အဘိုး​ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္​(၂)ပုဒ္​အပိုင္​း၁ (Tin Myo Aung)

တစ္​ည လသာသာ
အိမ္​​ေ႐ွ႕ မန္​က်ည္​းပင္​ႀကီး​ေအာက္​ ကြပ္​ပ်စ္​​ေပၚမွာ ​ေျမးအဘိုးႏွစ္​​ေယာက္​ ​​ေရ​ေႏြးၾကမ္​း​ေသာက္​၊ထန္​းလ်က္​ခဲျမည္​းၾကရင္​း ​ေရာက္​တတ္​ရာရာ ​ေျပာၾကရင္​းက ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို တကယ္​့ပညာတတ္​
ႀကီး ျဖစ္​​ေစခ်င္​တဲ့ဆႏၵနဲ႔ အဘိုး​ေျပာျပလိုက္​ ​​ေသာ ပံုျပင္​​ေလးကို အခုထိ အမွတ္​ရ​ေနဆဲျဖစ္​ပါသည္​။

အဘိုး​ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္​​ေလးက​ေတာ့................
တစ္​ခါက ရြာတစ္​ရြာမွာ ပဲျပဳတ္​​ေရာင္​းတဲ့ မိန္​းမ
တစ္​​ေယာက္​မွာ ငါႏွစ္​သားအရြယ္​ သားတစ္​​
​ေယာက္​႐ွိတယ္​။ တစ္​​ေန႔မွာ အ​ေမလုပ္​သူက ပဲျပဳတ္​​ေရာင္​း သြားခါနီး အိမ္​တိုင္​ကို ဖက္​ငို​ေနတဲ့ သားျဖစ္​သူ လက္​ထဲကို ပဲႀကီး​ေလွာ္​ တစ္​ဆုပ္​ထ
ည္​့​ေပးၿပီး ပဲျပဳတ္​​ေရာင္​းထြက္​သြား​ေလရဲ႕။ သား
ျဖစ္​သူဟာ သူ႔ရဲ႕ျဖန္​႔ထားတဲ့ လက္​ႏွစ္​ဖက္​ထဲကို
ပဲႀကီး​ေလွာ္​​ေတြ ​ေရာက္​လာလို႔ အငိုတိတ္​သြား​ေ
ပမယ္​့ ယူစားဖို႔ခက္​​ေနတယ္​ကြ။လက္​ႏွစ္​ဖက္​ကို
လႊတ္​လိုက္​ရင္​လည္​း ပဲႀကီး​ေလွာ္​​ေတြက်ကုန္​မွာစိုးတာကိုး အဲ​ေတာ့ က​ေလးမွာ ျမင္​သာျမင္​ရ မ
စားရတဲ့ ပဲ​ႀကီး​ေလွာ္​​ေတြကိုၾကည္​့ၿပီး ငို​ေတာ့တာ​ေပါ့ကြာ

