သူမ်ားေယာင္လုိ႕ ေယာင္ရတယ္(Tin Myo Aung)

tinmyoaung (-2)(1)in #myanmar • 7 years ago

ကြၽန္ေတာ္ လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္ကေပါ့ ။ ေႏြရာသီ ကာလၾကီး ။ အဲ့ဒီႏွစ္က အပူလႈိင္းျဖတ္တာဆုိလား ၊ အင္မတန္ ပူတဲ့ အခ်ိန္ၾကီးေပါ့ ။ ရာသီဥတုက ပူေတာ့ အကႌ်လည္း မကပ္ႏုိင္ဘူး ။ ေဘာင္းဘီတုိေလးနဲ႕ အေပၚပုိင္း ကုိယ္ဗလာ နဲ႕ ေနရတယ္ ။ မ်က္ႏွာမွာလည္း လူပ်ဳိေပါက္အရြယ္ဆုိေတာ့ ၀က္ျခံေတြက ထူလပ်စ္ၾကီး ၊ အဲဒါနဲ႕ သနပ္ခါးကုိ ထူပိန္းေနေအာင္ လိမ္းထားတာေပါ့ ။
အခ်ိန္ကေတာ့ ည (၁၀) နာရီသာသာေလာက္ဘဲ ရွိဦးမယ္ ထင္ပါ့ ။ ကြၽန္ေတာ္က အိမ္ေရွ႕က ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ေမွာက္လ်က္ၾကီး ။ စိတ္ကူးေတြ ယဥ္ေနတာ ။ တစ္ျခားမေတြးနဲ႕ ၀တၳဳစာအုပ္ဖတ္ျပီး ဇာတ္လမ္းကုိ စ်ာန္၀င္စား ေနတာ ။ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကုိၾကီး က အိမ္ေရွ႕ ကျပင္ မွာ ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚမယ္ ၊ သူကလည္း အိကႌ်ခၽြတ္ ၾကီး နဲ႕ ။ သူက အိမ္ေပၚက ကြၽန္ေတာ္က အိမ္ေအာက္က ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ။

" ကြၽန္ေတာ္ကို … ညီေလး … မင္းက ဒီေန႕ည အဲ့ဒီ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ အိပ္မွာလား "

" အင္း "

" ေအးေလ .. မင့္ အိပ္ခ်င္အိပ္ေပါ့ … မေန႕ညက ငါ အဲ့ဒီကြပ္ပ်စ္ေပၚအိပ္ေနတာ … သရဲေျခာက္ခံရတယ္ ဆရာ့ "

" အပုိေတြ … မင္း အိပ္ခ်င္လုိ႕ ငါ့လာေျခာက္ေနတာ .. မသိဘူးမ်ား ထင္ေနလား …ခါတုိင္းက မင္းက အရင္ ဦး ဦး သြားလုိ႕ … ဒီေန႕ေတာ့ မရဘူး .. သရဲမကလုိ႕ သဘက္ၾကီး ေျခာက္ေျခာက္ ဒီေန႕ည ဒီေပၚ ငါ အိပ္မွာ "

" မယုံလည္း ေနေပါ့ဟ … ညဥ့္နက္မွ ထ ေျပး လာေနရမယ္ေနာ္ "

" တာ့တာဘဲ "

ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္ ကြပ္ပ်စ္ လု ေနတုန္း ခပ္လွမ္းလွမ္း ဆီကေန သူခုိး ၊ သူခုိး ဆုိျပီး အသံေတြ ၾကားလုိက္ရပါတယ္ ။

" သူခုိး ဗ်ဳိ႕ … သူခုိး … သူခုိး "
" ေဟ့ေကာင္ .. ၾကားလား … သူခုိးတဲ့ … သူခုိးတဲ့ "
" ၾကားတယ္ေလ … ဘာျဖစ္လုိ႕တုန္း "
" ဟာ … ထ လုိက္ပါေတာ့လား ဟ … ညီေလးရ "
" ဘာလုိ႕ လုိက္ ရမွာ တုန္း … ငါ ထ လုိက္ရင္ မင္းက ငါ့ကြပ္ပ်စ္ လု မွာ .. မင့္ဟာမင္း ထ လုိက္ "
" ဟာ … ဒီေကာင္ သူခုိးပါတဲ့ဆုိမွ … လာ လုိက္ၾကရေအာင္ .. ႏွစ္ေယာက္လုံး လုိက္မယ္ … လာ "
" အလကား ကြာ … အခုမွ ည (၁၀) နာရီေက်ာ္ရွိတယ္ေသး … ဘယ္က သူခုိးက လာမွာတဲ့တုန္း … လုိက္မေန နဲ႕ သူခုိးက အိမ္ေရွ႕ကေန ျဖတ္ေျပးမွ ထြက္ရုိက္ရေအာင္ "

