အတိတ္သို႔ျပန္လည္တူးဆြျခင္း သို႔မဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္သူမ အပိုင္း ၂

wailinn (47)in #myanmar • 7 years ago

အပိုင္း ၁ ဖတ္ရန္
https://steemit.com/myanmar/@wailinn/atittho-yapnlnytusayyakhng-tho-mhut-kundefinedneta-wngthum-apong-1-d48507c486329

ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ဆီေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမေရာက္ေသးတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲ ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ MBA အတန္းရဲ႕ EC ေရာက္လာၿပီး သူနဲ႔ အလႉကိစၥအတြက္ တိုင္ပင္ေျပာဆိုေနတုန္း ေဘးနားမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လာထိုင္တာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။ ဘယ္ေနရာေတြက လိုအပ္ခ်က္ဘာေတြရွိတယ္။ ေရေဘးသင့္တဲ့ေက်းရြာေတြကို သြားေရာက္လႉဒါန္းႏိုင္ဖို႔ စိတ္ကပဲ ေလာေနလို႔လားမသိ။ ကြ်နိေတယ့္ေဘးနားမွာ သူမ လာထိုင္သြားကို သတိမထားမိခဲ့ဘူး ( ေနာင္မွ သူမ ျပန္ေျပာျပတာပါ) ခဏေနေတာ့ သူတို႔လည္း အတန္းတင္ရမွာမို႔ ထျပန္သြားၾကပါတယ္။

ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ We are citizen အဖြဲ႕နဲ႔အတူ ေရေဘးသင့္ေက်းရြာေတြအတြက္ ကူညီေထာက္ပံ့ၿပီးအျပန္ တစ္ဖြဲ႕သားလံုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနၾကစဥ္ MBA အဖြဲ႕မွာ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူ စုစုေပါင္း ေကာင္မေလး ၃ ေယာက္ေရာက္လာၿပီး ေရေဘးသင့္ ေက်းရြာေတြအတြက္ လိုအပ္ေသာ ဆန္မ်ား လိုက္လံေဝယူေပးဖို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူတို႔ကို ဆန္ဆိုင္ကို လိုက္ပို႔ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ျပန္လာခဲ့တယ္။

ဒီရက္ပိုင္းမွာ ေရးေဘးသင့္ေက်းရြာေတြ အကူအညီလိုက္ေပးေနရတာနဲ႔ပဲ Facebook လည္း သိပ္မသံုးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ MBA အဖြဲ႕လည္း ေက်းရြာေတြကို သြားေရာက္လႉဒါန္းမယ့္ ရက္သတ္မွတ္ၿပီး အဆိုပါရက္မတိုင္ခင္ တစ္ရက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ထံဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဆန္ေတြကို တစ္အိမ္ေထာင္ တစ္ထုပ္ႏႈန္းနဲ႔ထုပ္ခ်င္တာ၊ အဲ့လိုထုပ္ဖို႔ ေနရာအခက္အခဲျဖစ္ေနလို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရပ္ကြက္ထဲက ဓမၼာရံုမွာ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါအျပင္ သူတို႔သြားမယ့္ခရီးက ေရေၾကာင္းခရီးျဖစ္ၿပီး စက္ေလွနဲ႔သြားရမွာျဖစ္တဲ့အျပင္ ေရမကူတတ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီက အသက္သယ္အက်ႌမ်ားေပးခဲ့ၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔အတူ ေက်းရြာေတြဆီလိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚေပမယ့္လည္း ထိုရက္ပိုင္းက ေန႔တိုင္းနီးပါး သြားေရာက္ေနတာျဖစ္လို႔ ပင္ပမ္းၿပီး အနားယူႏိုင္ဖို႔ လိုက္မသြားခဲ့မိပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ေရလည္းက်သြားၿပီး အားလံုးအေျခအေန ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူမနားကိုေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီရက္ပိုင္းမွာ facebook မွာ သူမတင္တဲ့ status ေလးေတြကို like လုပ္ေနမိတာေပါ့။ သူမဆီ စကားသြားေျပာခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္ကေနစေျပာရမလဲ မသိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္ခ်င္ေတာ့ သူမရဲ႕ status ေလး တစ္ခုကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ စာေမးပြဲနီးၿပီဆိုရင္ အဖ်ားေလးေတြရယ္ မဖိတ္ေခၚဘဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္ ဆိုၿပီးေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမကို chatbox ကေနသြားၿပီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာလား ဘာညာဆိုၿပီး သြားေျပာခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီကေနစၿပီး ညတိုင္းနီးပါး သူမနဲ႔ online ကေန စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ရင္းနီးလာေတာ့ သူမကို ညအိပ္ရာဝင္ခါနီးတိုင္း ပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာၿပီး သူမကို အိပ္ရာဝင္ေစခဲ့တယ္။ တစ္ရက္မွာ သူမကို ေျပာျပတဲ့ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးထားတဲ့ ပံုျပင္ထဲက အေၾကာင္းကို fb မွာ အမွတ္မထင္ေျပာခဲ့မိတယ္။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းကိုသတိထားမိတယ္ fb က အစ္ကိုတစ္ေယာက္နဲ႔ သူမရဲ႕ပန္းခ်ီသင္ေပးတဲ့ဆရာမက လာေရာက္ေမးျမန္းၾကတဲ့အခါမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူမ ႏွစ္ေယာက္လံုးက သိခ်င္ရင္ ဆာဗူးသီးဝယ္ေကြ်း ေျပာျပမယ္ဆိုၿပီး အတိုင္အေဖာက္ညီခဲ့ၾကတယ္။ ဟိုႏွစ္ေယာက္လည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သိခ်င္ေနလည္းမသိ ဝယ္ေကြ်းမယ္လို႔ေျပာလာပါတယ္။

တစ္ညမွာေတာ့ သူမအနားကို အနီးကပ္ေရာက္မယ့္ အခြင့္အေရးတစ္ခုက ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူမတို႔စာေမးပြဲေျဖေနတဲ့ညေပါ့။ စာက်က္ရင္းဗိုက္ဆာလာတဲ့အေၾကာင္းေလး status တင္လာတယ္။ ဒါမ်ိဳး လက္လြတ္ခံလို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သူမကို cb ကေန ဘာလာပို႔ေပးရမလဲ ေမးေတာ့ သူမက ရပါတယ္ လာမပို႔ပါနဲ႔တဲ့။ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္လည္း အခုက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ (တကယ္ေတာ့အိမ္မွာ) လို႔ေျပာၿပီး အားမနာနဲ႔ လာပို႔ေပးမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူမလည္း အဲ့ဒါဆို မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္ေၾကာင္းေျပာတဲ့အတြက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုသြားၿပီး ဝယ္ယူကာ သူမဆီပို႔ဖို႔ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ညာတာပါေတးနဲ႔ သူမရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ကိုေတာင္းခဲ့တယ္။သူမအေဆာင္ေရွ႕ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ ဘာညာေပါ့။