပးသင္​့သည္​။ပ​ေယာဂဆရာ​ေတြက​ေတာ့ရိုက္​နက္​ကုျခင္​းသည္​လူနာရွင္​ကိုရိုက္​နက္​ျခင္​းမဟုပ္​ဘဲ ပူးကပ္​​ေန​ေသာဝိညဥ္​ကိုရိုက္​ျခင္​းျဖစ္​သည္​ဟု အဓိပၸာယ္​မရွိ​ေသာစကားကိုဆိုၾက၏။ဘာျဖစ္​လို႔သူတို႔ရု္ိက္​နက္​ကုသ​ေနၾကသနည္​း ဘာ​ေၾကာင္​့လူနာရွင္​​ေတြကလဲလက္​ခံ​ေနၾကသနည္​း၊ရုိက္​နွက္​ကုသမူွ​ေၾကာင​္​့​​ေရာဂါေျပာက္​သြာသည္​လည္​းရွိ​ေပလိမ္​့မည္​ထင္​ပါသည္​။အမွန္​မွာဝိညဥ္​ကိုရိုက္​မိ၍​ေျပာက္​သြားျခင္​းမ်ိဳးမဟုပ္​​ေပ။
ဘာ​ေၾကာင္​့ရိုက္​လို႔နွက္​လ႔ို​ေျပာက္​သြားရလဲဆိုတဲ့အ​ေၾကာင္​းကို က်ြန္​​ေတာ့ကိုယ္​​ေတြ လက္​​ေတြ႕အျဖစ္​အျပက္​ကို​ေနာက္​အပတ္​ဆက္​လက္​တင္​ျပပါအုံးမည္​
အားလံုးကို​ေက်းဇူးတင္​ပါသည္​။

Post writer=@yuzana(shineshine)
Photo=google
MSC=146