" ဟာ … ဒီေကာင္ ဒုံးေပ ကပ္သပ္ နဲ႕ … ဦးေမာင္ျမင့္တုိ႕ အိမ္ဘက္က ၾကားတာကြ … မင္းမလုိက္ခ်င္ေန … ငါေတာ့ လုိက္မယ္ "
အဲ့သလုိေျပာျပီး ကြၽန္ေတာ္အစ္ကုိလည္း သူခုိးေနာက္ လုိက္သြားပါေလေရာ ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေအးေဆးဘဲ ။ ကုိယ့္အိမ္လာခုိးတာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ ။ သူမ်ားအိမ္ခုိးတာ ေလ ခုိးခုိးေပါ့ ။ ဘာျဖစ္တုန္း ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေနသာသပါ့ ေလညာ က ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဒီလုိ စိတ္မ်ဳိးကုိး ။ ကုိယ့္စာအုပ္ ကုိ သဲၾကီးမဲၾကီးဖတ္ေနတုန္း … အိမ္ေရွ႕ကေန လူ (၁၀) ေယာက္ (၁၅)ေယာက္ေလာက္ ဒေရာေသာပါး ေျပးသြားၾကတယ္ ။ ပါးစပ္ကလည္း မလြတ္ေစနဲ႕ ။ မလြတ္ေစနဲ႕ ။ မိရင္ မွတ္ေလာက္ သားေလာက္ေအာင္ ရုိက္ပစ္ ဆုိျပီး ေအာ္သြားေသးတယ္ ။

ေဟာ္ဗ်ာ ။ ဘယ္ႏွယ့္လူေတြတုန္းဟ ။ သူ႕ခမ်ာ မရွိလုိ႕ ခုိးစားပါတယ္ဆုိမွ မိရင္ မွတ္ေလာက္ေအာင္ အရုိက္ခံ ရဦးမယ္ ဆုိပါ့လား ။ အယ္ကြာ ။ ေတာ္ေတာ္ အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့တဲ့ လူေတြဘဲ ေပါ့ ။ ကုိယ္ကေတာ့ ဒီလုိ ေတြးတာကုိး ။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ငယ္ေသးတာကုိး ။ ဘယ္သိပါ့မလဲ ။ အခုေတာ့ ၾကီးပါျပီ ။ အေမကလည္း ေျပာပါတယ္။ ငါ့သား မင္းၾကီးေနျပီတဲ့ အရင္လုိ ေပါေတာေတာေတြ မလုပ္နဲ႕ တဲ့ ။ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကုိယ့္ေအာက္ကို ငုံ႕ၾကည့္ေတာ့မွ သိရတယ္ ။ ေၾသာ္ .. ငါ ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကီးေနျပီ ကိုး ။ ကိုယ့္ေအာက္က ကေလးေတြ အရြယ္ေရာက္လာတာကုိ ၾကည့္မွ ကုိယ့္အသက္ၾကီးမွန္း သိရတာကိုး ဗ် ။

အဲ့ဒီလုိနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕အိမ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္လမ္းထိပ္မွာ သူခုိးဖမ္းပြဲၾကီးကလည္း အုံးအုံးထ ၊ ၀က္၀က္ကြဲ က်င္းပေနတယ္ဗ် ။ မိျပီလားေဟ့ ၊ အဲဒီျခဳံေတြဘက္ ၀င္သြားတာ ျမင္လုိက္တယ္ေဟ့ ၊ လုိက္ေဟ့ လုိက္ေဟ့ နဲ႕ … အုိ … ဆူညံလုိ႕ ။ကြၽန္ေတာ္လည္း စာထဲ စ်ာန္မ၀င္ႏုိင္ေတာ့ဘူး ။ အဲ့ဒါနဲ႕ သူခုိးဖမ္းတဲ့ေနရာ ထ လုိက္သြားလုိက္တယ္ ။

