You are viewing a single comment's thread from:
RE: ကၽြန္ေတာ္ေျပာေသာစကၤပူ - အပိုင္း-( ၃ )( Henry Aung )
ဆရာလြင္စန္းယဥ္ က ရန္ကုန္ၿမဳိ႔ကုိေရာက္ရွိတဲ့ညေလးတစ္ညအောကာင္းကုိ "မာက်ဴရီည" ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဝတၳဳ တစ္အုပ္စာဖြဲ႔ဆုိခဲ့တယ္၊ ဆရာဟင္နရီက စကၤပူေရာက္တတစ္ရက္စာကုိ တစ္မ်က္ႏွာနဲ႔ အၿပီးဖြဲ႔ဆုိလုိက္တယ္။ စာညြန္႔လား ဝတၳဳတုိလား၊ ဟုိလုိလုိ သည္လုိလုိ ရင္တဖုိဖုိနဲ႔ ဖတ္ရတာ အားမရလုိက္တာ အခန္း(၄)ခန္းေလာက္ခြဲေရးခ်လုိက္ပါလား၊ ကုိယ္တုိင္ေရးဝတၳဳတုိ႔ေပါ့။ ဒီအေရးအသားဆုိျဖစ္ေနပါၿပီ။ ေခတ္စမ္းစာကုိေက်ာ္လုိက္ပါေတာ့။
ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ေရးေနပါတယ္ဆရာ, အေဆာင္မွာ ေနရတဲ့ ဘဝ အေတြ႕အၾကံဳေတြကို မွတ္ညာဏ္ထဲကေန တျဖည္းျဖည္းျခင္း ျပန္ထုတ္ေနရလို႔ပါ။ တခါတည္း အရွည္ႀကီး ေရးလိုက္ရင္လည္း စာဖတ္သူ ပ်င္းသြားမွာလည္း စိုးရိမ္လို႔ပါ။
ဆရာတုိ႔ အိမ္ေဘးကလင္မယား ညဆုိ ဆီမီးခြက္နဲ႔ ၾကမ္းပုိး သတ္ၾကတာ ေယာက္်ားက ကုိသိန္းေအာင္၊ မိတ္းမက မထုံ တဲ့၊ ေယာ္်ားျဖစ္သူက ေျပာတယ္ မထုံေရ အေကာင္ကေလးေတြဟ သတ္သတ္ နဲ႔ေပါ့ ။ မိန္းမစိတ္ၾကည္တဲ့ေန႔ေတာ့ အဆင္ေျပလုိ႔၊ မိန္းမိစတ္မၾကည္တဲ့ေန႔ဆုိ "ေသဟ ၾကမ္းပုိးေတြ၊ ေသလုိက္စမ္းဟ" နဲ႔ၾကမ္းပုိးသတ္ပြဲက်င္းပေနၾကတာ။ ေနာက္ေတာ့မွ ေယာက်္ားနာ္မည္က ကုိဂ်ပုိး လုိ႔ေခၚမွန္းသိရတယ္။