အဘိုးက စကားကို ခဏရပ္​ၿပီး ကြမ္​းကို ပ်စ္​ကနဲ
လွမ္​း​ေထြးလိုက္​သည္​။ကြမ္​း​ေပ​ေန​ေသာ ႏႈတ္​ခမ္​းကိုသပ္​ကာ ဆက္​ၿပီး---------
က​ေလးငိုသံၾကား​ေတာ့ အိမ္​းနီးနားခ်င္​း​ေတြက ​ေျပးထြက္​လာၾကတာ​ေပါ့ ဒါ​ေပမယ္​့ က​ေလးကို
ျမင္​​ေတာ့ တအံ့တၾသၾကည္​့ၿပီး၊ ဘာလုပ္​ရမွန္​း မသိၾကဘူး ဒီတင္​ က​ေလးကလည္​း​ေၾကာက္​ၿပီး
တက္​မတတ္​ ငို​ေတာ့တာ​ေပါ့။အဲဒီ​ေတာ့ လူအုပ္​ထဲက ခပ္​သြက္​သြက္​ လူတစ္​​ေယာက္​က အိမ္​တိုင္​ကို ျဖတ္​ၿပီး လက္​ကို ဆြဲထုတ္​ရ​ေအာင္​လို႔ အၾကံ​ေပးတယ္​ကြ။အဲ​ေတာ့ က်န္​တဲ့ လူတခ်ိဳ႕က
"ဟာ ဘယ္​ျဖစ္​မလဲ၊အိမ္​တိုင္​ကိုျဖတ္​ရင္​လိုက္​ရ
င္​ အိမ္​ႀကီး ၿပိဳက်သြားမွာ​ေပါ့"လို႔ဆိုၿပီ အဲဒီလူကို
တားၾကတယ္​။ ​ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​ကလည္​း "ဒီ
လိုဆိုရင္​ အိမ္​​ေခါင္​မိုးကို ထိုးလွန္​ပစ္​ကြာ"လို႔ ​ေရႊဥာဏ္​​ေတာ္​ စူး​ေရာက္​ၿပီး အၾကံ​ေပးျပန္​တယ္​။
အဲ​ေတာ့ က်န္​တဲ့သူ​ေတြက အိမ္​​ေခါင္​းမိုးႀကီး ထို
းလွန္​လိုက္​ရင္​ အိမ္​ႀကီး အမိုးမ႐ွိဘဲ ​ေဟာင္​း​ေလာင္​းႀကီးျဖစ္​သြားမွာ​ေပါ့ကြ ဟုဆိုၿပီး ကန္​႔ကြက္​
ျပန္​တယ္​ ။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္​​ေယာက္​တစ္​​ေပါက္​ ​ေျပာ​ေနၾကတုန္​း
လူတစ္​​ေယာက္​က ထၿပီး"ဒီလိုလုပ္​​ဗ်ာ-------အိမ္​
​ေခါင္​းမိုးကို အကုန္​ ထိုးမဖြင္​့ပဲ က​ေလး ယူသာသ​ေလာက္​ပဲဖြင္​့ၿပီး က​ေလးကို မ ယူၾကမယ္​​ဗ်ာ။
ဘယ္​လိုလဲ----​ေကာင္​းတယ္​မလား------အၾကံဳျပဳ
ျပန္​တယ္​။အားလံုးကလည္​း သူ႔အၾကံအစည္​ကို
သ​ေဘာတူၾကၿပီး အိမ္​ ​ေခါင္​ကို က​ေလးတစ္​​ေယာက္​စာလွပ္​ၿပီး က​ေလးကို ပဲႀကီး​ေလွာ္​ ဆုပ္​လ်က္​နဲ႔ တျဖည္​းျဖည္​းမယူၾကတယ္​။ဒီလိုနဲ႔ပဲ က​ေလးဟာ ပဲႀကီး​ေလွာ္​ ဆုပ္​လ်က္​နဲ႔ပဲ တိုင္​က ခြၽတ္​လို႔ ရသြားတယ္​ကြ။ဝိုင္​းၾကည္​့​ေနတဲ့ လူ​ေတြကလည္​း လက္​ခုပ္​လက္​ဝါးတီးၿပီး"ဒါမွ တကယ္​့
ပညာ႐ွိကြ-----​ေတာ္​လိုက္​တာ​ေဟ့"နဲ႔ တစ္​ခဲနက္​
ျသဘာ​ေပးလိုက္​တာ ​ေျ​ဗာင္​းဆန္​​ေနတာ​ေပါ့ကြာ။

အဲခ်ိန္​ကစၿပီး အဲဒီလူကို ပညာရ​ွိႀကီး ​ေနရာခန္​႔အပ္​ၿပီး နာမည္​​ေပးလိုက္​ၾကတာပဲ။'ပဲႀကီး​ေလွာ္​ ပညာ႐ွိ'တဲ့​ေဟ့။ရြာမွ က​ေလး ကင္​ပြန္​းတပ္​ကစၿပီး မဂၤလာ​အခမ္​းအနားအလယ္​ နာ​ေရးကိစၥအဆံုး သူမပါရင္​ပြဲမစည္​။သူပါမွ ပြဲစည္​ ဘဝ ​ေရာက္​သြား​ေတာ့တာ​ေပါ့ကြာ ဟား----ဟား----ဟား။
အဘိုးသည္​ အားပါးတရ ရယ္​ကာ လက္​က်န္​ ကြမ္​းကို ပစ္​ကနဲ​ေထြးရင္​း ​ေရ​ေႏြးၾကမ္​းျဖင္​့ ပလုပ္​က်င္​း အာ႐ွင္​းလိုက္​​ေလသည္​။ဆက္​၍ ကြၽန္​​ေတာ္​အား------