ဦးေမာင္ျမင့္တုိ႕ ျခံ၀န္းၾကီးက အက်ယ္ၾကီးဗ် ။ ျခံထဲမွာက ေဂြးပင္ေတြနဲ႕ ။ သူ႕ျခံအေနာက္ဘက္က ျခဳံေတာၾကီး ၊ ျခဳံေတြကလည္း လူ႕ခါးသာသာ ေလာက္ရွိတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ သူခုိးဖမ္းတဲ့ လူေတြက အေယာက္ (၅၀) ၊ (၁၀၀) ေယာက္ရွိတယ္ ။ ေႏြရာသီဗ်ာ ၊ ည(၁၀)နာရီသာသာေလာက္ရွိေသးတာ ။ ဘယ္သူမွ မအိပ္ၾကေသးေတာ့ ေယာကၤ်ား ၊ မိန္းမ ၊ ကေလး ၊ လူၾကီး ၊ အုိၾကီး အုိမ မက်န္ ရွိသမွ်အကုန္ သူခုိး လုိက္ဖမ္း ၾကတာကုိး ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕ သူခုိးဖမ္းေနတဲ့ လူေတြနား ေရာက္သြားတာေပါ့ ။ အဲ့ဒါနဲ႕ အနားမွာ ကုန္းကုန္းကြကြနဲ႕ သူခုိးရွာေနတဲ့လူကုိ ေမးၾကည့္လုိက္တယ္ ။

" မိျပီလားဗ် … သူခုိးက "

"မမိေသးဘူး "

" ေဂြးပင္ေပၚေတြ တက္ပုန္းေနဦးမယ္ေနာ္ "

ကြၽန္ေတာ္က အဲ့သလုိေလး အၾကံေပးရုံ ရွိေသး ။ သေကာင့္သား က -

" ေဂြးပင္ေပၚမွာတဲ့ ေဟ့ …. ရွာၾက .. ရွာၾက " ဆုိျပီး ထ ေအာ္ပါေလေရာ ဗ်ာ ။ ေရာ္ …. ဘယ္လုိလူတုန္းဟ … ငါလည္း ေဂြးပင္ေပၚမွာလုိ႕ မေျပာမိပါဘူးဟ … ဘယ့္ႏွယ့္ ..
သူက အဲ့သလုိ ထ ေအာ္လုိက္တယ္ ဆုိရင္ဘဲ … သူခုိးလုိက္ရွာေနၾကတဲ့လူေတြ အကုန္လုံး ေဂြးပင္ေတြေရာက္ အလုအယက္ ေရာက္လာၾကတယ္ …. ျပီးေတာ့ ဓါတ္မီးေတြ နဲ႕ ထုိးၾက ၊ ရွာၾက ။ ေဂြးပင္အကုန္လုံး စတိတ္ရွဴိး ထြက္ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ ။ မီးတ၀င္း၀င္းနဲ႕ ။ ဒီေလာက္ ဓါတ္မီးေရာင္ေတြ ေဖြးေနတာကို ေဘးနားက သေကာင့္သားက မေျပာမဆုိ ေဂြးပင္ တစ္ပင္ေပၚကုိ ေကာက္ကာ ငင္ကာ တက္သြားပါေလေရာ ။

" ေဟ့လူ … အပင္ေပၚတက္ျပီး ဘာလုပ္မွာတုန္း "

" ေအာက္ကေနၾကည့္တာ … မျမင္ရလုိ႕ .. အပင္ေပၚတက္ၾကည့္မလုိ႕ "

" ဟာ … အေတာ္ခက္တဲ့လူ … သူခုိးဆီမွာက ဘာလက္နက္ ပါလုိ႕ ပါမွန္းမသိဘဲနဲ႕ … တစ္ကယ္လုိ႕ တက္သြားျပီး အေပၚေရာက္မွ သူခုိးက ဓါးပါလုိ႕ ဓါးနဲ႕ အထုိးခံေနရဦးမယ္ "

အဲ့ဒီလုိေျပာလုိက္ကာမွ ေၾကာက္လန္႕ျပီး အပင္ေပၚကေန ျပန္ ခုန္ ခ် လာတယ္ ။ အေတာ္ခက္တဲ့လူေတြ … ဘာမွ မဟုတ္ဘူး .. ဒီလုိ လူထူထူမွာ သူက သူခုိးအရင္ဖမ္းႏုိင္တယ္ဆုိရင္ ေပၚျပဴလာျဖစ္မွာ ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႕ ။ ခက္ပါ့ ။