"​ေအး မင္​းကိုလည္​း အဲသလို ပဲ​ႀကီး​ေလွာ္​ ပညာရ​ွိျဖစ္​ၿပီး၊ ႐ုကၡစိုးလို လူ​ေပါင္​းမွားရင္​​ေတာ့ သြား​ေရာ့​ေဟ့--သြား​ေရာ---ဟား---ဟား----ဟား ဘာမွ
သံုးမရ​ေတာ့ဘူးသာ မွတ္​​ေပ​ေတာ့"ဟု ရယ္​​ေမာ
ရင္​း ကြမ္​းတစ္​ယာကို ​ပါး​ေစာင္​ထဲငံုရင္​ လူ​ေပါင္​း
မွားတဲ့ ႐ုကၡစိုးပံုျပင္​ကို ​ေျပာျပန္​သည္​။...............
တစ္​ခါက ရြာတစ္​ရြာမွာ ဘိန္​းစားတစ္​​ေယာက္​႐ွိ
တယ္​ကြ။ ရြာထဲ ဟိုအိမ္​ ဒီအိမ္​က ခိုင္​းတဲ့ ဆန္​ဖြပ္​၊ ​ေမာင္​းထာင္​း၊ ႏြား​ေက်ာင္​း စတဲ့ အလုပ္​​ေတြကို ၾကံဳ႐ုန္​းလုပ္​ၿပီး ရလာတဲ့ ပိုက္​ဆံကို ဘိန္​း႐ွဴ​ေတာ့တာပဲကြာ။ ဒါ​ေပမယ္​့ ဒီ​ေကာင္​က ဘိန္​းသာ
႐ွဴတာ သူတစ္​ပါး ပစၥည္​းဆို အပ္​တိုတစ္​​ေခ်ာင္​း​ေတာင္​မယူဖူး၊မခိုးဖူး၊မလိမ္​ဖူး၊မညစ္​ဖူး---ဘိန္​းစား
ထဲမွာ​ေတာ့ တစ္​မူးပိုတယ္​လို႔ ​ေျပာမလားပဲ။ဘိန္​းစားသစၥာ႐ွိ​ေပါ့ကြာ။အဲဒီ​ေတာ့ ရြာလူ​ေတြက သူ႔
ကိုခိုင္​းၾကတာ​ေပါ့ကြာ......ဒါ​ေပမယ္​့ ၾကာလာ​ေတာ့ လူ​ေတြရဲ႕စိတ္​ထဲမွာ ဘယ္​လို ျဖစ္​လာသလဲဆို​ေတာ့----ဒီ​ေကာင္​ရဲ႕ ဘိန္​း႐ွဴတဲ့ အမူအက်င္​့​ေတြ ငါတို႔သား​ေတြပါ ကူးစက္​လာႏိုင္​တယ္​
ဒီ​ေတာ့ ဒီ​ေကာင္​့ကို ရြာထဲမွာ မ​ေနခိုင္​းဘဲ ရြာအ
ျပင္​မွာ ​ေနခိုင္​းၾကစို႔ရဲ႕ လို႔ တိုင္​ပင္​ဆံုးျဖတ္​ၾက
တယ္​။ မၾကာခင္​မွာပဲ ဘိန္​းစားကို ရြာအျပင္​ကို ထုတ္​လိုက္​ၾကတယ္​။
ဘိန္​းစားလည္​း ဘံု​ေပ်ာက္​ဘ​ေမာင္​ျဖစ္​ၿပီး​ေတာ့ ရြာအျပင္​ကို ထြက္​ခဲ့ရတယ္​။ ရြာထဲမွာတုန္​းက​ေတာ့ ဟိုလူ႔အိမ္​ ကပ္​​ေနလိုက္​၊ဒီလူ႔အိမ္​ ကပ္​​ေနလိုက္​နဲ႔ အဆင္​​ေျပ​ေနတာ​ေပါ့ကြာ။ အခု ရြာအျပင္​​ေရာက္​​ေတာ့ ​ေန​ေရးဒုကၡ​ေရာက္​​ေတာ့တာပဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ ​ေနာက္​ဆံုးမွာ ရြာျပင္​ ​​ေညာင္​ပင္​ႀကီး​ေအာက္​မွာ ထန္​းလက္​ တဲ​ေလးထိုးၿပီး စံျမန္​​းေနပါ​ေ​ေလ​ေရာကြာ။ မနက္​ဆို ရြာထဲသြား လုပ္​စရာ႐ွိ
တာ​ေတြလုပ္​ ပိုက္​ဆံရလာ​ေတာ့ ဘိန္​းဝယ္​ျပန္​
လာ တဲ​ေရာက္​​ေတာ့ စား​ေသာက္​ၿပီး ဘိန္​း႐ွဴလိုက္​နဲ႔ အဆင္​ကို ​ေျပ​ေနတာ​ေပါ့ကြာ။ကံတရားမ်ာ
း အ​ေတာ္​​ေတာ့ ဆန္​းၾကယ္​သားကြ---မဟုတ္​တဲ့
ဘိန္​းစားမွလာ ကံ​ေကာင္​း​ေနတယ္​​ေပါ့ကြာ-ဟားဟား-----ဟား
ဆက္​ရန္​>>>>>>>>အပိုင္​း၂​ေမွ်ာ္​
@TinMyoAung