" ခင္ဗ်ား ဓါတ္မီး ခဏ ေပးစမ္းပါဗ် … အခုနတုန္းက အပင္ေပၚက အသံတစ္ခု ၾကားလုိက္မိသလားလုိ႕ "
ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႕ဆီက ဓါတ္မီးငွားျပီး အပင္ေပၚကို ေတာင္ထုိး ေျမာက္ထုိး ထုိးၾကည့္လုိက္တယ္ ။
" ဟာ … ဟုိမွာ … ဟုိမွာ … "
" ဟမ္ … ဘာတုန္း … သူခုိးလား .. သူခုိးလား "
" မဟုတ္ဘူးဗ် … ေဂြးသီး ႏွစ္လုံး အတြဲလုိက္ကေလး …. ေတြ႕လား … ေတြ႕လား "
" ဟာ … ေဂြးပင္ေပၚမွာ ေဂြးသီး မေတြ႕လုိ႕ …. နင့္ဂ်ီးေဒၚရီး ေတြ႕ရမွာလား ဟ "
" ေသခ်ာၾကည့္ စမ္းပါ … အဲ့ဒီေဂြးသီး ႏွစ္လုံးက တစ္ျခား ေဂြးသီးေတြနဲ႕ မတူဘူးဗ် … တစ္ျခား ေဂြးသီးေတြက စိမ္းဖန္ ေနတာ … အဲ့ဒီႏွစ္လုံးက ျဖဴဖတ္ ျဖဴေယာ္ၾကီးေတြ "

အမွန္က သူ အားၾကဳိးမာန္တက္ သူခုိးလုိက္ဖမ္းေနတာကုိ ကလိ ခ်င္တာနဲ႕ … ကြၽန္ေတာ္လည္း ေလွ်ာက္ျပီး စ ၊ ေနာက္ ေနတာ ရယ္ ။

" ဟ … အဲ့ဒါ ေဂြးသီး ဂၽြတ္ တက္ ေနတာ ဟ … ဂၽြတ္တက္ေနလုိ႕ ျဖဴေနတာ .. ဘယ္လုိေကာင္တုန္းဟ "

ဆုိျပီး ေျပာလည္းေျပာ ၊ လူကလည္း ကြၽန္ေတာ္ကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္ ။

" ဟင္ "

" ဟ … ဘာတုန္း "

" မင္း … မင္း …. မင္းက ဘယ္သူတုန္း … ဘယ္ရပ္ကြက္ကလဲ … ဟမ္ … အကႌ် ကုိယ္တုံးလုံးၾကီးနဲ႕ …. ေဟ့ေကာင္ … မင္း ဘယ္သူတုန္း .. . လာၾကပါဦးဗ်ဳိ႕ … ေဟာ့ဒီမွာ … ဘယ္သူမွန္း မသိလုိ႕ .. . လာၾကပါဦး "

" ဟာ . . ဟာ ေဟ့လူ … ဘာလုိ႕ ေအာ္တာတုန္း … "

သူက စြတ္ေအာ္ေတာ့ သူခုိးလုိက္တဲ့ လူေတြ အကုန္လုံး ကြၽန္ေတာ္တုိ႕နား ၀ုိင္း အုံ လာတယ္ ။ ဟာ ၊ ဒုကၡဘဲ ဒီလူ ေအာ္တာနဲ႕ ဘုမသိ ၊ ဘမသိ သူခုိးပါဆုိျပီး ၀ုိင္းရုိက္ ၾက ရင္ေတာ့ ေသျပီ ။ အမွန္က သူက ကိုယ့္ရပ္ကြက္ကလူပါဘဲ ။ သူနဲ႕ကုိယ္နဲ႕ကလည္း သိပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္ႏွာမွာက သနပ္ခါးေတြ ထူလပ်စ္ၾကီး ပိန္းေနေအာင္ လိမ္းထား ၊ အကႌ်ကလည္း မပါ ၊ ညကလည္း ေမွာင္ေမွာင္ စမ္းစမ္းဆုိေတာ့ သူက ကိုယ့္ကုိ မမွတ္မိဘူး ျဖစ္ေနတာ ။ျပႆ
နာပဲ ဒီလူနဲ႕ေတာ့ ။ ဒီေလာက္ သူနဲ႕ ကုိယ္နဲ႕ စကားတစ္ေျပာေျပာနဲ႕ အၾကာၾကီး သူခုိးလုိက္ရွာျပီးေတာ့ ၊ အခုအခ်ိန္က်မွ ေကာက္ကာ ငင္ကာ ထျပီး ကိုယ့္ကို ဘယ္သူမွန္းမသိလုိ႕ ဆုိျပီး ကုန္း ေအာ္ ေနတာ ။

လူေတြကလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္း ကုိယ့္အနားကုိ ၀ုိင္းအုံလာတယ္ ။ အစကတည္းက ရုိက္မယ္ ႏွက္မယ္ ပုတ္မယ္ ၊ ခတ္မယ္ ဆုိျပီး ေမာင္းတင္ ထားၾကတဲ့ လူေတြ ခ်ည္းဘဲ ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လန္႕လြန္းလို႕ ေသးေတာင္ ထြက္က် ခ်င္သလုိလုိ ၊ မ်က္ႏွာၾကီးက သနပ္ခါးေဖြးေဖြးၾကီးနဲ႕ ကုိယ့္အနား ၀ုိင္းလာတဲ့ လူေတြကုိ ေၾကာင္ ၾကည့္ေနမိတယ္ ။ လူက ေၾကာင္ျပီး ဘာသံမွကုိ မထြက္ႏုိင္ဘူး ။ ေခ်းယို ခ်င္တာလုိလုိ ၊ ေသးေပါက္ခ်င္တာလုိလုိ ၾကီး ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာကလည္း ဆုိးခ်က္ ဗ်ာ ။

" ဟ … ဟ … ေနၾကပါဦး ဟ … ဒါ င့ါညီ အငယ္ေကာင္ ပါဟ " ဆုိျပီး ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကုိၾကီး ေရာက္လာကာမွ လူက သတိျပန္၀င္လာေတာ့တယ္ ။

" ဟား .. ဟား … ဟား … ဟား …. ဟာ.. ဟား …. ဟား … ဟား …. ဟား … ဟား … ဟား "

ကြၽန္ေတာ္လည္း ကုိယ့္အျဖစ္ကုိ ေတြးမိျပီး … ဘယ္လုိမွ မေအာင့္ႏုိင္တာနဲ႕ ေအာ္ ဟစ္ ရယ္လုိက္မိတယ္ ။ ၀ုိင္းထားတဲ့ လူေတြကေတာ့ ဒီေကာင္ ရူးမ်ားသြားသလား ဆုိျပီး ေၾကာင္ ၾကည့္ၾကလုိ႕ ။ ဒီတစ္ခါ သူတုိ႕ေၾကာင္တဲ့ အလွည့္ေလ ။

" ခင္ဗ်ားတုိ႕ဗ်ာ … အခ်က္ မသိေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္္ကုိ … ဂ်ဳိး ထင္ …. ထင္ .. (အဲေလ) သူခုိးထင္ ဆုိသလုိဘဲ … ဟမ္ … ဒီပုံစံမ်ဳိးနဲ႕သာ ရွာ တစ္ညလုံး ရွာ ဒီသူခုိးကုိ မိမွာမဟုတ္ဘူး … ဘယ့္ႏွယ့္ ဒီေလာက္ လူ(၅၀) ၊ (၁၀၀) ေလာက္ရွိတာ ၊ သူခုိးက … သူခုိးဘ၀ကေန သူခုိးျပန္ရွာေနတဲ့ ဘ၀ ေရာက္သြားျပီေပါ့ဗ် … သူကိုယ္တုိင္က သူခုိးျပန္ရွာေနတဲ့ အျဖစ္ ေရာက္သြားျပီေလ … ဟုတ္တယ္မလား … ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႕ဘာသာ ရွာခ်င္ရွာ မရွာခ်င္ေန ၊ လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ သူခုိးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႕က အိပ္ေရးပ်က္ခံျပီး မရွာႏိုင္ဘူး … ျပန္မယ္ "

ကြၽန္ေတာ္္ အဲ့ဒီလုိ ေျပာလုိက္ကာမွ … ေအး … ဟုတ္သားဘဲ ဟ .. ဆုိျပီး ကုိယ့္အိမ္ကို အသီးသီး ျပန္သြားၾကေတာ့တယ္ ။

လူေတြမ်ား … တစ္ခါတစ္ခါ သိပ္ရယ္ရတယ္ ။ သူမ်ားေယာင္လုိ႕သာ ေယာင္ၾကတာ ၊ အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိေတြ က မ်ားတယ္ ။
Myanmar Steemit Community
Author @TinMyoAung
MSC(002)

#new #funny